Pionieren 2.0 – Bootvissen op de Randmeren
Dat er in Nederland nog meer dan genoeg te ontdekken valt op karpergebied wordt soms vergeten. Met name de grotere waterenbieden nog veel ruimte om te pionieren, helemaalals er vanuit een boot wordt gevist! Camping Marina Eemhof biedt sinds kort de mogelijkheid om een visboot te huren en daarmee de Randmeren te bevissen. In deze update check je de beleving en het avontuur dat het bootvissen je kan bieden.
Bootvissen biedt ongekend veel avontuur en vrijheid!
Pim Groot Nibbelink aan het woord:Het is begin juni als ik met mijn vismaat overleg wat de plannen zijn voor de komende zomer. Wordt er weer een week in Frankrijk gevist of maken we andere plannen? We beslissen om het in eigen land te proberen, en wel op de Randmeren. We willen een week lang een boot huren en daarmee verschillende stekken bevissen op de Randmeren.
Wordt er weer een week in Frankrijk gevist of maken we andere plannen?
Het aanbod van bootverhuurders op de Randmeren blijkt aardig beperkt te zijn. Dat wil zeggen: bootverhuurders die specifiek boten aanbieden om vanuit te vissen. Uiteindelijk kom ik terecht op de site van Camping Marina Eemhof. Bij deze camping zijner sinds kort twee boten te huur waar vanuit gevist kan worden.
De kleinste variant is een vijf meter lange polyester boot.
Daarnaast biedt de camping ook een caravan en een grote tent die aan het water liggen. De vissende gezinsman kan zijn hart ophalen bij deze camping 😉 Ook is er voorde vrouw en kinderen meer dan genoeg te doen, zoals een bezoekje aan het zwemparadijsbij Centerparcs De Eemhof of het huren van een bootje in de haven.
Kies voor een caravan of tent die van alle gemakken is voorzien…
…met stekken als dit direct voor de deur!
Eerste ontmoeting
Na een kort contactmoment via de website komen we terecht bij Marnix van Rijn. Marnix is de persoon die het verhuur van de karperboten en van de tent en caravan direct aan het water regelt. We worden meteen uitgenodigd om een kijkje te komen nemen en niet veel later staan we handen te schudden in jachthaven De Eemhof.Na een uitgebreide rondleiding, waarbij we ook de caravan en luxe tent krijgen te zien, zijn we er over uit: dit moet het worden!
Dit stalen ros kan wel tegen een stootje en is prima te gebruiken voor de karpervisserij!
Gezien de duur van onze sessie (zes nachten) kiezen we voor de grootste variant van de twee boten. Deze boot is zes meter lang en heeft een dichte kajuit met bedden. De andere boot is een polyester boot van vijf meter lang, met een opklapbare tent. Deze boot is perfect voor de wat kortere tripjes, bijvoorbeeldn of twee nachtjes.
Oefening baart kunst
Een week voor vertrek mogen we van Marnix een stukje proefvaren en een nachtje testvissen vanaf de boot. We liggen op een plek vlakbij de haven waar Marnix de dag daarvoor een paar handen boilies heeft gestrooid. ?s Ochtends om half acht krijgen we een volle fluiter die resulteert in een prachtige schub van tien kilo. Een goed begin, en dat al tijdens het testnachtje!
De eerste ‘Randmerenvis’ is meteen een zeer fraai exemplaar!
Dag van vertrek
Een week later is het zover. Op zaterdagochtend laden we de boot vol met onze spullen en wordt de rubberboot achter de boot geknoopt. Van Marnix kunnen we een rubberboot, elektromotor met accu en een steekstok lenen. We kiezen ervoor om onze eigen rubberboot mee te nemen, omdat deze iets langer is en dat toch net wat makkelijker is als je samen de rubberboot in wil. Ook de rodpods (Daiwa Infinity Boat Pod) krijgen we van Marnix. De eerste dag besluiten we om zo ver mogelijk te varen. De dagen daarop kunnen we dan in etappes terugvaren naar jachthaven De Eemhof. Zo voorkomen we dat we op de laatste dag nog meerdere uren moeten varen.
Er werd op de eerste dag een flink stuk gevaren op dit grote water.
