KWO Whatsapp met Roelof Schut
Duizendpoot Roelof Schut is een bekende naam in de karpervisserij. Hij is een hardcore karpervisser die ook nog eens beroepsmatig werkzaam is in de sportvisserij. Zijn ambitieuze jongensdroom is nu realiteit!
Roelof, in welk gedeelte van Nederland woon je?
Sinds enkele jaren woon ik in de provincie Drenthe, bijna op de grens met Overijssel. Dat lijkt een grote stap voor een Groninger, maar dat valt reuze mee. Ik spreek gewoon Gronings en dat begrijpen die Drenten en Overijsselaren wel. Bovendien vis ik nog regelmatig in Groningen, want daarmee voorkom ik gevoelens van heimwee.
Meestal worden karpervissers rustiger en minder fanatiek naarmate ze ouder worden. Bij jou lijkt daar geen sprake van te zijn?
Zoals een topsporter zuinig moet zijn op zijn lichaam, zo ben ik altijd zuinig geweest op mijn motivatie. Ik vis met beleid. Dat wil zeggen dat ik hard vis als het loopt en rustig aan doe als het stroef gaat. Veel karpervissers doen het tegenovergestelde. Die gaan harder vissen naarmate ze minder vangen. Vervolgens vangen ze nog slechter. Dat is funest voor de motivatie. Ook vis ik niet voor gewichten en persoonlijke records. Dat zou namelijk betekenen dat bijna elke gevangen karper een teleurstelling zou zijn. Daarnaast vis ik omdat ik karpervissen een heel leuk spelletje vind. Iets wat leuk is om te doen, kost geen moeite en genereert energie.
Als hier een hengel afloopt, voel ik me weer dat kleine jongetje.
Hoe vaak ben je aan het water te vinden?
In een werkweek vis ik twee nachten: een doordeweekse nacht en eentje in het weekend. In vakanties vis ik nauwelijks extra nachten. Mijn visserij is zeer intensief, want ik maak veel autokilometers om voor te voeren. Twee stekken onderhouden is vrij gemakkelijk, maar als ik drie stekken dagelijks bevoer en ook nog bevis, houd ik dat niet lang vol. Dat is te intensief en dan wordt het inspanning in plaats van ontspanning. Die grens ga ik nooit over. Zuinig zijn op de motivatie, weet je nog.
Twee nachten per week is mijn bus mijn slaapkamer.
‘Het is nooit genoeg’, lezen of horen we vaak van je. Is dat werkelijk zo?
Ja, dat is werkelijk zo. Van beet krijgen, krijg ik gigantisch veel energie. In het karpervissen is slechts één ad-hoc moment en dat is het moment van de aanbeet. Nooit weet je wanneer de aanbeet komt. Na de aanbeet is de rest niet meer dan een plichtmatige, routinematige afhandeling: drillen, landen, eventueel wegen en fotograferen en dan terugzetten. Vervolgens wil je maar één ding: weer beet krijgen! Altijd maar beet krijgen. Steeds maar weer, keer op keer. Het moment waarop de lijn strak loopt, de molenspoel gaat draaien en de beetmelder begint te krijsen, daar kan ik geen genoeg van krijgen. Het is dus nooit genoeg.
Wateren die beginnen en eindigen aan de horizon. Magisch!
Wat is jouw favoriete watertype?
In beginsel zijn dat wateren die beginnen en eindigen aan de horizon: kanalen en rivieren. Daarnaast moet het rustig zijn, want ik vis om tot rust te komen. Ook moeten er maagdelijke vissen rondzwemmen die mij gevoelens van verbazing en verwondering geven. Dan ben ik weer dat kleine jongetje. Onbetaalbaar! Circuitwateren en afgesloten wateren bevis ik slechts af en toe. Dat is ook leuk hoor, maar net iets minder, ook al vang ik het hele bestand in slechts enkele weken tijd. Daar is het vangen minder verwondering, maar meer een logisch gevolg. Je weet immers wat er zwemt.
Bijna het gehele karperbestand op de mat, maar toch was de verwondering minder groot.
Je schijnt de laatste jaren opzienbarende vangsten te hebben gedaan in Groningen en Drenthe. Ondanks dat je constant in de spotlights staat, is daar weinig van bekend. Hoe kan dat?
