Met haar zegen – Vissen in Frankrijk met Gideon van der Peijl

Het avontuur aangaan op de openbare wateren van Frankrijk, voor bijna elke karpervisser klinkt dit als muziek in de oren. Helaas lopen er ook soms wat beren op de weg, althans zo zien wij (vissers) dat misschien. Waar een wil is, daar is meestal ook wel een weg. Ook Gideon zag de beren op de weg, maar besloot toch het avontuur aan te gaan.


Gideon aan het woord: Misschien dat de manier van opvoeden er mee te maken had, maar in mijn leven zag ik vaak de moeilijkheden en ook onmogelijkheden. De zogeheten beren op de weg. Vroeger smulde ik bij het kijken naar de Tour de France al van de prachtige plekjes die voorbij kwamen. Wat wilde ik daar altijd graag naar toe. Later zag ik soortgelijke plekjes maar dan meestal zonder het commentaar van Mart, maar met dat van MH en MP. De drang naar die plekjes werd alsmaar groter. Helaas waren de beren nog alom tegenwoordig.

Dit soort prachtige plekjes zou ik maar al te graag willen bezoeken.

In 2017 sloeg het noodlot toe. Na een zeer kort ziektebed overleed Vanessa. Mijn lief, mijn partner, mijn alles. Mijn leven stond stil. Zij had mij de kracht gegeven om alleen af te reizen naar Frankrijk om dat te doen waar ik zo gelukkig van werd. Na een hele moeilijke en bizarre tijd had ik een besluit genomen. Geen beren meer! Geniet van het leven en maak je zelf trots opdat ook zij trots op mij zal zijn.

Geniet van het leven en maak je zelf trots opdat ook zij trots op mij zal zijn.

Nadat ik eerst het maximaal aantal verlofdagen had gekocht bij de werkgever, werd gestart met het maken van plannen. Een avontuur in het beloofde land zou er gaan volgen. Alleen en richting de mooie plekjes die het land rijk is. Zonder plan, op de bonnefooi. Vooral om te zien en misschien zelfs te vissen!

Het avontuur kon beginnen!

Na alle voorbereidingen getroffen te hebben was het augustus 2018 dan zover. Op woensdag 8 augustus reed ik in een volle station weg van huis. Met zeer weinig ervaring maar veel goede moed. In gedachten had ik een aantal wateren dat ik graag wilde zien. Bekende wateren als Lac de Madine, Saint Cassien en Lac du Der. Zo volgde ik het asfalt richting het zuiden. Niet zoals normaal via Brussel maar via Luxemburg, langs de machtige Maas, richting Madine. Onderweg turend op de kaart, altijd op mijn hoede voor een ander mooi water.

Helaas was dit water niet te bevissen.

Vlakbij Madine, kruisend door de kleine dorpjes, stuitte ik op een prachtige plas. Omgeven door natuurschoon en mooie uitkijkpunten voor liefhebbers van vogels. Helaas amper bevisbaar en voorzien van veel bordjes “Interdit”. Even later stond ik dan aan de rand van het machtige Madine. Daar ik niet de eerste de beste plek wilde bezetten, besloot ik eerst een rondje te maken. Ik kwam er achter dat “ervaring opdoen” sneller zou gaan dan ik dacht. Na een pad ingeslagen te zijn waar ik bijna niet meer uitkwam en vervolgens in het donker nog een plek moest zoeken, lag ik uitgeteld op mijn stretcher. Dat was stress, maar een goede les!

Hat machtige Lac de Madine.

De volgende dag bleek dat de meeste nachtstekken niet toegankelijk waren vanwege de droogte. Het grote eiland mocht je niet op. Daar er in mijn zone veel wier lag besloot ik niet te blijven en verder te rijden naar het zuiden. Hoe mooi Madine ook is, daar in het zuiden wachtten nog mooiere plekjes!

Hoe mooi Madine ook is, daar in het zuiden wachtten nog mooiere plekjes!

Mijn volgende halte zou zich bevinden in de Jura. Lac de Chalain leek mij wel wat en in de middag kwam ik daar aan. Eerst nog even gestopt bij twee wateren die in de buurt lagen. Eigenlijk was daar mijn trip al geslaagd, niet wetende dat het nog mooier zou worden. Wat een prachtige wateren. Helaas onbevisbaar. Nou ja, bijna dan. Eerst maar snel een stek op een camping geregeld. De eerste les :-). Alsof het zo had moeten zijn had ik letterlijk de laatste plek bij Chalain. Dat gaf in elk geval rust.