We vertrekken rond half 11 vanuit jachthaven De Eemhof. We varen door de sluis bij Nijkerk en zetten koers richting Harderwijk. Rond 14:00 komen we aan op de beoogde stek. Deze stek hebben we de dagen ervoor voorzien van wat voer, waardoor het vertrouwen hier hoog is. De stek mag vanaf de kant niet bevist worden in verband met privterrein, maar vanuit de boot uiteraard wel! Dat is nog eens een luxe stek 😉 Als we aankomen bij de stek knoop ik de rubberboot alvast los maar vergeet ik het touw vast te houden. Het eerste natte pak is een feit als ik achter de rubberboot aan moet zwemmen. Gelukkigwerkt het weer mee en is het beslist geen straf om een duik te nemen.
Het blijkt handig te zijn om n van de twee touwen vast te houden zodra de rubberboot wordt losgemaakt 😉
Het vastleggen van de boot vergt behoorlijk wat tijd. We hebben n steekstok en drie ankers tot onze beschikking, maar ondanks dat valt dit ons tegen. En steekstok is toch wat aan de krappe kant als er flink wat wind en golven staan te blazen! Toch krijgen we het uiteindelijk voor elkaar en de eerste lijnen worden uitgevaren met de rubberboot. De tactiek die we deze week hanteren is simpel. We voeren enkel hele en halve 20mm bollen om de witvis te vermijden en het haakaas bestaat uit een eenvoudige snowman montage.
De eerste lijn wordt pal naast het wierveld uitgevaren en het vertrouwen is hoog!
Snelle start
Binnen een uur is het raak als de rechter-Delkim het uitschreeuwt. Tjeert is nog op het water met de rubberboot en ik zie de vis volgas koers zetten naar het riet. Tjeert komt snel terugvaren en samen gaan we achter de vis aan. Als we dichterbij komen zien we dat het al te laat is, de haak is gelost. Ietwat teleurgesteld door de losser varen we de lijn snel weer uit.
Terwijl Tjeert nog druk is op het water schreeuwt de beetmelder het al uit!
De vissen gunnen ons een rustig avondmaal en kort na het avondeten begint de linker Delkim geluid te produceren. Wederom zie ik de vis naar het riet zwemmen en ook deze vis wordt gelost. Ze zitten er dus wel, maar als het zo door blijft gaan heeft het vissen weinig zin. We overleggen de tactiek en het staat vast dat de vis actiever moet worden geblockt, om te voorkomen dat het riet wordt bereikt.
Twee lijnen worden dichtbij het riet geplaatst, op ongeveer een meter water.
Herkansing
Gelukkig krijg ik een uur later een herkansing die ik wel weet te verzilveren. De eerste vis zit in het net! Het is een spiegel van 11,2 kilo, wat zeker geen verkeerd gewicht is voor de Randmeren. Omdat we redelijk dichtbij de kant liggen besluiten we de vis daar te fotograferen.
De eerste vis van de sessie is een brute, donkere spiegel!
Laat op deavond mag ik nog n keer in actie komen en gelukkig wordt ook deze vis succesvol geland. Het blijkt wederom om een donkere vis te gaan, dit maal een schub. Omdat het op tijd licht wordt besluiten we de vis een paar uur in de bewaarzak te laten chillen en bij het eerste licht foto’s te maken.
Dit bijzonder donkere exemplaar weegt ruim 11 kilo waardoor de tweede twintiger kan worden bijgeschreven!
Door de vier runs die we kregen verwachten we een drukke nacht maar dit valt tegen. Slechts nkeer worden we gewekt en ik weet nog een kleinere schub te landen. De teller staat nu op vijf runs en drie vissen. Het kan slechter beginnen, zeker als je nagaat dat twee van de drie exemplaren boven de 10 kilo uitkomen!
De enige nachtelijke bezoeker is dit puntgave schubje.
Tweede dag
Na een goede nachtrust worden we ’s ochtends gewekt doordat alle beetmelders van zich laten horen. En van de ankers is gaan schuiven waardoor de boot een stukje kon draaien. We zijn gedwongen om de dag te starten met het opnieuw positioneren van het anker. Gelukkig was dit de enige keer van de week dat dit ons overkwam.
Op n incidentje na blijft de boot muurvast liggen.
Na een korte fotosessie en een stevig ontbijt praten we over de tactiek. Ik vis met twee hengels op de voerstek en Tjeert met n. De andere hengel ligt op een ondiepe plaat bij een klein eilandje. Omdat alle runs tot nu toe van de voerstek af komen besluit Tjeert om ook zijn andere hengel hierheen te verplaatsen. De voerstrook is aardig breed dus het kan prima met vier hengels, al is er niet bepaald veel ruimte over.
