Lessen uit de polder – Jean Paul Wix
Na zijn eerste artikel over de brute en uitdagende visserij op de Nederlandse rivieren is Jean Paul Wix terug met wederom een tof artikel! In dit stuk vertelt Jean Paul over de visserij in een grote polder vlakbij zijn huis. Hoewel deze visserij op het oog eenvoudiger was dan de riviervisserij, moesten de nodige puzzelstukjes bij elkaar gezocht worden voordat er resultaten geboekt konden worden. Lees hieronder hoe het JP af ging in de polder!
Jean Paul aan het woord:Na het grootste deel van mijn visjaar gezwoegd te hebben op de river was ik er even klaar mee. Mijn batterij was leeg en moest even opgeladen worden. De ondiepe paaiplekken, waar ik zoveel actie en spanning had beleefd, lagen er droevig en verlaten bij. Halverwege de zomer hebben onze vrienden zich verspreid over vele kilometers water en sindsdien zwemmen ze in kleine groepjes of zelfs alleen. Dit vraagt om een andere aanpak, waarbij je meer meer tijd en middelen moet investeren. Nu heb ik van dat eerste niet heel veel en hou ik ervan om efficint te vissen. Kortom: de rivier heb ik op de planning gezet voor het volgende voorjaar, wanneer de karpers zich weer verzamelen rond de paaiplekken. Om mezelf te vermaken tot het late najaar had ik besloten om me vast te bijten in een grote polder vlakbij mijn huis.
Niks ‘urban fishing’! Gewoon tractors en geloei van de koeien in deze polders.
Bergen vis
Ik ga graag een lekker stukje fietsen met mijn vrouw. Onder het mom van ‘even samen er op uit’ ben ik in de gelegenheid om wat wateren te verkennen. Een win-win noemen ze dat! Terwijl mijn ogen het water afspeuren grijpt mijn vrouw de kans om haar hart te luchten. Ik luister actief en enthousiast naar haar verhaal… Uhu, uhu. Als we door de polder fietsen op een windstille zomeravond zie ik in de verte activiteit van karper aan de oppervlakte. In de weerspiegeling van de ondergaande zon kan ik de draaiende vis perfect zien. Ik stop op een brug en zie onder mij van alles zwemmen op het gebied van karper. Van kleine visjes van maar 20 centimeter lang tot aan zwaardere exemplaren van een pond of 20. Door het vele wier en het troebele water moet ik goed kijken, maar er ligt hier echt een hele berg vis!
Het ideale uitje om stiekem toch met vissen bezig te zijn!
Vol vertrouwen
Een dag later sta ik hier met mijn struinhengel in mijn hand stukken brood en drijvende pellets te voeren. Het aas wordt snel opgemerkt en de vis toont interesse, maar er wordt maar sporadisch van gegeten. Ze gaan niet los. Na heel wat overhalen weet ik er toch eentje te haken. De dril verloopt niet geheel volgens plan. De vissen zijn hier bijzonder sterk en deze weet mijn 26/00 lijn te slopen in een wierbed. Deze kracht had ik niet verwacht! Mijn tijd aan het water op deze zonnige dagen was bijzonder waardevol. Ik wist diverse targets te spotten en kon het gedrag van de vissen goed bestuderen. Zo viel me op dat de dikkere vissen het oppervlakteaas helemaal links lieten liggen. Wel zijn ze flink in en onder het wier aan het graven. Dit doen ze overigens vol vertrouwen. Ze lijken zich niet druk te maken om mijn aanwezigheid en zwemmen onder mijn voeten door alsof ik er niet sta.
Er is genoeg activiteit te bespeuren op dit wateroppervlak!
Les 1: Welk aas?
