KWO Whatsapp met Mark van Balveren
Mark, volgens mij kom jij oorspronkelijk uit de Achterhoek? Waar woon je momenteel en hoe staat het leven ervoor?
Klopt, ik ben als kind van twee van origine Brabantse ouders, geboren en opgegroeid in Winterswijk. Voor de niet-provincialen onder jullie; dit ligt op een paar kilometer van de Duitse grens in Gelderland, de Achterhoek. Land van Zwarte Cross, Grolsch en een schitterend stukje natuur. Langs de beken die Winterswijk rijk is, is ook ergens mijn passie ontstaan voor vissen. Momenteel woon ik echter al weer tien jaar in Brabant, ondertussen ook samen met vrouw en kinders.
Mijn passie ligt nog steeds onveranderd in Nederland.
Wat voor werk doe je?
Ik werk bij Essent op de innovatie afdeling en ben operationeel verantwoordelijk voor de eMobility activiteiten van Essent.
Hoe ziet je visserij er tegenwoordig uit?
Een korte vraag die ik makkelijk met een lang antwoord kan beantwoorden. Mijn passie ligt nog steeds onveranderd in Nederland, hier speelt mijn visserij zich dus ook het grootste deel af. Ik kan van die visserij nog steeds geen genoeg krijgen eigenlijk. Er is nog zoveel te doen, dat dit me nog geen moment verveeld. Iedere winter denk ik opnieuw; waar zal ik volgend seizoen terecht komen, maar altijd duikt er weer ergens een leuke en passende uitdaging op. Voor mij betekent dat vandaag de dag; een water in de ‘buurt’, waar ik lekker m’n ding kan doen. Soms op een druk circuitwater, maar eigenlijk nog liever op de rustige viswateren. Al wordt dat laatste met de jaren wel steeds moeilijker, karpervissen is vandaag de dag enorm populair. Mijn visserij is in het kort; het vissen van losse nachtjes in Nederland. Op sommige wateren instant, maar als het even kan met een mooie voorbereiding.
Hoe vaak ben je aan de waterkant te vinden en hoe pak jij het aan gezien je huidige situatie en drukke leven?
Dat ligt een beetje aan m’n modus. Ik laad m’n batterij graag altijd even op, om in sommige perioden volgas te kunnen geven. De frequentie wisselt dus door het seizoen heen. In de regel vis ik altijd wel een nachtje per week en als de beer los is, twee losse nachten per week. Eigenlijk zit ik nooit een heel weekend of langer aan het water. Dat gaat ook bijna niet, Leontine en ik hebben beide een drukke baan en daarnaast hebben we nog twee jonge kinderen, waar we met veel liefde voor zorgen. Het draait bij mij persoonlijk om het vinden van de juiste balans. Het is voor mij belangrijk om me niet ‘gek’ te laten maken, maar om vooral binnen m’n eigen kunnen plezier te hebben en nog belangrijker, mijn ei kwijt te kunnen. Karpervissen is voor mij dé perfecte uitlaatklep, om even aan de hectiek van alledag te ontsnappen.
Het draait bij mij om het vinden van de juiste balans.
Zijn er dingen aan je visserij veranderd ten opzichte van vroeger?
Niet zo heel veel denk ik. Mijn basis is nog steeds plezier beleven aan mijn hobby. Veelal heb ik nog dezelfde vrienden als vroeger en wie mijn materiaal ziet, weet dat daar in ieder geval weinig aan veranderd 🙂 Uiteraard leer je wel veel bij over het spelletje, maar vaak val je toch weer terug naar een basis die voor je werkt. Of dat nu met aas of materiaal is, of in de manier van aanpak. Er zijn niet zo veel schokkende zaken in het wereldje bij gekomen, na de uitvinding van de boilie en de hairrig. Hoewel genoeg mensen je anders willen doen geloven met hun ‘next big thing’.
Wie mijn materiaal ziet, weet dat daar in ieder geval weinig aan veranderd 🙂
Je werkt ook voor het magazine ‘Dé Karperwereld’. Wat doe je precies voor het magazine? Hoe is deze samenwerking tot stand gekomen en wat is je drijfveer om daar aan mee te werken?