Dankzij het zonnetje is het is overdag prima vol te houden op de boot!
Actie in de avond
De dag verloopt stil en ook ’s avonds zwijgen de beetmelders. Pas later op de avond krijgt Tjeert een run op zijn linkerhengel, die hij vandaag verplaatste naar de voerstek. De vis is een enorm wierbed in gedoken en we vrezen het ergste. De gevlochten lijn laat Tjeert iedere beweging van de vis voelen en hij zit er nog aan! Als we dichterbij komen krijgen we de vis uit het wierbed, en een vlugge schepbeweging zorgt ervoor dat ook Tjeert van de nul af komt. Een bruut gebouwd schubjevan zeven kilo wordt bijgeschreven in het logboek. Een vis voor de toekomst!
Een prachtig schubje met een hoge rug mag poseren voor de camera.
Een uur later laat mijn Delkim weer van zich horen. De vis blijft dichtbij de bodem zwemmen, al is het water amper een meter diep. We kunnen de vis perfect zien op de ondiepe zandbodem en onze bloeddruk schiet omhoog als we zien dat de haak verre van perfect zit. Tjeert weet de vis gelukkig in n keer te scheppen (waarvoor dank!) en een brute schub van 13 kilo is voor even de mijne. De rest van de nacht blijft het stil.
Wederom is het een donkere schub die zich vergiste in de snowman montage.
Tijd om te gaan
Na twee nachten op de voerstek vinden we het mooi geweest. We hebben enkele prachtigevissen weten te vangen en het is nu tijd voor een nieuw avontuur. De hele ochtendzijn we druk met verkennen en uiteindelijk vissen we in een baai van een eiland. We liggen met de boot aan de kant en het is best prettig om even wat vaste grond onder je voeten te hebben. Op deze stek is het minder handig om beide rodpods op de achterkant van de boot te monteren, dus plaatsen we er eentje op de voorkant. Echt topdie verstelbare rodpods! Jammer genoeg levert deze stek niets op en de volgende ochtend zijnwe weer vroeg op pad.
Prima stek zo! Jammer dat de vissen het laten afweten.
Vandaag lassen we een korte pauze in en varen we naar de haven van Zeewolde. We wonen beiden in Zeewolde en we hebben afgesproken dat mijn ouders tijdelijk op de boot passen zodat wij thuiseen douche kunnen pakken en wat inkopen kunnen doen. Overigens is er in de meeste havens wel een douche-/toiletgebouw te vinden, dus daar zou je je ook altijd even kunnen opfrissen als het nodig wordt 😉
Een korte tussenstop in de haven is een welkome onderbreking van de weeksessie.
Opnieuw onderweg
Rond de middag zijn we alweer terug en gaan we opnieuw een stuk varen. De weersvoorspelling is met code geel niet bepaald aangenaam en de ANWB waarschuwt om open water te mijden. En keer raden waar wij ons bevinden… Het originele plan om een stek alvast aan te voeren voor de volgende dag gaat de prullenbak in, omdat we dan te lang op het water zouden zijn. We vinden een rustige haven die niet bij een dorp of stad ligt en besluiten om hier de nacht door te brengen. De boot kan hier tegen de kant aan liggen, dus mocht het cht beroerd weer worden dan hoeven we niet bang te zijn voor schuivende ankers of dat soort taferelen.
Wederom een stek langs de kant, wat een luxe!
De stek die we hier bevissen biedt een mooie rietkraag waar twee hengels worden gedropt. De andere twee hengels worden wat dieper gevist bij een talud. We hebben na het douchen thuis ook allebei een witvishengeltje meegebracht dus er wordt een vriendschappelijk wedstrijdje gevist. Een prima tijdverdrijf, vissen tijdens het vissen! 🙂
De nodige voorntjes en stekelbaarsjes vinden hun weg naar de maden waar we mee vissen.
De ‘storm’ die werd voorspelt valt reuze mee en stiekem balen we dat we niet zijn doorgevaren om een nieuwe stek aan te voeren. Voorvoeren brengt op grotewateren als de Randmerenveel voordeel met zich mee omdat de kans dat er vis op je stek zit aanzienlijk wordt vergroot.Naast het roer van een boot weten we helaas niets te vangen (op de karperhengels) tot de volgende ochtend. Tjeert begint de dag goed door in korte tijd twee deurmatten van brasems te vangen en we besluiten dat het tijd is om te gaan. Na een goede start hebben we nu twee nachten geblankt en het vertrouwen neemt niet toe. Het blijkttoch wel lastig om de vis te vinden op een groot water als dit.
