Live Your Dream – Een bizarre Franse karpertrip
Karpervissen in Frankrijk, het kan een hel zijn of pure euforie. Robin Bulters kent beide kanten van de medaille en in dit artikel beschrijft hij zijn ervaringen uit een sublieme sessie van vorig jaar.
We schrijven het voorjaar van 2014, na 2 jaar tevergeefs op hetzelfde (openbare) water gevist te hebben gevist ben ik toe aan een nieuwe uitdaging. Het lukte mij en m’n vismaat steeds niet om een goede serie vissen te vangen. Ik wil een nieuw speelveld, een nieuwe ronde, nieuwe kansen, kortom: op zoek!
Dus wat gaan we doen? Een betaalwater, een rivier, een klein putje of toch een groot meer? Na veelvuldig zoeken op Google Maps koos ik er, samen met mijn vismaat, voor om een middelgroot water te bevissen in het midden van Frankrijk.
We kiezen een nieuwe bestemming, toch altijd spannend!
De dagen voorafgaand aan de trip bestudeerde ik het weerbericht erg nauwkeurig. Zon, harde wind, regen en bewolking stonden op de planning! Bijna te mooi om waar te zijn. In de voorgaande jaren had ik nog nooit zulke goede voorspellingen gehad op een Franse trip dus je snapt dat m’n vismaat en ik over liepen van enthousiasme.
Let’s go!
Met het dichtdrukken van de achterklep van m’n volgeladen auto is de trip in de meivakantie officieel gestart! Ik pik vismaat Jim vroeg in de ochtend op en als we eenmaal een paar uurtjes onderweg zijn beginnen de karperzenuwen toch wel een beetje te kriebelen. We stellen ons continu de vragen “Waar komen we terecht? Is het druk? Wat zou er zwemmen?”
Als we dan rond 14 uur aan het water arriveren en we de welbekende controleronde hebben uitgevoerd komen we tot de conclusie dat het water helemaal vrij is en er niet één visser aanwezig is om ons in de weg te zitten: bizar, wat een vrijheid!
Op naar een nieuw avontuur!
Na wat boodschapjes te hebben gedaan en een vergunning te hebben gescoord kan het spel beginnen. De wind staat met een goede windkracht 4 vol te loeien op de door ons beoogde stek en het duurt dan ook niet lang voordat we met onze spullen (in een afgeladen boot) richting de stek aan het varen zijn. Net als ik een voet aan wal zet en over het water kijk, zie ik al een vis springen.
Als Jim en ik onder het genot van een Kronenbourg ons strijdplan hebben bedacht, komen we tot de overeenstemming dat we een gigantische strook gaan trekken door er een kilo of 40 aan voer er in te mikken. Bewust kiezen we er voor om de eerste nacht er niet op te gaan vissen.
Rods out!
Als we dan de volgende ochtend wakker worden en een heerlijk Frans stokboord met eieren, kaas en bacon hebben geconsumeerd is het tijd om de hengels uit te varen! We werken van rechts naar links en droppen de rigs stuk voor stuk op de voorgevoerde strook. Als ik met mijn laatste hengel bezig ben krijgt Jim al een fluiter waar je bang van wordt! “BAM, de eerste run!” Zwaar gestrest en vol adrenaline springen we samen de boot in om de vis op te gaan halen.
Dit is nog eens wat je noemt een superstart!
Als we eenmaal boven de vis zitten en ik door het kraakheldere water ineens een ziekelijke superbeer zie ontplof ik bijna. Ik heb nog nooit zo’n dikke vis gezien en ik ben vastberaden om gelijk m’n schepnet onder het gevaarte te jagen zodra ik een kans krijg. Die volgt al snel en met een dikke “YESSSSSSSSS!” vieren we de landing!
Eenmaal op de kant komen is het gelijk schrikken geblazen want de naald van de weger schiet ruim over de 20 kilo! We schreeuwen het uit van blijdschap, de vis krijgt de fotosessie van zijn leven en mag na een paar minuutjes weer terug in zijn habitat. “Wat gaat dit voor een sessie worden? Zullen we gaan slachten? Zullen we nog meer dikke vissen vangen?” Jullie snappen dat dit continu door onze hoofden spookte.
Rampspoed
Snel leggen we de hengel weer in en met bizar veel vertrouwen wachten we op de volgende run, gek genoeg volgt deze pas laat in de nacht en gaat het vangen van deze 16 pond wegende schub niet van een leien dakje… Er staat nog steeds een harde wind en ik kom met de boot niet goed weg tussen de hengels, kortom: ik sloop bijna Jim z’n piepers, vaar door 2 lijnen heen en loop een nat waadpak (inclusief kleren) op. Maar gelukkig komt de vis gewoon op de kant 🙂
In de nacht vangen we slechts 1 visje, maar toen wisten we nog niet wat er die dag zou volgen…
Al dit onheil zou een voorbode zijn voor de dag die zou volgen want dit werd de meest legendarische dag uit m’n visserscarrière! Laten we beginnen met de ochtend van de dag waarop we heel vaak tegen elkaar “WTF” zouden zeggen.