Inderdaad, dat doe ik al weer sinds 2001, na de veel te vroege dood van Hans Groenewoud. Franklin stelde me kort na Hans overlijden de vraag of ik mee wilde doen en hoewel dit gevoelsmatig veel te snel kwam na de dood van Hans, begreep ik zijn vraag goed. Gegeven de manier waarop wij een blad maken en hoe we als persoon zijn, dan kun je dit bijna niet alleen doen. We zijn beide gevoelsmensen, die met een introverte, bescheiden, maar ook nuchtere blik de (karper)wereld in kijken en daar onze invulling op loslaten. In het begin heb ik dit twee jaar bijna fulltime gedaan, daarna ben ik dit gaan combineren met mijn reguliere baan. Jaren hebben we dat beide zo gedaan, naast een voltijdbaan en ons eigen huisje boompje beestje. Best een drukke tijd kan ik je vertellen. In een later stadium deed de noodzaak zich voor bij Franklin om een andere voltijdbaan te gaan zoeken en met de stoute schoenen aan heeft hij toen gesolliciteerd bij onze uitgever als fulltime redacteur.
Een jonge Terry en een jonge Mark; those were the days!
Ik was inmiddels ook in de fase van kinderen belandt en met Franks nieuwe baan veranderde langzaam ook de verdeling in uren en werk. Zowel privé als op het werkvlak krijg je gaandeweg meer verantwoordelijkheden en zo kwam de overstap van Franklin voor ons beide dus ook op een geschikt moment. Momenteel ben ik voornamelijk op de achtergrond aanwezig en is mijn rol een stuk bescheidener dan voorheen. Mijn drijfveer om dit te blijven doen is al die dertien jaar onveranderd gebleven; ik maak graag iets tastbaars en ik schrijf ontzettend graag.
We kunnen in het magazine van ‘De Karperwereld’ volgen hoe jij je visserij beleef. Ben je niet bang om telkens gevolgd te worden en dat zoiets ten nadelen is op je visserij?
Kort gezegd; nee. Er is nog steeds veel respect te vinden aan de waterkant, niet in de laatste plaats door zelf ook respect uit te dragen. Het ligt ook wel een beetje aan de regio’s waar je vist en wat voor mensen er rond hangen. Sommige wateren bevis ik bewust niet, hoe groot de vissen er ook zijn. Verder kan ik me ook prima ‘off-radar’ vermaken. Er is geen noodzaak, anders dan dat ik het bij tijd en wijle gewoon leuk vind, om wat te publiceren. Dat scheelt ook al veel. Trouwens als je tegenwoordig twee jaar niet publiceert kent de helft van de vissers je al niet meer langs de waterkant 🙂
Ik kan me ook prima ‘off-radar’ vermaken!
Heb je er nooit aan gedacht om van de karpervisserij je werk te maken?
Oh vaak zat. Echter het romantische gaat daar wel vanaf als je lang mee loopt in dit wereldje, de roze bril ligt dan wat dieper in de lade. Als hobby werk wordt, gaat de hobby er vaak onder leiden, iets wat ik zo vaak heb zien gebeuren. Werk blijft aan het einde van de dag nog steeds werk en geen hobby.
Wie kent ‘em nog?
Het speelt ook wel mee dat veel bedrijven in de hengelsport zijn ontstaan uit hobby en die zijn de hobbysfeer ook nooit echt ontstegen eerlijk gezegd, al zie je vooral bij de grotere bedrijven wel een professionalisering slag de laatste tijd. Ik heb regelmatig ideeën gehad om iets voor mezelf te beginnen, maar ik ben hier ook erg reëel in. Ik heb een goede baan en een gezin, dat zit altijd in je achterhoofd bij het nemen van dergelijke stappen. Het moet dus wel iets heel speciaals zijn, al ontstaat daarbij dan ook het gevaar dat iedere business case wel kapot te rekenen is. Dus ik zeg nooit ‘nooit’, maar dan mag het wel iets innovatiefs zijn, iets spannends.
We horen zo weinig over je als het gaat om de buitenlandse visserij. Heeft dat een reden?
Ja dat heeft wel een reden, over beter, twee eigenlijk. Ik schrijf graag, maar ik schrijf niet over alles. Sommige zaken liggen me gewoon teveel aan het hart. Daar vind ik mijn passie en rust, uitdaging of hoe je het ook noemt. Ik heb mijn tolgeld wel betaald in het verleden, daar kan ik trouwens wel een paar pagina’s over volschrijven ;-). En aan de andere kant, de afgelopen vijf jaar heb ik geen vissessie meer gemaakt naar het buitenland, naast de gezinsvakantie ieder jaar. Pas sinds vorig voorjaar ben ik weer puur voor het vissen alleen naar Frankrijk geweest. Dat was voor mij een logisch gevolg van het stichten van een gezinnetje.