De veelbelovende rietkraag levert niet meer op dan twee brasems.
Geluk bij een ongeluk
Tijdens het varen naar de volgende stek maken we nog twee spannendemomenten mee. Tijdens hetvaren kijk ik achterom naar de rubberboot en zie ik dat de elektromotor (die we geleend hebben van Marnix) bijna volledig is losgekomen van de spiegel van de rubberboot. Met een snoekduik vlieg ik in de rubberboot en op het moment dat ik (sierlijk als een dolfijn) de boot in landschiet de elektromotor helemaal los. Ik krijgt het nog nt voor elkaar om de accudraden te grijpen en de motor omhoog te hijsen. Ondanks dat deze volledig onder water is geweest blijkt hij het toch nog te doen. Geluk bij een ongeluk!
Geluk bij een ongeluk!
Het tweede hachelijke moment wordt kort daarna beleefd. Terwijl we rustig doortuffen naar de volgende stek begint er ineens wel heel veel rook uit de uitlaat te komen. Op het moment dat de rook begint te stinken en volledig zwart uitslaat, gooien we snel de motor uit. We hebben genoeg vaart om het randje van de vaargeul te bereiken en ik gooi snel een anker uit zodat we niet afdrijven. Er komt nogeen speedcruiser langs met twee mannen die in de gaten hebben dat er iets niet goed gaat. Ze bieden hun hulp aan maar we besluiten om eerst Marnix te bellen en dan verder te kijken.
Als er veel wordt gevaren kan er natuurlijk wel eens wat fout gaan!
Het motorluik gaatopen maar we zien op het oog niets vreemds. Daarbij moet ik vermelden dat we allebei het verstand hebben van een pannenkoek wat oude dieselmotoren betreft, dus verder dan een schatting op het oog komen we niet. Terwijl ik Marnix’ nummer opzoek in m’n telefoon, stelt Tjeert voor om nog n keer te proberen de motor te starten. Ik stem in en vol spanning wordt de motor gestart. Tot onze verbazing lijkt er niets aan de hand, ook niet als we meer toeren maken. Probleem opgelost! We zetten weer koers naar de volgende stek, waar we zonder kleerscheuren aankomen.
Uiteindelijk wordt deze prachtige stek nog bereikt!
Stekvier
Het is inmiddels de vierdestek die we gaan bevissen. Ooit hebben we hier n nachtje gevist en dat nachtje was behoorlijk productief. Het vertrouwen begint weer te stijgen! Nadat we de boot stevig hebben vastgelegd wordt de omgeving onderzocht met de rubberboot en dieptemeter. Vanaf deze stek is de overgang van het ondiepe stuk naar de vaargeul perfect te bevissen. Dat talud is vaak veelbelovend op de Randmeren. Drie hengels komen bovenop het talud te liggen en ik probeer met mijn rechterhengel een ondieper stuk uit. De middag en avond blijft het stil en we besluiten op tijd te gaan slapen.
De dag verloopt rustig maar we gaan vol goede moed de nacht in!
Het is iets na half twee ’s nachts. Ik word wakker van de ATT ontvanger die vlakbij ons ligt, in de slaapcabine. De ATT beetmelder maakt zelf geen geluid, alleen de ontvanger. Ik ben nog niet helemaal wakker en vraag me af wat ik hoor, behalve de ontvanger van de ATT. Plotseling dringt het tot me door dat de slip van de molen boven het geluid van de ontvanger uitkomt, niet normaal! Ik vlieg naar buiten en grijp Tjeert’s linkerhengel. De vis beukt door de slip heen en ik heb absoluut niets te vertellen.
De vis beukt door de slip heen en ik heb absoluut niets te vertellen.
Ik speur het water af op zoek naar de boot waar de lijn achter zit gehaakt, omdat ik niet kan geloven dat een vis dit veroorzaakt. Ondertussen begrijp ik niet wat Tjeert aan het doen is, want hij staat nog steeds niet naast me. Ik schreeuw naar Tjeert: “Word wakker man, je hebt een fucking sterkte vis gehaakt!” waarop Tjeert droog antwoord: “Hoe weet jij dat nou weer dan?” “Nou, ik ben ‘m aan het drillen!”.
