KWO Whatsapp met Mark Hoedemakers
In deze goudeerlijke KWO Whatsapp geeft VBK voorzitter Mark Hoedemakers antwoord op de rake vragen van Wesley Smits. Waterbeheer, vriendschap, het VBK & bijzondere vangsten!
Mark, in welk deel van België woon je? En wat voor werk doe?
Mijn roots liggen in het prachtige Limburg. Meteen ook het mooiste deel van België en bij uitbreiding van de rest van de wereld. Zij die met regelmaat op een van m’n blogs botsen zullen ondertussen wel weten dat ik meer dan fier ben op de streek waarin ik leef. ’t Is één groot natuurgebied, boordevol water en uitpuilend van zoetwaterschatten. Als het aan mij lag, maakten we van Nederlands én Belgisch Limburg een nieuwe mini-staat, genre Monaco!
Belgisch Limburg, een prachtig gebied met veel mooie karperwateren.
Gedurende 10 maanden per jaar (8,5 als je de ‘korte’ vakanties er ook nog van af trekt), ben ik werkzaam als leraar lichamelijke opvoeding in een middelbare school in Maaseik. Het is een job die me een karrevracht aan vrije tijd oplevert, die op haar beurt weer wordt ingevuld door functies bij een aantal vissers- en andere verenigingen. Ook ben ik sinds een tweetal jaar politiek geëngageerd in Kinrooi, waar ik woon.
Druk leventje dus! Je hebt ook een vriendin, en dan lukt het je ook nog om geregeld te vissen?
Druk is het juiste woord. Maar positief druk, het is niet zo dat ik er niet zelf voor heb gekozen. Mijn vriendin heeft me van meet af aan zo leren kennen, dus ze is wel het een en ander gewoon. Ik tracht nog steeds 2 tot 3 sessies per week achter de hengels te zitten, al lukt me dat het laatste jaar nog zelden. Sinds de aankoop van ons huis ben ik blij als ik er in slaag om 1 tot 2 sessies per week te doen.
Hoe ziet jou visserij eruit?
Ik vis het liefst op grindplassen in al haar vormen. Kan ik op dit soort jachtgronden ook nog eens gebruik maken van m’n favoriete partner in crime, de rubberboot, dan betekent dat een enorme meerwaarde. Een water volledig in kaart brengen en me helemaal ‘smijten’ om zoveel mogelijk van haar mysteries te doorgronden, het summum van karpervissen.
Waterbeheer, een hobby binnen een hobby voor Mark.
Ook kanalen en rivieren kunnen op mijn interesse rekenen, maar momenteel is er geen waterweg die hoog op de planning staat. Ik zal echter zeker en vast me nog eens een seizoen of langer vastbijten in bijvoorbeeld de Zuid-Willemsvaart: een water in volle, hernieuwde ontwikkeling.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er voor mij wel een uitdaging moet zijn in de vorm van één of meerdere grote vissen. Dat kan een prachtige rijen zijn van 17 kg, een blok van een schub van meer dan 25 kg of een rijkelijk van parelmoervormige schubjes voorziene spiegel van om en bij de veertigpondsgrens. Gewicht is een persoonlijk ingrediënt van de saus over een queeste, maar niet het hoofdbestanddeel!
Een jonge Limburgse vis, de toekomst lijkt zonnig!
Nog zo’n beauty!
Je bent ook nog voorzitter van het VBK, waar je veel tijd aan besteed. Hoe is dat ontstaan?
Klopt! In het najaar van 2001 besloot ik, na zo’n 8 jaar op karper te vissen, me aan te sluiten bij deze vereniging. Ik was net overgestapt van een visserij op vijvers in en rond mijn woonplaats, naar het kanaal, en dat ging gepaard met een groeiende interesse voor alle mogelijke informatie over onze favoriete hobby. Tijdens zo’n zoektocht op het net stootte ik op de toenmalige website van het VBK. Meteen besefte ik hoe belangrijk deze vereniging was voor de sportvisserij op karper, en een lidmaatschap was het logische gevolg. Amper enkele weken later ging ik naar een regionale bijeenkomst van de Regio Limburg, waar ik voor het eerst Mark Pansar en Robby Swennen ontmoette. Robby had ik wel al ‘ns aan het kanaal getroffen, maar dat gesprek was niet meteen VBK-gerelateerd.