Wie? Ik? Hahaha! Zwijgen is een levenskunst. Ik heb iets nodig dat echt van mijzelf is, iets wat anderen niet weten. Ik ben op zoek naar het onbekende en naar geheimen. De laatste jaren heb ik parels en mastodonten van vissen gevangen, maar die vangsten deel ik met slechts één persoon. Begrijp me niet verkeerd, want ik gun iedereen zijn of haar succes. Het enige wat ik doe is wateren bevissen die anderen voorbijrijden omdat ze er nog nooit iets over hebben gehoord. Daarnaast pak ik wateren anders aan dan gebruikelijk. Zodoende bereik ik ook karpers die normaal gesproken niet op de kant komen. Maagdelijke karpers, oud als Methusalem en monsterlijk groot, ze bestaan nog. Niet alleen in Groningen en Drenthe, maar overal.
De zeer ervaren Hans Hellendoorn kent alle ins en outs van mijn visserij.
Zijn er dingen in de visserij veranderd ten opzichte van jouw beginjaren?
Dat kun je wel stellen. Mijn eerste karper ving ik al in 1976, op negenjarige leeftijd. Mijn vader was karpervisser, dus ik kreeg het met de paplepel ingegoten. Toen werd er met de korst of met een gekookte aardappel gevist. De hele revolutie heb ik aan mij voorbij zien komen. Van de introductie van de hair rig en de elektronische beetmelder tot de bolt rig en de komst van de boilie. Deze zaken hebben de karpervisserij op de kop gezet. Ik vond het fantastisch, want het gaf mijn visserij een enorme boost, ook vangstgewijs. Ik heb het vissen op karper zien worden tot populaire volkssport, maar toen ik begon, was het slechts weggelegd voor een handjevol zeer geduldige mensen.
Radar DS3 met Hi-viz LED op de achterzijde. ’s Nachts terugvaren naar de stek is een makkie!
Ga je mee in hypes en pas je nieuwe producten toe in je visserij?
Voor hypes ben ik niet gevoelig, voor nuttige producten wel. Omdat ik de karperrevolutie heb meegemaakt, ben ik automatisch nieuwe producten gaan toepassen in de afgelopen decennia. De meeste producten die nu gemeengoed zijn, waren ooit een hype: hair, onthaakmat, bolt rig, gevlochten lijn, fluorocarbon, chod rig, zig rig, PVA, onthaakmat, fluo pop-ups, anti-kopschud en visveilige loodsystemen, tijgernoten, line-aligner, werpmolen met vrijloop, teflongecoate haken, bivvy met ademend tentdoek, bedchair met matras, elektronische beetmelder met draadloze sounderbox en de boilie(!). Zo kan ik nog wel even doorgaan.
Voor JRC ontwikkelde ik het ASIS loodsysteem.
Na de komst van de boilie ben ik mij gaan specialiseren in aas en ontdekte ik dat de ene boilie de andere niet is. Nu klinkt dat heel logisch, maar dat lag vroeger wel anders. Goed aas maakt het vangen an sich een stuk gemakkelijker. In het artikel ‘De relatie tussen smaak, voedingswaarde en attractie van karperaas’ (Spiegel Magazine 12, 2008) heb ik mijn aaskennis samengevat tot praktische en bruikbare informatie. Inmiddels kan ik daar een paragraaf over de toepassing van kant-en-klare geconserveerde boilies (ready mades) aan toevoegen. Achter de schermen ben ik betrokken bij de ontwikkeling van boilies van Gulp! Carp en mijn handtekening staat op de Red Crustacean boilie. Op basis van de goede vangsten kan worden gesteld dat deze boilie ‘spot on’ is en daar ben ik best trots op.
In het kader van visveilige systemen heb ik voor JRC het ASIS (Anti Shake Inline Safety) systeem ontwikkeld. Daarmee is een stukje bewustwording onder karpervissers gecreëerd over verantwoord karpervissen. Ook andere bedrijven hebben daarin een grote rol gespeeld, maar helaas moet ik constateren dat deze bewustwording bij het grote publiek aan het wegzakken is.
Af en toe hangt er een maagdelijke mastodont aan de haak. Yeah!
Je bent een van de drijvende krachten achter het succesvolle karpermagazine Spiegel Magazine. Hoe is dat tot stand gekomen?
Het magazine bestaat zeven jaar en in 2007 werd ik door Spiegel Magazine gevraagd of ik niet eens een tekst wilde redigeren. Het magazine moest op dat vlak een verbeterslag maken en aangezien ik daar wel kaas van heb gegeten, kwam Arjen Uitbeijerse bij mij terecht. Die vriendendienst verrichtte ik graag. Van het één kwam het ander en inmiddels ben ik alweer bijna zes jaar in dienst van Spiegel Magazine.
Arjen en ik behoren tot verschillende generaties en dat is de perfecte combinatie.