De avond valt op Chalain, dit levert schitterende beelden op.

Al ben ik geen campingmens, liever zit ik ergens alleen, al snel zat ik bij de buren aan de wijn. Best gezellig nog. Daarna natuurlijk snel het prachtige meer bekijken. Wat een aanblik! Aan de zuidzijde vond ik een mooi afgelegen stek met de boot. Wat aangevoerd en de volgende dag mijn eerste keer vissen op Frans openbaar water. Dat voelde als een overwinning. Dat ik enkel een prachtige zeelt ving kon mij niet deren.

Zal het lukken om er n te vangen op Chalain?

Ik kon daar maar tot zaterdag op de camping blijven, dus besloot ik door te rijden naar het zuiden om Lac de Vouglans te gaan bekijken. Wat een machtig water! Daar kwam ik er nog meer achter dat ik slecht voorbereid was op deze manier van vissen. Om alleen zo’n water op te gaan was niet verstandig. De lokale vissers moesten mij in eerste instantie ook niet geloof ik. Doch, mijn gebrekkige Frans maakte hen bereid mij te wijzen op de goede stekken en op andere wateren.

Lac Vouglans, het water wat helaas in me eentje niet te bevissen was.

Een veteraan werd erbij gehaald en deze wees mij nog zuidelijker. Een stuwmeer dat alleen goed te bevissen was. Merci beaucoup monsieur! Later die middag kwam ik aan op het stuwmeer. Letten op de borden is geen overbodige luxe op zulke wateren. Zeker als je niet drijvend wakker wilt worden. Waterstanden kunnen fluctueren!

Een veteraan werd erbij gehaald en deze wees mij nog zuidelijker.

Een mooi uitzicht over het kleine stuwmeer.

De volgende ochtend werd ik zeer voldaan wakker. De nacht begon met een meerval van rond de meter, gevolgd door twee spiegeltjes. Allebei klein en maagdelijk maar wat een voldoening. De eerste vissen op een Frans stuwmeer. De volgende dag, het was al dagen heel warm, zou er slecht weer aankomen. Gezien de plek waar ik zat leek het mij verstandig om te vertrekken.

Het nachtje op dit kleine stuwmeer leverde een meerval…

en twee kleine spiegeltjes op.

Omdat ik even genoeg avontuur had beleefd, besloot ik mijn vriend Dominique te bellen om te vragen of hij nog een stekje voor mij had op een van zijn twee betaalwateren. Dat was geen enkel probleem en een paar uur later zat ik op een vertrouwde stek. Dat was toch wel even ontspannen. Onderweg had ik al noodweer gehad en die avond kreeg ik nog meer ellende over mij heen. Gelukkig zat ik veilig in een huisje aan het water en deerde het mij minder dat de bliksem twee keer dichtbij insloeg.Ik mocht van zondag tot zaterdag blijven vissen van Dominique. Ondanks de taaie omstandigheden wist ik toch nog 15 vissen te landen waarvan drie veertigers, eentje net geen 25 kilo en eentje 23,5 kilo. Kon het nog mooier?

De spiegel van net geen 25 kilo…

Elke keer als wij terug reden naar huis passeerden wij de mooiste riviertjes en kanaaltjes. Daar wilde ik dan ook graag een keer vissen en dat moest nu dan ook maar gaan gebeuren. Zo reed ik zaterdags naar het noorden om bij Berry-au-Bac een kanaal te gaan bevissen voor een nachtje. Na een mooi plekje gevonden te hebben bij een sluisje gingen de hengels te water. Als kers op de taart ving ik die nacht nog een mooi schubje en verspeelde ik ook nog een vis. Die laatste was het startsein om naar huis te gaan.

Op de terugweg uiteraard een nachtje meepakken op het kanaal.

Zeer voldaan reed ik terug naar Nederland. Ik had de beren overwonnen en wist dat mijn meisje trots op mij zou zijn. Nog een week en dan staat het volgende avontuur weer voor de deur. Beter voorbereid en met dezelfde intentie: genieten van deze prachtige hobby!

Ik had de beren overwonnen en wist dat mijn meisje trots op mij zou zijn.

De beren waren overwonnen, tijd voor het volgende avontuur.

Gideon van der Peijl


Stay tuned! Gideon is alweer naar Frankrijk geweest en zal binnenkort verslag doen.

Bekijk ook