Robby Swennen heeft net Dennis Hellings aan de haak geslaan, een vangst gelijk een brasem!
Ik geloof dat ik in de loop van 2002 deel ben gaan uitmaken van het lokale leiding van de Regio Limburg, waarna ik vanaf 2004 als regioverantwoordelijke toetrad tot het hoofdbestuur. Na een drietal jaren in deze functie te hebben meegewerkt aan diverse zaken, belde begin 2007 Patrick Bauwens me op met de vraag of ik het zag zitten om hem aan het einde van datzelfde jaar op te volgen als voorzitter. Patrick had al heel wat kilometers op de teller staan als voorzitter van VBK, en daarvoor nog van BKSG. Hij voelde dat de cirkel wat hem betrof rond was, en kon er door een steeds drukker wordend professioneel leven ook minder tijd voor vrij maken dan hij zou willen.
Na enkele maanden de voor- en nadelen van zo’n functie te hebben afgewogen, hakte ik de knoop door en stelde ik me kandidaat. De rest is geschiedenis. Ondertussen ben ik al aan een tweede termijn als voorzitter bezig, en merk ik dat ik het nog steeds met hart en ziel doe. We zien wel waar mijn locomotief stopt. Ik bekijk het van jaar tot jaar, en zal m’n best doen om eerlijk aan te geven wanneer ik het gevoel heb dat het vuur van overgave minder wordt. Hopelijk staat ook dan een nieuwe generatie bestuurders klaar, zodat de toekomst van de Vereniging van Belgische Karpervissers verzekerd blijft.
Toen nog als regioverantwoordelijke voor Limburg.
Wat houdt deze functie in?
Als voorzitter van het VBK ben je zo’n beetje altijd en overal het uithangbord, het gezicht van de vereniging. Samen met mijn collega bestuursleden bewaak ik de koers die we varen, al maken we door de goede, krachtige structuur die we ondertussen hebben geen bokkensprongen. We weten allemaal wat onze taak is, waar we het voor doen en wat onze doelen naar de toekomst toe nog zijn. Zowel op korte als lange termijn.
Heel concreet gesteld zit ik de tweemaandelijkse bestuursvergaderingen voor, ben ik de eerste in lijn als het gaat over public relations en media, verzorg ik een groot deel van de voorbereidingen voor onze jaarlijkse VBK meeting (op de tweede zaterdag van december), ben ik bestuurslid van de Vlaamse Verenigingen van Hengelsport Verbonden (de door de overheid officieel erkende koepelorganisatie, vergelijkbaar met Sportvisserij Nederland), stuur ik de verschillende regioverantwoordelijken aan waar nodig, ga ik – indien mogelijk – pro-actief op zoek naar private waters die interessant zijn om in beheer te nemen, schrijf ik af en toe bijdragen voor het VBK Magazine, enz. Een behoorlijk takenpakket, maar op zich ook een uitdaging waar ik graag m’n tanden in zet!
Een behandeling van het water met coccolietenkrijt op het Spiegelven, een VBK water.
Kan je eens toelichten wat het VBK betekent voor karpervissers?
Net zoals onze meer dan gewaardeerde zustervereniging uit Nederland, De KSN, is de VBK in Vlaanderen dé belangenbehartiger bij uitstek voor zij die op karper vissen. We trachten als vereniging te wegen op de besluitvorming van de verschillende overheden, en kunnen het laatste decennia alleen maar vaststellen dat we meer dan ooit een volwaardige gesprekspartner zijn bij diezelfde instanties. We streven er naar om meer en betere hengelsportmogelijkheden te creëren waar nodig, en waar mogelijk. Ook de bescherming van de karper in openbaar en op privaat water staat al sinds de oprichting van onze vereniging hoog op de agenda.
Het VBK stond zo mee aan de wieg van een aantal belangrijke wetswijzigingen uit het verleden, en heeft de karpervisserij als speciaaldiscipline steeds in woord en daad vertegenwoordigd. Vaak een werk van lange adem, maar meer dan de moeite waard eens de juiste kogel door de juiste kerk zoeft! De meest recente overwinning was de uitbreiding van de openbare wateren waar je volgens de Vlaamse regering legaal ’s nachts mag vissen. Hieruit voortvloeiend zijn we nu al met tal van lokale overheden in conclaaf gegaan om deze mogelijkheden ook daadwerkelijk te benutten.
