Oostenrijkse voorjaarstrip met een gouden randje – Bjorn Kolfschoten

Een tot in de puntjes voorbereidde trip die volledig anders gaat dan verwacht… Dt klinkt bij de meeste vissers vast wel bekend! Ook Bjorn Kolfschoten en zijn vismaten Niels en Kevin hadden ‘last’ van dit fenomeen. Er moest uitgeweken worden naar een ander water dan gepland. Zou het op dit water gaan lukken? Je leest het hieronder!

Bjorn aan het woord:Waar zullen we van het voorjaar naartoe gaan? Die vraag stelde we ons, al vissend in de blubber van een mooi, groot reservoir in het late najaar. Het plannen van nieuwe vistrips is iets waar ik ontzettend enthousiast van wordt. Er komt van alles voorbij: Wat doet het weer tegen die tijd? Wat zou de watertemperatuur zijn? Op wat voor soort wateren zouden we graag willen vissen? Kanaal? Groot water? Vaak loopt het toch nt weer anders dan gedacht en kunnen al deze goed voorbereide plannen weer de prullenbak in. Zo ook de onderstaande voorjaarstrip.

Tijdens het vissen in het buitenland is Bjorn altijd al bezig met de volgende trip!

Oostenrijk?

Kevin was afgelopen zomer op vakantie geweest in Oostenrijk en had zeer goed gevangen op een mooie grote plas midden in een berggebied. Het water was redelijk diep, maar had ook een aantal ondiepe kanten waar de vissen opgestapeld lagen. Hij ving meerdere karpers in het uur en dat op nog geen meter uit de kant, bingo! De foto?s en de verhalen waren overtuigend genoeg om alle andere plannen overboord te gooien en ons volledig te gaan richten op het bergmeer.

Afgelopen zomer had Kevin al een aantal fraaie vissen weten te vangen in Oostenrijk!

De week voor vertrek werden alle materialen op orde gebracht. Het voer werd gehaald bij Willem van CBB HQ Baits en de weersvoorspellingen werden gecheckt. Komende week een graad of 14, dus een mooi temperatuurtje voor in het voorjaar! De avond van vertrek haalde Kevin Niels op met zijn spullen en reden ze door naar mij om mijn materiaal op te halen. De bekende ?vis? Spotify muzieklijst werd aangezet, waarin muziek van Kraantje Pappie afgewisseld wordt met De Zangeres Zonder Naam. Die nacht reden we volgas richting Oostenrijk.

Er werd volgas koers gezet naar de bestemming: Oostenrijk!

De eerste ochtend

Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming gingen we op zoek naar het restaurant/caf waar we de vergunningen konden scoren. Vervolgens zette we de tenten op en besloten we om eerst maar eens een paar uurtjes bij te slapen. Aan het einde van de ochtend werden de boten opgepompt om een verkenningstour te maken.

Niet geheel onbelangrijk bij weinig slaap: een vers bakje koffie!

Het water is enkele kilometers lang en honderden meters breed. Via Google Maps, de dieptemeter en Kevin’s ervaringen kozen we ervoor om te starten in een ondiepe baai, waar het water hopelijk sneller zou opwarmen. We schrokken wel een beetje toen we op de dieptemeter zagen dat de watertemperatuur nog ver onder de 10 graden lag. Later die dag hoorde we tijdens het boodschappen doen dat er een week geleden nog een dik pak sneeuw lag. Shit, hebben wij weer!

Oostenrijk kan ’s zomers heerlijk warm zijn, maar in het voorjaar is het vaak nog flink koud!

Nadat de stekken waren gemarkeerd besloten we om de spots licht aan te voeren met een attractief voertje van gebroken boilies, pellets en partikels. Eerst maar eens een vis vangen voordat we de grote emmers opentrekken. Om een lang verhaal kort te maken: we kregen twee aanbeten, vingen n visje en dat in twee dagen. Kevin vond het nodig om tijdens de tweede aanbeet (die later verspeeld zou worden) voor de zekerheid de boot klaar te leggen die een tiental meter verderop lag, om er vervolgens iets te vroeg uit te stappen onder het motto van ?voor de kant is het nooit zo diep?. Ik geloof dat hij ‘m nog steeds aan het zoeken is na een volgelopen waadpak met die watertemperatuur! 😉

Voor de kant is het nooit zo diep!

Verkassen

Te koud water, magere vangsten en de behoefte aan actie zorgde ervoor dat we in de bevriende visserskringen gingen peilen of iemand nog een suggestie had voor een ander water in deze omgeving. Na wat heen en weer geappt te hebben kwamen we bij een water uit dat zo?n 15 hectare groot was en niet dieper dan een meter of vier, met een zeer goed bestand aan vis. Dat klonk ons als muziek in de oren! De enigste opmerking die ons zorgen maakte was dat het wel eens ?achteraan aansluiten? kon zijn, zeker in het weekend. Nu was het inmiddels gelukkig al maandag, dus we gokten het er maar op.Alle zooi werd de bus in geknald en karren maar. Na zo?n 300 km rijden kwamen we aan.