Hoe zorg je telkens weer voor een goed magazine?
Omdat ik besef dat ik Spiegel Magazine maak voor de gekozen doelgroep en niet voor mijzelf. Denken vanuit het perspectief van de (potentiële) lezer is erg belangrijk. Kansen zien en creëren. Arjen Uitbeijerse en ik kennen de markt goed en staan midden in de karpervisserij. Wij zijn van een verschillende generatie en dat is een krachtige mix. Wij zien trends en ontwikkelingen al voordat ze in de Benelux tot wasdom komen. Hierop anticiperen wij en daarom is Spiegel Magazine zo’n enorm succes.
Ook moet je verder bouwen op je eigen succes en leren van keuzes die minder succesvol waren. Feedback, intervisie en reflectie zijn erg belangrijk om het magazine continu verder te ontwikkelen. Dat impliceert dat je het niet iedereen naar de zin kunt maken en dat hoeft ook niet. Je moet niet bang zijn om je als magazine te onderscheiden, want anders word je een grijze muis.
Mijn spraakmakende aasartikel uit Spiegel Magazine 12.
Kun jij je gemakkelijk motiveren als je aan een artikel werkt dat jou persoonlijk minder aanspreekt?
Aan motivatie heb ik geen gebrek. Ik ben een gezegend mens, want ik heb van mijn hobby mijn beroep(en) gemaakt. Bovendien is het erg leuk om uiteindelijk een artikel aan te bieden dat tot de verbeelding spreekt van tienduizenden karpervissers. Dat is ook heel leuk voor de auteur. Die positieve reacties, daar krijg ik energie van.
In deze omgeving voel ik mij vrij en dat gevoel is onbetaalbaar!
Hoe kijk jij aan tegen de commercie anno 2013?
Als ik geen affiniteit zo hebben met de commercie, was ik niet werkzaam geweest in de karpervisserij. De commercie is een afgeleide van de karpervissers zelf, ook al zullen er mensen zijn die dat ontkennen. Het heeft de karpervisserij veel goede dingen gebracht en ook gezorgd voor sterke prijsdalingen van producten. Maar zoals bij elke ontwikkeling, zijn er ook negatieve uitwassen. Toch zijn ook die belangrijk, want die zorgen voor een bepaalde balans. Tegenpolen van elkaar zijn van onmisbare waarde.
Op de Red Crustacean boilie van Gulp! Carp staat mijn handtekening en dat zegt veel.
Elke generatie karpervissers staat op zijn eigen manier in de commercie. Als je ermee opgroeit, weet je niet beter. Als je de veranderingen aan den lijve ondervindt, kan het gebeuren dat je je ertegen afzet. Veranderingen kunnen namelijk ‘bedreigingen’ zijn. De commercie moet nog wel ontdekken dat ze een toonaangevende rol kunnen spelen op het gebied van belangenbehartiging van de karpervisserij. Daarvoor zal er intensief moeten worden samengewerkt en moeten concurrentieoverwegingen anders worden benaderd. Bedrijven moeten gaan beseffen dat hun eigen marktpositie wordt versterken als ze algemene belangen behartigen, dus samenwerken. Vanuit dat perspectief bezien is commercie onmisbaar voor een gezonde toekomst van de karpervisserij.
Maagdelijke kanaalvissen. Zo mooi…
Sinds wanneer ben je docent aan Sportvisacademie Zwolle?
In mijn vorige baan was ik manager van de afdeling Toezicht & Handhaving van een middelgrote gemeente. Toevallig kwam ik in contact met de directie van AOC de Groene Welle in Zwolle. Deze MBO school wilde een groenopleiding ontwikkelen waarin sportvisserij en viskweek moesten worden geïntegreerd. De directie vroeg mij of ik in dienst wilde komen van de school als docent en beleidsontwikkelaar. In eerste instantie legde ik dat aanbod naast mij neer, maar na het vierde gesprek kwamen de school en ik toch tot elkaar. Op 1 maart 2010 ben ik in dienst getreden van de school. De opleiding heet formeel ‘Sportvisserij & Aquacultuur’. http://www.groenewelle.nl/mbo/sportvisacademie/
Eigenlijk is het een jongensdroom die is uitgekomen. Ik mag de sportvisserij een plekje geven in het onderwijs en daarmee de maatschappelijke erkenning en acceptatie van onze hobby verder uitbouwen en naar een hoger plan tillen. Sportvisserij in het onderwijs, ik kan het nog steeds nauwelijks geloven. Het is een groot signaal dat de sportvisserij volwassen is geworden.