Ook hebben we als VBK reeds een mooie geschiedenis geschreven wat betreft het beheer van onze eigen waters. In België is – in tegenstelling tot in Nederland – zowat 70 % van het wateroppervlak privaat bezit. We proberen net dit soort waters in eigen beheer te krijgen, waardoor er logischerwijs meer hengelsportmogelijkheden ontstaan. Ecologisch verantwoord en realistisch visstand- en waterbeheer staat hierbij steeds voorop. Een evenwichtige vispopulatie bestaat uit meer dan alleen maar karper én een water kan maar het aantal karpers bevatten wat het biotoop kan dragen!
Bij het beheer van onze eigen wateren houden we steeds in het achterhoofd dat zowel roofvis, witvis als karper goed moet kunnen gedijen, zonder dat ze enkel en alleen afhankelijk zijn van vissersaas. Een duidelijk reglement en een best strenge, doch rechtvaardige handhaving daarvan zorgt voor de juiste bescherming van vis, omgeving en visser. Voor de lokale beheerders van deze VBK-waters is het een plezier om met oeveraanplantingen, visstand- en waterbeheer bezig te zijn en tot nu toe denk ik dat ook de karperaars die al ‘ns zijn neergestreken aan één of meerdere van onze wateren zich dit niet hebben beklaagd.
Oud voorzitter Patrick Bauwens, die Mark in 2007 opvolgde!
Hombeek, een topwater in medebeheer van het VBK.
Ten slotte, maar zeker niet minder belangrijk, willen wij als vereniging vissers samenbrengen in een positieve sfeer. Ons ledenmagazine en de vele lokale bijeenkomsten zijn daarvoor het beste bindmiddel, al is ook de jaarlijkse landelijke meeting in Sint-Niklaas door de jaren heen uitgegroeid tot een echt feest waarop velen hun hengelseizoen afsluiten. Deze meeting is niet alleen gezellig en informatief, ook het ruime aanbod van een kleine 40 standen van aas- en tacklefirma’s zorgt voor een echt beursgevoel.
De VBK meeting is een MEGA happening! Klik op de afbeelding voor meer informatie.
Jij bent waarschijnlijk altijd voorzien van het laatste karpernieuws? Maakt dat het soms niet lastig om een keus te maken qua target of water waar je wilt gaan vissen?
Kort en krachtig: helemaal niet! ‘k Ga natuurlijk niet flauw doen: ik hoor inderdaad wel met de regelmaat van de klok iets waaien, en een enkele keer is daar een ‘Woord van Zwijgen-vis bij waar slechts een handvol mensen weet van hebben. Maar ik heb uitdagingen genoeg voor de komende tijd, en heb die eigenlijk ook altijd wel gehad. Ik verlies me liever in een water voor langere tijd, eerder dan telkens je wat info krijgt meteen je hengels op te nemen en je in een nieuw avontuur te storten. Ik houd trouwens ontzettend van geheimen in het wereldje. Een waas van geheimzinnigheid is iets wat een intens gevoel van romantiek doet opwellen. Niet alles moet in de openbaarheid gegooid worden voor mij. ‘Old skool’ is m.i. ook in dit geval ’the best skool’!
De Hoge, in een periode dat ik mezelf heerlijk verloor in een water.
We gaan even een stukje terug in de tijd. Waar is het vissen voor jou begonnen?
Lang geleden, toen we nog gewoon de fiets moesten nemen om een vriend iets te vragen, toen het leven nog als een groot, amper beschreven blad voor me lag, nam ik voor een eerst een hengeltje op. Ik ben altijd al een buitenmens geweest. Spelen in de straat, in het bos of aan de beek: een magische tijd zonder zorgen. Een zomer leek een eeuwigheid te duren en dat seizoen was als ik écht eerlijk ben de eerste grote liefde in m’n leven. Als Rowwen Hèze in ‘De Peel in Brand’ zingt: “’s Aoves laat, de haor nog naat, nog efkes en nao bèd…” denk ik keer op keer terug aan hoe mooi die jeugdige vakanties waren. Het vissen was een onderdeel van zo’n zomer.