Niet helemaal het roer van een schip maar qua kracht kwam deze vis aardig in de buurt!
Door het woord ‘drillen’krijgt Tjeert zijn bewustzijn terug en vliegt zijn slaapzak uit. Hij neemt de hengel van me over en ik roei de rubberboot om zodat hij erbij in kan springen. Samen gaan we achter de vis aan die enigszins tot rust is gekomen. Na een relatief korte dril komt de vis van de bodem. Een brute flankzorgt ervoor dat het laatste beetje slaap is verdwenen. Deze vis MOET geland worden. Gelukkig verloopt dit zonder problemen en een schreeuw van geluk doorbreekt de stilte van de nacht.
Deze vis vocht voor wat hij waard is!
Na een aantal uurtjes kamperen in de bewaarzak zetten we de vis ’s ochtends vroeg op de gevoelige plaat. Het blijkt met 13,9 kilo de grootste vis van de sessie en zelfs een Nederlands PB voor Tjeert. Prachtig!
Een nieuw Nederlands PB, en dat op de Randmeren! De uitzetprojecten werpen hun vruchten af.
Kiezen of verliezen
We staan nu voor een lastige keuze. We hebben een plek gevonden waar de vis zich ophoudt en kunnen de laatste nacht hier blijven. Het alternatief is doorvaren naar een nieuwe stek, zonder te weten of we wederom op de vis zullen stuiten.We besluiten om te blijven waar we nu zijn, omdat we de kans op meer vangsten hier groter schatten dan op een nieuwe (onbekende) stek.
Het besluit om te blijven leverde in ieder geval deze fraaie zonsondergang op.
Om de laatste nacht alles op alles te zetten om een vis te vangen is Tjeert bereid om de rigs uit te zwemmen. Hij zwemt naar de rand van de vaargeul toe en bovenop het talud voelt hij met zijn voeten waar de mosselbanken zitten. Tussen de mosselbanken trapt hij het slijkachtige bodemwier plat en geef ik vanuit de rubberboot de lijn aan. Het lood wordt vakkundig op zijn voet naar de bodem gebracht en de rig wordt in optimale positie gebracht. Daar kan het in ieder geval niet aan liggen! We herhalen het tafereel tot alle rigs op hun positie liggen.
De zoektocht naar indrukwekkende flanken als deze wordt voortgezet!
De laatste nacht
Vol vertrouwen gaan de nacht in en dat bleek meer dan terecht. Om half drie ’s nachts loopt mijn linkerhengel af en kan ik een brute schub van 13,2 kilo in het schepnet verwelkomen. Wederom een vis boven de 10 kilo, het gaat lekker!
Opnieuw een donkere schub die we mogen verwelkomen in het landingsnet.
Om zes uur ’s ochtendsproduceert dezelfde hengel een run en de laatste vis van de sessie is eenkleinere uitzetspiegel. Die willen we over vijf of tien jaar nog wel een keertje vangen! Na het wegen van de laatste vis laat Tjeert bij het instappen van de boot zijn(bijna nieuwe) Fox weegschaal in het water vallen. Ondanks het snelle opduiken bleek de weegschaal (t.w.v. een kleine ?100) helaas verdronken te zijn.Balen!
Een uitzetspiegeltje doet onze laatste dag vroeg beginnen.
Op ons gemak pakken we de spullen in, halen we de ankers en de steekpaal los en varen we richting de sluis. De sluis is een spannend onderdeel van onze reis, omdat we voor deze trip niet eerderdoor een sluis hebben gevaren. Gelukkig heeft Marnix ons een gouden tip gegeven: wat je ook doet, doe het rustig aan. Door op je dooie gemak richting de sluis te varen en goed te letten op de aanwijzingen van het personeel, konden we de boot beide keren vlekkeloos door de sluis heen loodsen.
De sluis was op de terugweg tot het nokkie gevuld!
Om een uur of half 11 zijn we terug in de haven waar Marnix ons opwacht. Het was een fantastisch avontuurlijke week en een boot biedt echt een nieuwe dimensie voor het vissen op de Randmeren. Marnix, bedankt voor je goede zorgen en zeker weten tot ziens!
Voor ons was het een topweek…
…waar we de nodige brute vissen mochten verwelkomen!
Pim Groot Nibbelink
Wil je meer weten over de vismogelijkheden bijcamping Marina Eemhof, inclusief hetverhuur van de boot, check dan de website en bekijk ook de Facebookpagina om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes.