Bij het ontwikkelen van de opleiding kon ik mijn kennis over visstandbeheer, vissoorten, aquatische ecologie, materiaal en techniek gebruiken. Op deze video is te zien hoe wij onderzoek doen naar bittervoorns en kleine modderkruipers.
De studenten behandelen de door hun gekweekte karpers als baby’s.
In het verleden heb ik onder meer gewerkt als psychiatrisch verpleegkundige, inspecteur, juridisch beleidsontwikkelaar en manager. Daarnaast ben ik hoofdredacteur van een karpermagazine en word ik ondersteund door Pure Fishing, het grootste hengelsportbedrijf ter wereld (JRC, Penn, Berkley, Gulp! Carp, Shakespeare, Abu Garcia, etc.). Ik heb een goed beeld van hoe de maatschappij – dus de hengelsport – in elkaar zit. Die ervaring kan en mag ik delen met studenten en gebruiken om ze klaar te stomen voor de maatschappij. In de sportvisserijlessen geef ook les in vakken als communicatie, projectmanagement, leiding geven, schrijfles, ethiek en presentatietechniek. Daarbij gebruik ik de passie van de studenten als basis. Als iemand bijvoorbeeld moeite heeft met het spreken voor een grote groep, laat ik de student eerst iets over zijn visserij vertellen. Dan gaat het presenteren al iets gemakkelijker en dat helpt hem over de drempel heen. Vervolgens ervaart de student dat presenteren niets meer is als een vaardigheid en kan hij het ook over andere onderwerpen.
In plaats van naar een museum, ga ik vissen met de studenten.
Wat houdt de opleiding in en hoe zien de lesdagen er uit?
De naam Sportvisacademie Zwolle is een beetje verwarrend, want het is eigenlijk een natuurbeheer opleiding. Het is een volwaardige MBO opleiding die op niveau 3 en 4 wordt gegeven. Dat betekent dat veel aandacht is voor planten- en bomenkennis, groenbeheer, aanleg en onderhoud, motorkettingzaag en bosmaaier. Onder de noemer Sportvisserij vallen onder meer visstandbeheer, Kaderrichtlijn water, viskennis, waterkwaliteit, inrichting water, monitoring visstand, recreatie & toerisme, materiaal & techniek en viskweek. Je hebt twee praktijkdagen per week (natuurbeheer en sportvisserij). Daarnaast loop je één of twee dagen stage. De andere dag(en) word(t)(en) opgevuld met les in algemene vakken als Nederlands, rekenen, Engels, scheikunde, natuurkunde, economie, burgerschap en biologie.
AOC de Groene Welle is de enige MBO school met een viskweekloklaal.
Potentiële werkgevers zijn waterschappen, recreatieparken, (ecologische) adviesbureaus, natuurbeheerorganisaties, hoveniers, gemeenten, groenbedrijven, campings met viswater, commerciële viswateren, detailhandel, groothandel en sportvisserijorganisaties. Omdat de opleiding groen- en waterbeheer samenbrengt, word je breed opgeleid, maar heb je toch een specialisme. Dat is belangrijk in deze tijd: kennis in de breedte, maar toch ergens echt goed in zijn. Van de studenten die zijn afgestudeerd, heeft de helft een baan in de sector gevonden. Dat is hoog in deze tijd van economische crisis.
Roelof, pak het moment en geef aan waarom het zo leuk is om aan Sportvisacademie Zwolle te studeren!
Omdat je les van mij krijgt natuurlijk! Hahaha! Het is en opleiding waarbij je met sportvissers in de klas zit. Je komt op school en je praat over vissen, in de pauzes praat je over vissen en als je naar huis gaat, praat je nog steeds over vissen. Je hebt de hele dag gelijkgestemde studiegenoten om je heen en dat is superleuk. School moet namelijk leuk zijn. En in welke opleiding krijg je gastcolleges van mensen die carrière hebben gemaakt in de sportvisserij? Mark Noorman, Robert de Wilt, Martin Post, Bertus Rozemeijer, Jan van de Bovenkamp, Hilco van Nuil, Pieter Beelen, Gerwin Gerlach, Stefan Altena, Joran Bal, Wim Russchen, Bas van Klaveren en Daniël van Dijk; de lijst wordt elk jaar langer en waarschijnlijk ben ik al iemand vergeten te noemen.
Gerwin Gerlach van Sportvisserij Nederland geeft regelmatig een gastcollege.