Toen digitale camera’s nog niet bestonden, toen de dieren nog konden praten…
Een avondje op paling aan de beek, een ochtend voorntjes tikken aan de Goort. En zo sloop die microbe langzaam binnen, zonder dat ik er erg in had. Later, in de jaren ’92-’94 legde ik me toe op zowat alle soorten witvis en plots zwom de karper mijn wereld binnen. Het ‘bijleggertje’ met worm of maïs: wat eerst letterlijk ‘bij’zaak was, werd in 1994 de hoofdzaak. Elke woensdagnamiddag en zaterdag toog ik met een afgeladen volle fietskar met Danny naar de waterkant. Ik herinner me dat ik in mijn latere middelbare schoolcarrière samen met hem slechts 1 keer een namiddagje gespijbeld heb. Het was voorjaar en de kriebels waren sterker dan ons plichtsbewustzijn. De karpers bedankten ons gevoel voor timing met een massale schranspartij. We vingen aan de lopende band en hadden geen greintje spijt van onze beslissing om er even tussenuit te knijpen!
Danny en ik tijdens een winterse sessie, ergens rond ’98.
Ondervind je nadelen van een druk leven waarin minder tijd voor vissen is? Of maakt dat het juist spannender?
Elk nadeel heeft z’n voordeel, niet? En wie ben ik om Johan Cruijff tegen te spreken? Alle gekheid op een stokje: hoewel ik doodgraag achter die karper aan zit, besef ik maar al te goed dat er meer is in het leven dan enkel en alleen maar het hengelen. En ook binnen dat karpervissen is er meer dan enkel en alleen het vangen an sich. ‘De Dunne Lijn’, van de gewaardeerde Luc de Baets is voor mij meer dan alleen maar de titel van zijn boek. Luc zou Luc niet zijn als deze omschrijving niet meer betekent dan: “een eerder geringe diameter van een niet nader te noemen merk nylon”.
Voor mezelf slaat het ook op het vinden van evenwicht, zowel in het vissen als daarbuiten. Voor mijn gevoel slaag ik er nog steeds in om dat evenwicht te vinden. Ik kan niet klagen wat betreft effectieve vistijd die ik voorhanden heb en ik ben blij dat ik naast het in de weer zijn met de hengels, ik ook nog op andere vlakken binnen de hengelsport m’n ei kwijt kan. Het beheren van een prachtige plas, het met verwondering kijken naar een paaischouwspel of een van de zonnestralen genietende school karper, het mee besturen van ons VBK, het in goed gezelschap vertoeven aan mijn favoriete oevers, … ‘k Blijf erbij: er zit meer in dat vissen dan het gros van de karpervissers denkt. Je moet het natuurlijk wel naar waarde weten te schatten.
Waar liggen voor jou de uitdagingen?
Karpervissen is door de jaren heen uitgegroeid van een hobby tot een wezenlijk en belangrijk deel van mijn leven. De persoon die hier voor je zit, is deels gevormd door het vissen. De vrienden, de échte vrienden die ik heb leren kennen door de gemeenschappelijke liefde voor de gigant van het zoete water zijn me dierbaar. Ik hoop dat ik mijn karpervisserij kan blijven beoefenen zoals ik dat nu doe.
De vriendschap, vergeet ik niet…
Eigenlijk heb ik nog vele uitdagingen, nu ik erover nadenk. Gewoon lekker m’n ding blijven doen aan de wateren die me boeien. Achter de schubben jagen van karpers die me raken. De vriendschappen in dit gekke wereldje koesteren. De dingen die me in het verleden gegund zijn niet als vanzelfsprekend gaan zien, en het nodige relativeringsvermogen vinden als dat nodig is. De mensen die in dit gekke wereldje kort bij me staan weten wel waarover ik het heb.
Heb je recent nog wat gevangen of een sessie meegemaakt, die je met ons wil delen?
Zeker Wes, mocht ik niet af en toe wat karpers in de ogen kunnen kijken zou je me hier nu niet zo vrolijk zien! Je zei me net echter al dat je al pijn aan je vingers kreeg van het typen, en dan praat ik als Limburger zelfs trager dan het landelijk gemiddelde! Laten we afspreken dat ik er voor m’n oudejaarsavondblog (tradities, weet je wel…) een mooie sessie uitpik om met de lezers van KWO te delen. 😉
Eentje van pas geleden…
Hoe kijk jij tegen de fotografie van tegenwoordig? Wordt het níet allemaal ‘ over de top’ ? Of hoort het gewoon bij deze tijd?