Aankomen bij een nieuw water is altijd gaaf, zeker als ze er zo uit zien als in Oostenrijk!

Bij de receptie konden we de vergunningen in orde maken. Niet geheel onprettig was het dat er een camping zeer dicht bij het water lag. Het water zou alleen overdag bevist mogen worden. Niet ideaal, maar het zou goed te doen zijn.

Er zouden een aantal pareltjes moeten rondzwemmen op dit water!

Bij aankomst van het water zagen we de tentjes al staan. Het bleek aan dit water getolereerd te worden dat je je tent mag laten staan, ook al mag je ’s nachts niet aan het water verblijven. Ook mocht er alleen gebruik gemaakt worden van baitboats en dus niet van rubberboten.Het leek wel een camping aan tenten, zoveel dat er stonden! Phoe, we hadden toch stiekem wel iets meer ruimte verwacht. Wat doen we? Gokken we het erop? Of gaan we toch maar weer opzoek naar iets ander?

Het valt soms niet mee: wordt er in de rij aangesloten of wordt er gezocht naar een alternatief?

Plan de campagne

We besloten om het erop te wagen, aangezien de uitwijkmogelijkheden niet voor het oprapen lagen en we het wel een beetje zat waren. Vissen wilde we! Na een observatierondje zagen we al snel dat er op het water een zone was waar niet gevist mocht worden en waar veel vissers natuurlijk precies tegenaan zaten te vissen.Overal snaarstrakke lijnen en baitboats, we keken onze ogen uit!Onze tactiek was dan ook al snel bepaald. Verspreid voeren met de werppijp, zover mogelijk weg van die strakke lijnen en de andere vissers. We zouden met maximaal twee hengels per persoon vissen om de lijndruk enigszins beperkt te houden. De lijnen volledig slap en zo min mogelijk uitwerpen.

De eerste dag op het nieuwe water werd er vooral tijd besteed aan een goede voorbereiding.

De eerste dag besloten we om nog niet te gaan vissen. Eerst maar eens het kampement opzetten en douchen, om vervolgens aan de slag te gaan met het aas. We kozen voor 20mm Shellfish Krill en 20mm NFB bollen die we mengden en lichtjes besprayden met de bijbehorende baitboosters. De avond liep snel op zijn einde, de vissers verdwenen van het water en de zon begon onder te gaan. Perfect! Het water voor ons alleen.

De eerste karpers lieten niet lang op zich wachten…

Met de voerpijp voerden we onze kant aan door zo verspreid mogelijk boilies te sticken. Dichtbij, ver weg, onder het kantje, overal moest wat te halen zijn voor de vis. De vissen konden door de rust op het water de ?safe zone? verlaten en de hele plas bestrijken om rustig op ons voer te komen zonder gehaakt te worden. Na het voeren rond middernacht zouden we het aas voor de volgende dag meteen klaarmaken, zodat de booster goed de tijd had om in te trekken.

De tactiek is eenvoudig: verspreid voeren met de werppijp!

Harken

De wekker werd op tijd gezet. Hengels erin, hooguit een handje bollen erbij en afwachten maar.Wat er toen gebeurde hadden we zeker niet verwacht. We vingen de ene na de andere karper, terwijl de ?baitboat boys? geen staart vingen!

We vingen de ene na de andere karper!

De eerste visdag wisten we maar liefst acht karpers te vangen, waarvan drie 15 kilo + vissen, een veertiger en een vijftiger. Het hek was van de dam! We besloten die avond om ruim voor het donker in te pakken en pas rond middernacht terug te komen om het nodige voer erin te sticken.

De eerste visdag was een succes. Tijd voor een beloning!

Na een warme douche, de nodige groene flesjes, een hoogstaand avondmaal van blikvoer en nieuw geknoopte onderlijntjes doken we de slaapzak in om de volgende ochtend weer vroeg op te staan en te vlammen. We wisten met bovenstaande tactiek in vier dagen tijd maar liefst 35 vissen te vangen, waarvan meerdere dertigers, veertigers en een vijftiger. Gruwelijk!

Bjorn ving deze brute 27,2 kilo zware schub!

Laatste visdag

Zaterdag zou onze laatste visdag worden. De avond ervoor weer het nodige gevoerd, zodat we nog n dagje de stek konden afromen. Tot onze grote teleurstelling, vingen we die dag geen enkele vis! Achteraf niet geheel gek, want het hele water zat stampvol met vissers. Om de 30 meter stond een rodpod met daarop 3 hengels. We telden die dag maarliefst 18 vissers…

Om de 30 meter stond een rodpod met daarop 3 hengels.

Al met al werd het dus een zeer geslaagde trip. Het liefst hadden we op het grote bergmeer succes geboekt, maar de omstandigheden waren niet dusdanig om daar te kunnen vissen. De rust, het avontuur, de natuur en het bestand doet ons zeker nog wel eens terugkomen!

Het werd een voorjaarstrip met een gouden randje!

@Kevin: Waarschijnlijk wel iets later in het jaar, wanneer het water een aangename temperatuur heeft om een ‘duikje’ te nemen! 😉

Bjorn Kolfschoten

Instagram: @bjornkolfschoten