Er is slechts één school in de Benelux waar je zelf daadwerkelijk karpers kweekt en dat is AOC de Groene Welle in Zwolle. Welke karpervisser wil dat nou niet? Bijna elke morgen loop ik naar de viskweekruimte om te kijken hoe het met de karpers gaat. De studenten vinden het machtig mooi om hun eigen karpers te kweken. Het worden letterlijk hun kindjes.
Waar je bij een andere studierichting een dagje naar een museum gaat, ga je bij mij een dagje vissen. Wees eerlijk, wat is nou mooier? Uniek en fantastisch voor sportvissers! Wat te denken van werkweken naar Frankrijk of Hongarije? Op deze video is te zien hoe we Lac de Villedon afnetten.
Deze video geeft een impressie van onze jaarlijkse werkweek naar Hongarije:
Studenten van Sportvisacademie Zwolle hebben ook een filmpje gemaakt die op Karperfilmpjes.nl staat.
Jij hebt van je hobby je beroep(en) gemaakt. Hoe is jou dat gelukt?
In de vorige antwoorden heb ik daar al wat over verteld. Daarop aanvullend kan ik zeggen dat ik mensen heb ontmoet die vertrouwen in mij hadden. André Akkermans (vroeger Sensas Starbaits, nu Fox International) heeft mij veel kansen gegeven en ingewijd in de commerciële wereld en daar ben ik hem enorm dankbaar voor. Hij stond aan de wieg van mijn professionele carrière in de hengelsport is een hele goede vriend geworden.
André Akkermans stond aan de wieg van mijn jongensdroom.
Robert Valkeneer en Jan Mertens (Pure Fishing) hebben mij vertrouwen gegeven en bij hun mocht ik mijn talent verder ontwikkelen. De samenwerking met hen is ronduit fantastisch. Uiteraard ben ik heel erg dankbaar dat Arjen Uitbeijerse en Bein Westerlaan (Spiegel Magazine) zo’n langharige, eigenzinnige kwibus op de loonlijst hebben gezet. Ook Rick Speth (Rix Hengelsport) heeft mij ins en outs geleerd waaraan ik tot op de dag van vandaag profijt van heb. Dan is er nog collega Thijs Rutters van AOC de Groene Welle. Zonder de overtuigingskracht van deze viskweekexpert had ik bedankt voor de baan van docent sportvisserij.
Daarnaast ben ik ontelbaar veel karpervissers, hengelsportbestuurders en professionals tegengekomen in mijn leven. Met enkelen van hen heb ik een vriendschap voor het leven gesloten. Ze hebben er allemaal aan bijgedragen dat ik mijn jongensdroom heb kunnen verwezenlijk. Daarvoor wil ik iedereen enorm bedanken!
Herinneringen maak je; een gouden karpermoment met Eddy, Geert-Jan en Barry.
Hoe zie jij de toekomst van het karpervissen?
Het karpervissen zal de komende jaren blijven groeien en verder in populariteit toenemen. Nederland heeft daarvoor de perfecte infrastructuur. Door de populariteit van het karpervissen en de maatschappelijke trend om volledig verzorgd te worden bij elke recreatieve activiteit, zie ik een grote toekomst voor commerciële karperwateren in Nederland. We moeten er echter wel voor waken dat we het karpervissen op het grote, openbare water niet vergeten. Daaraan heb ik mijn hart verpand, maar gezien de beroepsmatige bevissing en de veranderende waterkwaliteit is het noodzakelijk dat er karpers worden uitgezet. De Belangenvereniging Verantwoord Karperbeheer www.karperbeheer.nl maakt zich daar sterk voor en daarom ben ik lid van die vereniging.
Zijn er na al die jaren nog specifieke doelen te behalen?
Mijn grootste levensdoel is plezier hebben in wat ik doe. Het is de hoogste ambitie die je kunt hebben. Ik wil dus gewoon lekker blijven leven en vissen. Op mijn Facebook (www.facebook.com/roelofschut1967) en persoonlijke website www.roelofschut.nl is alles te volgen. Uiteraard wil ik veel beet krijgen. Want het is nooit genoeg!
Ook in Drenthe zwemmen nog nooit eerder gevangen karpers.
Is er nog iets wat je de lezers zou willen meegeven?
Luister goed naar wat je hart zegt. Gebruik je talenten om het leven extra glans te geven. Onze aanwezigheid op deze aardbol is maar tijdelijk, dus zorg ervoor dat het een aangenaam verblijf wordt. Kop erbij als het moet en dom lullen als het kan!
Roelof, helemaal te gek en bedankt voor je medewerking aan deze interessante KWO Whatsapp! We blijven je volgen en wensen je heel veel succes in de toekomst!