Tja, Wes. Je kan natuurlijk een tijdsbeeld koppelen aan een bepaalde wijze van fotograferen. Weet je wat echter van alle tijden is? Je hebt lelijke en mooie foto’s, en dat zal zo blijven ook. Ik heb na het verschijnen van mijn blog ‘De Gulden Middenweg’ (die handelt over dit gegeven) heel wat positieve reacties ontvangen. Reacties van herkenning, van mensen die mijn gedachten delen. Er waren echter ook collega-vissers die iets meer vuur in mijn betoog hadden gewild. Een feller, uitgesprokener ageren tegen de ‘groothoekcultuur’ en ‘lensdrukkerij’. Was ik dan toch te soft? Kan je evolutie tegenhouden? Vallen modeverschijnsels ook in de categorie ‘evolutie’? Zoveel vragen voor een simpele visser als ik.
Kijk: ik ben blij dat ik door mijn betrokkenheid bij de VBK hopelijk meerdere nuttige bijdragen kan leveren aan het karpervisserslandschap in Vlaanderen, en bij uitbreiding aan de samenhorigheid en etiquette van datzelfde hengelend volkje. Om te vechten tegen windmolens ben ik echter niet geschikt. En laat net het groothoekfenomeen groter zijn dan een individu of een organisatie als de VBK. Ik maak me al lang niet meer die illusies dat je in dit wereldje (en vele andere wereldjes notabene) de grijze massa kan gaan heropvoeden. ‘k Heb misschien eventjes gedacht dat het kon, maar al snel wist ik dat het een meer dan ongelijke strijd is. De grootste gemeenschappelijke deler in de karperwereld is ook maar wat ie is, en dat is niet bijster veel, als je begrijpt wat ik bedoel. Als ik in de bewuste KWO-blog stel dat je door abnormale fotografie je van je man-visfoto een karikatuur maakt, behalve als je daar zelf tevreden mee bent, dan moet je slechts door dat flinterdunne laagje subtiliteit krabben om te weten dat ik het persoonlijk een klotefoto vind. Da’s dan mijn smaak, niet meer of niet minder. Ook dat gegeven behoeft namelijk een context. Maar, is dat belangrijk? Mijn mening is één van de vele, en qua gewicht niet meer of minder dan elke ander standpunt.
Misschien ben ik te nuchter? Misschien ben ik dan toch te soft? Sommigen vinden dat ik vanuit mijn positie (blijft raar klinken) verschil kan/moet maken of de dingen op zijn minst harder mag aankaarten. Wel, ik ben geen rolmodel. Ik ben voorzitter van een vereniging die samen als groep de dingen aanpakt, die vanuit onszelf en onze achterban belangrijk worden geacht. Wij hebben een aantal speerpunten waar we voortdurend hard aan werken. Waar we samen hard aan werken. Optreden tegen wantoestanden hoort daar zeker bij, maar een foto is en blijft een persoonlijk iets in de marge van de karperwereld.
Al dat foto-geneuzel… Gewoon rustig blijven en genieten van je eigen visserij. Laat maar waaien!
Versta me vooral niet verkeerd: het is goed dat excessen en problemen worden aangekaart. Het is echter zaak om de dingen in een juist perspectief te plaatsen. Wat is een probleem en wat minder of niet? Zoals in de blog beschreven vind ik een foto nog steeds bijzaak. Hoe men fotografeert is een modeverschijnsel, niet meer of minder. Als ‘de jeugd’ (die het goede voorbeeld moet krijgen) hun rotzooi opruimt, zich gedraagt zoals het hoort, notie heeft van visveiligheid, enz., is die foto het minste van m’n zorgen. Zolang die vis maar op een goede manier wordt vastgehouden, stellen ze hun camera maar in naar eigen goeddunken.