Ouwe speurneus en maatje Alben, die het buitenlands vuurtje altijd graag flink opstookt.
Ik vis een, twee nachten per week in Nederland en om dan ook nog es een paar weken per jaar in Frankrijk te bivakkeren als de kinderen nog zo klein zijn, dat past niet in mijn combinatie gezin, werk en vissen. En vergeet trouwens het financiële plaatje niet, je dient keuzes te maken met een paar kleine kinderen, laten we daar eerlijk over zijn. Nu de kids de babyfase voorbij zijn, wordt het allemaal wat makkelijker. En ja, het buitenlands vuurtje kriebelt volop ondertussen 🙂
Zijn er voor jou nog bepaalde doelen te behalen?
Daar ben ik door de jaren heen wel anders naar gaan kijken. Doelen, dromen, targets, het is maar net hoe je het beestje een naam geeft. Destijds begon het targetvissen voor mij serieus in 1995, daar voor was ik een zwerver die zonder samenhangende plannen overal en nergens viste. En dat had ook zijn charme. Targetvissen heeft voor velen een wrange naam gekregen door de jaren heen, omdat men vaak de ware essentie niet begrijpt van zo’n jacht of kan opbrengen. En niet in de laatste plaats ook doordat het door velen op een ‘alles zaligmakende manier’ is uitgevent in de boeken en bladen.
Er bestaat in mijn ogen geen MBO, HBO en WO niveau in de karpervisserij. Sommigen hemelen nogal graag hun (target)visserij op als het hoogst haalbare, maar feitelijk blijft het gewoon vissen. Of je dus target vist, op kanalen, rivieren, in Nederland of Frankrijk, het blijft allemaal karpervissen. Niks meer en niks minder.
Gaandeweg wordt je vaak toch in een soort strijd gezogen tussen man en vis en dat vind ik heerlijk.
Ik zie bepaalde vissen vandaag de dag als een goede reden om ergens te gaan vissen, ‘de kans op’ is al genoeg. Gaandeweg wordt je vaak toch in een soort strijd gezogen tussen man en vis en dat vind ik heerlijk. De valkuilen die deze visserij met zich mee kan brengen, daar bedank ik wel zo veel als mogelijk voor. Ik heb beperkte tijd en moet me geen zaken in mijn hoofd halen die niet reëel zijn. Op veel wateren met dikke vissen, vis je tegenwoordig tegen kundige karpervissers die er met perioden fulltime rondhangen. Iedereen heeft tegenwoordig goed aas en rigs, dus met factor tijd maak je vaak het verschil. En ik heb daar zelf vroeger ook aan meegedaan in m’n studententijd, dan kwamen de werkende mannen ook vaak met zo’n blik aan van ‘oh, hij zit er al’.
Dus ja, ik stel me nog zeker met tussenpozen doelen, dromen of hoe je het ook maar noemt, maar wel met mate. Eentje ervan is trouwens de droom om met een kajuitbootje ergens verlaten van iedereen rond te dobberen, opzoek naar onontgonnen gronden. Het nadenken hierover bezorgd me de kriebels die ik vroeger voelde, toen ik een nieuw pad bewandelde. Het is goed om je zaken in het vooruitzicht te stellen, maar die je niet direct realiseert. Dan heb je nog iets om naar uit te kijken.
Hoe kijk jij tegen de toekomst van de karpervisserij aan?
De informatiedeling zal nog veel sneller gaan dan vandaag de dag het geval is, vooral de openheid en de bereidheid tot delen van deze informatie door de jongere generatie, zal zijn effect hebben. Verder zullen er veel technologische ontwikkelingen op ons afkomen, die vooral het gemak van de mens bedienen. Ik voorzie de komende jaren geen grote uitvindingen, zoals de boilie en de hair van destijds. Wel zal er veel veranderen met betrekking tot regelgeving en stijgende grondstofprijzen van bijvoorbeeld aas. Kunnen wij als buitenlanders nog vissen op drukke verenigingswateren in Frankrijk, of komen daar steeds meer beperkingen t.a.v. buitenlandse vissers? Is vismeel over pak em beet vijf jaar nog te betalen?
En als wij straks niet meer in Frankrijk mogen vissen, dan gaan we wel op die Fransen vissen die we hier hebben uitgezet 😉
Zou jij de lezers nog wat mee willen geven?
‘Why join the navy, if you can be a pirate?’ Blijf vissen met plezier, de rest er omheen is écht bijzaak!