De meest bizarre dag ooit
We waren er achter gekomen dat er totaal geen wier en obstakels aanwezig waren op onze stekken en dus konden we het risico nemen om vissen vanaf de kant te gaan drillen. Het was Jim’s beurt en de eerste run was direct een dikke Jumbo. Een uur later was ik de gelukkige en ik verbrak mijn PB door ook een 40’er te mogen mogen bijschrijven. Tranen van geluk! Eindelijk lukt het een keer, zoals ik eerder zei, waren m’n vorige Franse trips toch wel regelrechte rampen door de blanks, regen, kou en de verkeerde keuzes. Nou dat is deze sessie wel anders want de volgende uren hierna waren helemaal bizar.
Tranen van geluk: eindelijk een dikke veertiger!
Een paar vissen verder is het wederom mijn beurt, ik pak de hengel op en voel direct dat het om een karper van ‘niveau duikboot’ gaat. Na een minuut of 20 vechten met de vis, komt er eindelijk een einde aan de dril en jaagt Jim het schepnet onder de vis. “YES hij is geland en hij is echt dik.”
Je moet begrijpen dat ik zelf nooit écht grote vissen heb gezien totdat ik hier kwam, hooguit een paar hoge 30’ers. Als we langzaam door het water terug lopen naar de stek zeg ik tegen Jim “dit zou ook wel eens een 40’er zou kunnen zijn.”
Bizar! Slechts een paar uur na de veertiger volgt deze 25 kilo vis!
Na het wegen geeft de klok precies 25 kilo aan, ik geloof het niet, maar het is toch echt zo! Weer m’n PB verbroken, dit is wel bizar hoe een sessie kan lopen?! We zijn twee dagen aan het vissen en de bakken blijven komen! Life the dream!
Life the dream!
Het gaat maar door
Na de brute schub weer terug gezet te hebben is het Jim’s beurt en we genieten met volle teugen van bier, lekkere Virgin Radio muziek en een heerlijk Frans voorjaar zonnetje die ons nog meer in extase brengt.
We hebben de sessie van ons leven!
Jim pakt al vrij snel een mooie spiegel en geeft het stokje zo weer door aan mij. Ik had nooit maar dan ook nooit gedacht dat mij dit zou overkomen, maar toch gebeurd het! Ik ben geen kilovisser jongens, ik vind het natuurlijk wel prachtig, maar als je die ochtend een vis van 22 kilo vangt, daarna een vis van 25 kilo, dan denk je toch wel dat je het baasje bent en er niks meer zal gebeuren deze vakantie die dit moment zal overtreffen?
Nou dat moment kwam een uur na de 25 kilo vis, een bloed stollende drill volgde en ik krijg de vis maar niet van de bodem. Het enige wat ik zie onder de kant zijn stofwolken, keer op keer, maar nog geen vis gezien. “Dit moet wel een bak zijn” zeg ik tegen Jim. Zo hard als het gevecht is, zo is het opeens klaar en daar ligt ze aan de oppervlakte: een gevaarte om bang van te worden! Deze is nog groter dan m’n vorige vis! Wat een moment!
Wat een moment, een hele, hele dikke vijftiger!
Richting het einde
Naar gelang de sessie vorderde bleek dat de allergrootste vissen de eerste dagen op de kant zijn gekomen. Toch wisten we in het restant van de week nog een aantal bakkies te vangen en komen we uit op een totaal van 37 vissen (op 42 runs). Wat een avontuur, hier ga ik voor naar Frankrijk!
Ook Jim vangt enkele KNEITERS van spiegels!
Terug kijkend…
Ik wil je er op wijzen dat je zelf de mooiste sessie mee kunt maken. Maar je moet realistisch zijn; je kan niet DIRECT overal succes boeken. Je moet er gewoon 100% voor gaan. Laat je niet gek maken door wat anderen zeggen en blijf geloven in je ‘eigen ding’ en steek hier al je energie in!
Na de teleurstellingen is elke vis een overwinning!
Ik had de avond voordat ik naar Frankrijk ging nog met een jongen gesproken die mij vertelde dat onze bestemming een afgetrapt water was. Het zou “een slecht gebied zijn en er zaten geen dikke vissen meer”. Hij wist wel een ander water waar een 35 kilo vis zat, maar hij wilde niet vertellen waar dit water lag. Hij zou dit meer zelf wel even aanpakken. Jammer genoeg had ik deze jongen wel verteld waar ik zelf heen ging. Drie keer raden waar hij 2 weken later zat (en blankte)..? Juist, op exact onze stek 😉
Volg je eigen pad en dan komt het uiteindelijk goed!
Van deze sessie heb ik een video verslag gemaakt. Op mijn YouTube kanaal kun je nog meer toffe video’s terugvinden. Voor nu bedankt voor het lezen en hopelijk heb ik jullie enthousiast gemaakt om ook eens je lijnen nat te maken in Frankrijk. Veel kijkplezier met de video en tot een volgend artikel.
Om af te sluiten wens ik jullie een knallend jaar toe, zowel in Nederland als in het buitenland 😉
