Onverwachte openbare roadtrip – Kevin Hoes en Tom Kennis
Eind vorig jaar zouden Kevin Hoes en zijn vismaat Tom Kennis een weekje vissen op een betaalwater. Door omstandigheden moesten de mannen deze trip echter afzeggen en besloten ze om naar een openbaar water te trekken. Het begin van de sessie liep behoorlijk stroef, maar later werd het (stukken) beter! Hoe het de beide mannen verging lees je hieronder…
Kevin aan het woord:Samen met mijn maat Tom Kennis had ik via iemand een weekje geboekt op het betaalwater Jonquoy voor half oktober. Enkele weken ervoor kreeg ik echter al verscheidene berichten over slechte vangsten en twee weken voor ons vertrek werd er zelfs niets meer gevangen en hadden verschillende vissen het loodje gelegd. We moesten onze plannen dus omsmeden!
De mannen hoopte natuurlijk op flink wat grote vissen zoals deze!
De keuze was snel gemaakt om openbaar ons ding te gaan doen. Ik had wat informatie achter de hand van enkele collega karpervissers, dus we hadden wel wat kaarten om uit te spelen. Toch moet je ook altijd een gok wagen waar je voor je gevoel het beste of liefste heen kunt gaan. Wij hadden onze zinnen gezet op een meer dan 300 hectare groot water in het midden van Frankrijk. Om de weekendvissende locals te vermijden besloten we om maandag 16 oktober te vertrekken.
Er werd een flinke voorraad Suprme Garlic boilies ingeslagen.
Koers richting Frankrijk
Die bewuste maandagmorgen werd het laatste materiaal de bus in geladen en werd er al vroeg koers gezet naar het gekozen water. We vertrokken bewust op tijd om de bekende drukte rondom Parijs voor te zijn. Dat lukte, want in de vroege uurtjes, toen de Franse hoofdstad nog aan het ontwaken was, reden we langs. Na een goede zes uur rijden kwam onze bestemming in zicht. De mogelijke stekken werden onder de loep genomen en uiteindelijk kozen we voor een mooie ruime en vrije stek. We bezochten de plaatselijke shop om de juiste vergunning te scoren, waarna het vissen kon beginnen!
De bus zit vol, tijd om te vertrekken!
Vol goede moed werd het tentenkampement opgezet, de hengel set-ups werden in het water geplaatst en de zoektocht naar hotspots met de boot kon beginnen.Na enkele uurtjes op het water vertoeven waren alle hengels voorzien van een mooi bedje klein aas met Suprme Garlic boilies met extra spicy touch dat Koen Vanhamme, eigenaar van Warbaits, voor mij had toegevoegd.Na de lange eerste dag werd er nog snel iets onze magen ingeloodst en daarna zochten we ons bedje op om het opgelopen slaaptekort in te halen.
Wat een uitzicht! Laat die vissen maar komen…
Stille nachten
De volgende ochtend werden we wakker en zagen we dat alle hengels er nog even roerloos bij lagen als voor het slapen gaan. We realiseerde ons dat het waarschijnlijk een moeilijke opgave zou worden om onze beschubte vrienden het net in te trekken. Over opgeven dachten we nog niet na en opnieuw gingen we met de boot het water op om nieuwe mogelijke hotspots en holding areas te zoeken. Toen het boottochtje klaar was hebben we een heerlijk dagje genoten in het zonnetje, die zijn werk nog goed deed. Het was zelfs nog boven de twintig graden, wat behoorlijk aangenaam is voor deze tijd van het jaar.
Aan de waterkant vertoeven in het najaar kan heerlijk zijn! Foto: Mark Hoedemakers.
Na de tweede nacht waren we er nog steeds niet in geslaagd om onze wakers aan het bewegen te krijgen. We zagen nergens activiteit van karper, dus begonnen we alternatieven te bedenken zoals het verkassen naar een andere stek en ook de mogelijkheid om andere wateren waar we ons geluk konden betwisten te bezoeken. We hoopte toch om enkele openbare biggen te mogen vangen!
We begonnen alternatieven te bedenken, zoals het verkassen naar een ander water.
Ander water
Uiteindelijk besloten we om een ander water op te zoeken. Dit water lag noordelijker dan ons huidige water en na 200 kilometer rijden werd de nieuwe bestemming bereikt. Het was inmiddels al donker en op de weg richting de stek konden we geen enkele andere karpervisser bespeuren. Eenmaal op de stek zette we vol goede moed onze tentjes op en werden de hengels opgetuigd. Met de voerboot markeerde we wat spots voor de eerste nacht. Toen de hengels eenmaal in de steunen stonden kon het wachten op die eerste verlossende run beginnen!
Het is nu wachten op die eerste verlossende run…
De volgende morgen werden we wederom uitgeslapen wakker. Echter was er wel opvallend veel activiteit aan de oppervlakte te bespeuren, ook al was het nog vrij mistig. Uit het niets vertrok ineens mijn rechterhengel. De adrenaline stroomde door mijn lijf en al snel stond ik met een kromme hengel in de hand. Het was een waar gevecht van minstens 20 minuten van geven en nemen voor ik mijn net onder een massieve spiegel kon schuiven. We keken elkaar aan toen de vis over het netkoord gluurde en zeiden: “Jaja, dat zijn ze!” Dat de vis meer dan 20 kilo zou wegen wisten we al zeker.
Meer dan twintig kilo woog de vis zeker! De naald ging er ruim overheen.
Uiteindelijk bleef de naald hangen op maar liefst 25,8 kilo, zowaar een vijftiger als eerste vis van een openbaar Frans water. Deze week kon alvast niet meer stuk!
Na deze vangst kon de week al niet meer stuk!
Echte voldoening
De dagen na de megavangst kregen we dagelijks een aantal aanbeten op zowel de Suprme Garlic alsook op de Crazy Red Fish van Warbaits. We wisten nog een aantal mooie exemplaren te vangen, waaronder een paar hoge dertigers! Ook de middenmode en de kleinere vissen passeerde de revue. Je hoorde ons niet klagen: onze week werd met een goed gevoel afgesloten en de honger naar meer van deze openbare avonturen en vangsten zit er behoorlijk in. Openbare vangsten geven je een echte voldoening. Op naar nieuwe openbare oorden in 2018!
Op het nieuwe water…
…werden de nodige vissen gevangen!
Tight lines & stay tuned voor mijn avonturen uit 2018,
Kevin Hoes