Omdat de vissen zich lastig aan de oppervlakte laten verleiden, gaan we over op de bodemvisserij. Dit water zou zich perfect lenen om met de pen te vissen, maar deze stap sla ik over. Het water heeft op verschillende strategische punten bruggetjes en om effectief te vissen positioneer ik aan beide kanten n hengel. Meer hengels, meer kans! Ik begin te voeren met hennep, die ik meng met twee kilo 12mm bloodworm boilies. Hennep is een goed middel om een stek kaal te laten vreten en daarnaast ziet het er natuurlijk uit. Na een week voeren was de verwachting hoog. Een simpel bodemrigje met een 12mm boilie en een klein schepje hennep erbij moet het gaan doen! Bij het neerkomen van het lood is de bodem niet hard genoeg naar mijn zin, maar ik besluit het er toch op te wagen. De minuten worden uren en er gebeurt niks. Overal zie ik leven: er zit vis bovenop mijn stek, bellen-plakkaten zijn er in overvloed maar een aanbeet blijft uit. Bij het binnenhalen ruikt mijn aas naar drab en zit er een pluk wier aan de haak.
JP kwam er later achter dat de vissen volop tussen het wier zaten.
Het vertrouwen in de aanpak daalt en de volgende dagen besluit ik om een zoete noten boilie en gemalen tijgernoten aan mijn voercampagne toe te voegen. Vanaf nu voer ik consequent aan de linkerkant van de bruggetjes zoet en aan de andere kant de bloedworm. A-B testen noemen ze dat. Al na twee avonden voeren is er zichtbaar meer reactie op het zoete aas. Het water is zo troebel dat ik niet kan zien of er vis op mijn stek ligt, maar als de eerste schep aas het water raakt volgt er een grote explosie. Drie of vier vissen schieten een kant op. Hoe langer ik blijf voeren, des te meer vertrouwd ze lijken te raken met de voerbombardementen.
Door met regelmaat te voeren kun je de vissen helemaal dol maken op je aas!
Les 2: Welke rig?
Ik ben heel slecht in het vissen met pop-ups en heb hier dus ook geen vertrouwen in. Ik realiseer me dat het natuurlijk ‘pech’ kan zijn of dat ik er niet genoeg geduld mee heb. Er zijn zat andere vissersdie blind vertrouwen op bijvoorbeeld een chod rig. Ik besluit om toch de pop-up in te zetten en aan de slag te gaan met een Ronnie-rig. Bij deze variant ligt het aas net boven de bodem, waardoor ik geen last meer hoop te hebben van de vieze bodemlucht en het lage wier.
Door het aas net iets boven de bodem aan te bieden voorkomt Jean Paul dat het gaat stinken en de vissen het laten liggen.
Op de avond dat ik ga vissen zijn de karpers volledig naar verwachting in grote getallen aanwezig. Nu krijgen ze echter geen hele schep voer op hun kop, maar leg ik vanaf de brug voorzichtig mijn ronnie-rig tussen de vissen. Nadat ik over de brug ben gelopen om mijn hengel op de beetmelder te leggen loop ik terug om het spektakel van dichtbij te aanschouwen. Ik sta nog niet stil en mijn hengel loopt al af! Ik ren naar mijn hengel maar al zo snel als ik beet kreeg heeft de vis zich al gelost. De overige vissen blijven vol vertrouwen azen en dit herhaalt zich in de komende twee uur nog drie keer. Van de eerste zeven aanbeten weet ik er maar twee te verzilveren, nog nooit heb ik zo?n slechte ratio gekend! Het water begint vreemder en vreemder te worden, maar de eerste twee antwoorden heb ik: zoet aas en een ronnie-rig!
Als haakaas gebruikt JP witte pop-ups, waar hij stukjes vanaf snijdt om een afwijkende vorm te creren.
Waterkwaliteit
De snelle en felle aanbeten zijn misschien typisch voor kleinere karpers, die hier in grote getallen aanwezig zijn. Worden ze hier uitgezet? Is het de natuurlijke aanwas in zo’n ondiep polderstelsel? De vissen die ik vang hebben zich goed rond gegeten en vechten behoorlijk fel voor hun formaat. Ik kan dit niet vergelijken met andere polderstelsels waar ik heb gevist!
De vissen die gevangen worden zien er prachtig en gezond uit!
Op een avond stopt een tuinder met zijn auto naast me en begint een praatje. Hij vertelt over hoe hij de karpers in het voorjaar ziet paaien en het spektakel dat de vissen veroorzaken. Ook vertelt hij mij over de waterkwaliteit. Deze schijnt zo slecht te zijn dat hij het niet kan gebruiken voor zijn planten! Het zoutgehalte is zo hoog dat het water ook moeilijk bevriest in de winter. Tot slot wordt de bruine kleur van het water veroorzaakt door het hoge ijzergehalte. Het was mij al opgevallen dat ik naast voorn en karper geen andere vissoorten heb gezien. Brasem en roofvis lijken totaal te ontbreken. Weinig roofvis en brasem en het ontbreken van ijs… dat lijkt me gunstig voor de karperbroed!