Elk modeverschijnsel is van tijdelijke duur, ook die groothoekbullshit. Tegen zo’n modeverschijnsel ingaan is deels verspilde energie, want de kracht van de meute en de volgers is in elke subcultuur sterker dan welke club, federatie, vereniging of hobbygroepering dan ook. Er zijn (gelukkig!) trouwens al contrabewegingen ingezet. ‘Oude Karperdoos’, ‘Monkey Climber’, back to basics groepjes, … Maar, ook hier is reeds volop commercie mee gemoeid. Kunnen we straks daar ook weer over gaan klagen. “Nu hebben ze het authentieke ook al verkracht!” Ik zie het van ver al aankomen. ☺
Wat staat er voor de komende periode op het programma?
Ik ga nog een aantal sessies vissen op mijn thuiswater, waarna ik het in december voor enkele jaren de rug zal toekeren, althans wat het vissen betreft. De paar grote vissen die er huizen heb ik allemaal al minstens een keer mogen begroeten, op 2 exemplaren na. Volgend jaar zal ik een nieuw pad bewandelen en zal mijn aanwezigheid op m’n thuiswater zich beperken tot werkdagen, het verrichten van aanplantingen en bezoekjes brengen aan andere leden van de club.
Zelf aangeplante gele lis. Ze groeien als kool!
Eind november staat er een sessie met m’n goeie maat John van Eck op de Heylakker gepland, en er zijn tevens nog een aantal lezingen die ik zal verzorgen. In Breda en Regio Limburg van De KSN ga ik vertellen over m’n visserij op het eerder genoemde water en de samenwerking die we daar hebben met de natuurbeheersorganisatie waarvan de plas eigendom is. Op de landelijke meeting van De KSN en op de VBK-meeting zal ik het hebben over mijn visie op visstandbeheer op afgesloten water, en waterbeheer in het algemeen. Een boeiende materie waarvan ik zeker niet de pretentie heb de wijsheid in pacht te hebben, maar waarin ik me graag verdiep in het gezelschap van andere geïnteresseerden en ervaringsdeskundigen.
Visstandbeheer is meer dan enkel maar het lukraak uitzetten van karper!
In de wintermaanden staan er dan ook weer tal van bijeenkomsten op de agenda, en ook het VBK draait verder en dat vraagt eigenlijk altijd de nodige aandacht. Volgend jaar staan dan, zoals ik net al zei, de aanpak van nieuwe visgronden met stip aangeduid op m’n to-do-lijstje.
Heb je nog een speciaal doel voor de toekomst?
Meerdere doelen, Wesley. Ik hoop alleszins het VBK, als mijn tijd gekomen is, achter te laten als een ijzersterke vereniging, een sterk merk ook. Dat dat niet puur af te lezen is aan een ledenaantal is een waarheid als een koe, maar toch is een gestage groei en elk jaar weer wat namen meer op een ledenlijst een hart onder de riem voor m’n collega-bestuursleden en mezelf. Die 2000 aangesloten karperaars zou m.a.w. zeer welgekomen zijn! 😉 Ook maak ik me sterk dat we qua waterbeheer blijven groeien. Meer private wateren vrijwaren voor een brede beoefening van de hengelsport, met kwalitatief beheer als speerpunt.
Ik hoop ook het water waar ik zelf beheerswerk doe verder te zien evolueren tot een nog rijker biotoop met een ongekende natuurpracht. Hopelijk wordt de VBK Meeting van 14 december aanstaande een schot in de roos, met een mooie opkomst en wat nieuwe lidmaatschappen. Ten slotte ga ik hopelijk met volle teugen genieten van een nieuw seizoen, als Carp Zwolle achter de rug is…
Wil je de lezers nog wat meegeven?
We beoefenen met z’n allen de mooist denkbare hobby die er is. Als je oprecht geniet van het vangen van karpers, als je er van overtuigd bent dat de jacht mooier is (of toch kan zijn) dan de vangst, als je respect hebt voor vis, natuur en collega’s: zorg dan dat je geniet van elk moment!
Als je daarentegen een set hengels en een bivvy misbruikt als uitvlucht om aan de waterkant te zijn en om daar ‘natuur te consumeren’, als je niet beseft dat een hengelaar een aantal normen en waarden hoog in het vaandel moet dragen, als je dat wél beseft maar je deze niet wil eigen maken: stop dan alsjeblieft met vissen en zoek een hobby die beter bij je past.
Mark, bedankt voor dit waanzinnig interessant interview! We wensen je veel succes in de toekomst.