De kleine karpers doen het bijzonder goed op dit water en worden met grote regelmaat aan de haak geslagen.
Laatste puzzelstukje
Om de puzzel af te maken moet ik nog een laatste verbetering aanbrengen aan mijn rig. Ik vis het ‘boom’ gedeelte van de Ronnie-rig vrij kort en ik besluit om deze voortaan langer te maken. Ook vervang ik mijn baitscrew voor een versie met een 0-rig, zodat mijn aas beter kan bewegen. Vanaf dit moment zullen er geen vissen meer worden gelost!
Door een baitscrew met een O-ring te gebruiken kan het aas beter bewegen ten opzichte van de haak.
Nu het laatste onderdeel is gefinetuned kunnen we op volle toeren gaan draaien. Mijn doel om een goedlopende stek te hebben waar ik met regelmaat in korte tijd een aantal vissen kon vangen is bereikt. Alles loopt als een geoliede machine en we zitten inmiddels dik in de herfst. De ene pan gemalen tijgernoten staat op het vuur en de volgende staat alweer in de week. Een map vol vers geknoopte Ronnie-rigs ligt klaar en met een minimale uitrusting ga ik uit mijn werk naar het water.
Met een compacte uitrusting trekt JP erop uit. Vis vangen hoeft niet altijd lang te duren!
Het is inmiddels donker maar ik weet blindelings mijn rigs op het hardste plekje te leggen. Ik kan haast spreken van vangstgarantie! Zodra twee hengels een aanbeet hebben geproduceerd gooi ik alles achterin de auto en rij ik snel naar de volgende brug. Deze tactiek levert me gemiddeld drie vissen per avond op, dus ik ben een tevreden man!
Een greep uit de polderschubs die Jean Paul op de mat mocht verwelkomen!
Grotere bewoners
Toch begint er iets te kriebelen. De grotere vissen lijken zich wel in de buurt van de voerstekken te begeven, maar azen er niet. Misschien is het ze te druk of zijn ze voorzichtiger, wie weet? Ik blijf doorvoeren, maar besluit om niet op de voerstekken te gaan vissen. Inwerpen achter de voerstek is een gok in verband met de zachte bodem en het wier. Ik wil de rig echt neerleggen om het volle vertrouwen te behouden.
Soms is het (illegaal) overbruggen van een klein obstakel een eerste stap naar succes!
Ik kies ervoor om in het donker stiekem het land van een boer te betreden (excuses hiervoor) en een aantal meter achter de voerstekken te vissen met een single hookbait. Dit lijkt een gouden zet, want na een aantal avonden heb ik ook twee van de grotere bewoners weten te strikken! Beide vissen zijn rond de 24 pond en geloof me, de voldoening is groot! Geen vuurwerkshow of super climax aan dit verhaal, maar gewoon twee mooie vissen.
De strategie blijkt te werken…
…en levert Jean Paul twee prachtige exemplaren op!
Ik vraag me soms af of het vangen van een grotere vis, bijvoorbeeld op de polderwateren waar ik graag kom, echt komt door goed te vissen. Volgens mij is het vooral een kwestie van hard werken! De vissen kennen minder dressuur en eten graag wat ze wordt gepresenteerd. Het zoeken en voeren vraagt veel commitment, maar als je ze eenmaal gevonden hebt dan hoef je niet per se een topvisser te zijn om ze daadwerkelijk te vangen. Natuurlijk kun je ook ergens een week lang gaan zitten en met een beetje mazzel vang je een mooie passerende vis, maar ik ga liever actief aan de slag om ze te vangen.
Met een gezonde portie doorzettingsvermogen wist Jean Paul het water uiteindelijk te kraken!
Naar mijn idee heb ik op dit lullige polderslootje echt moeten vissen met een hoofdletter V. Uiteindelijk wist ik de formule tot succes te ontdekken en het gewenste resultaat te behalen!
Jean Paul Wix
