Randstad vs. Zeeland – Deel 1 – Franse supersessie
Afgelopen voorjaar begon er een mooie vriendschap tussen Valentijn van Schooneveld en Frank Huibregtse. Na een ontmoeting in Frankrijk visten de mannen meerdere sessies in zowel de Randstad als in het prachtige Zeeuwse landschap. In dit drieluik nemen de mannen ons mee op avontuur en het verhaal begint aan de oevers van een openbaar Frans water…
Valentijn vertelt: Het is ergens halverwege mei als ik mijn auto naar de stek stuur waar Peter al een aantal dagen aan het vissen is. Ik ben blij om terug te zijn en kijk uit naar de dagen die voor ons liggen op dit Franse openbare water. Als ik aankom bij het tentenkamp zie ik dat Peter staat te praten met een paar andere karpervissers. “Shit, niet nóg meer volk. Het is hier al zo druk!” Ik stap uit en loop naar het gezelschap toe en stel mezelf netjes voor.
Het blijken twee Zeeuwen te zijn, namelijk Frank en Ivo. Ze hebben een prima plan bekokstooft en dat blijkt redelijk overeen te komen met onze plannen. Gelukkig zijn zowel Peter, ik, als de Zeeuwen de moeilijkste niet. We spreken dan ook af om rekening met elkaar te houden en blijven de komende dagen uit de buurt van elkaars (voer)stekken.
Laat die vissen maar komen.
First blood!
Waar Peter en ik al enkele stekken aan de loop hadden gingen de Zeeuwen aan de slag op het lokale kanaal. Hier spendeerden zij de eerste dagen maar helaas kwam er geen vis op de kant. Ikzelf wist dat de karpers op een van de andere wateren klaar waren met paaien. Daar moest ik natuurlijk op inspelen en voerde de desbetreffende hotspot stevig aan. Op deze stek wist ik dan ook een fraaie serie Franse beren te verschalken.
First blood! Een Franse vis met potentie. Hoe zwaar zou deze rakker zijn over een paar jaar?
De vissen sneuvelden op een korte blow-back rig, gemaakt een klein stukje Jellywire en een Jungle hook, beide van PB Products. Opvallend was dat als we de presentatie in zijn geheel op de zandplaat plaatsten, het langer duurde voordat we een aanbeet kregen. Toen we de presentatie op het wier positioneerden en er voor zorgden dat enkel en alleen het haakaas nét op de zandplaat lag kwamen de beten in rap tempo. Toch bijzonder dat zo’n klein detail zoveel meer karpers op de kant wist te brengen! Zo zie je maar… je bent nooit uitgeleerd als visser 🙂
Stekken uitwisselen
Omdat het bij ons op een ander water ook bijzonder goed liep, lieten we deze stek verder links liggen waarna ik onze Zeeuwse vrienden de tip gaf om dit water te gaan bevissen. Het einde van hun sessie kwam inmiddels in zicht en je moet elkaar toch zoveel mogelijk helpen! Helaas liep dit voor hun ook af in een blank.
Na in de avond een biertje gedronken te hebben op de stek bij Peter en mij (waar het nog altijd goed los ging) hadden we afgesproken dat Frank en Ivo de volgende dag een paar honderd meter naast ons zouden komen zitten.
Die dag kregen ze al snel hun eerste aanbeet! Peter maakte wat foto’s met de telelens en vol spanning keken we toe hoe de jongens de vis achterna gingen. Ik kan je verklappen, met een harde zuidwester was dit geen makkie!
Drillen in deze omstandigheden was nog niet zo eenvoudig.
Helaas werd deze vis verspeeld en we konden we aan hun gezichten zien dat ze er kapot van waren. Aan het einde van de dag bleek dat het hun enige aanbeet was terwijl het bij Peter en mij nog altijd goed liep. Het ‘geheim’ was simpel: meermaals per dag voerden we een grote strook aan op 300 meter uit de kant. Op sommige dagen liep er zelfs om het uur een hengel af! Maar iedere keer als wij een aanbeet kregen dacht ik: “wij zitten hier vrolijk te harken, en hun vangen niks.” Ik voelde me daar toch niet lekker bij, al genoot ik natuurlijk wel van alle prachtige vissen die we vingen.
Dit was een van de vissen die Valentijn mocht vangen, wat een beauty!
Omdat we op grote afstand visten en het soms lang kon duren (zeker door de harde wind) voordat we met de boot bij de vis waren vonden we het belangrijk dat de vissen baasachtig gehaakt zouden zitten. De al eerder genoemde blow-back rig combineerden we met het Hit ’n Run systeem van PB. Dit systeem is niet alleen zeer visveilig, maar zorgt er ook voor dat de vis het lood niet kan gebruiken om zich zelf te lossen van de haak. Meer uitleg over dit super visveilige systeem lees je HIER.
Een close-up van het Hit ’n Run systeem.
Zonder vis naar huis…?
Het einde van de dag kwam in zicht en het werd donker. Frank en Ivo hadden hun spullen al opgeruimd omdat zij de volgende ochtend huiswaarts zouden rijden. Ze kwamen nog even een biertje bij ons brengen waarna ik vrijwel direct een karper ving. Niet veel later wist Peter er ook nog eentje te vangen en het was weer mijn beurt.
De twijfel sloeg toe… Eigenlijk mochten we niet meer vissen (i.v.m. het nachtvisverbod), maar ik wilde er toch graag nog eentje bij vangen. De lijnen werden weer uitgevaren, waarna we genoten van nog een biertje (tsja, zo gaat dat met Kronenbourgh). Met z’n vieren bespraken we wat er die middag mis was gegaan en Frank was nog altijd zichtbaar teleurgesteld. Hij zou dus definitief zonder vis naar huis gaan. “No way” dacht ik bij mezelf en ik zei hem: “als die hengel zo gaat, dan pak je hem en jump je de boot in!”
Niet veel later gebeurde dit nog ook. Na een uitwisseling van blikken wist Franky dat het goed zat en pakte hij de hengel van de steun. Voor ik het wist zat hij met Peter in de boot, op weg naar de vis. Het was inmiddels al behoorlijk donker waardoor Ivo en ik alleen maar konden gissen wat er zich op het water afspeelde. “Zou het goed gaan, zouden ze terugkomen met een vis?” Na zo’n 20 minuten kwam er een boot aangevaren en zag ik Frank met een grote lach op zijn gezicht. “YES missie geslaagd.”
Ook Frank scoorde eindelijk zijn verdiende vis !
Een mooie fotosessie volgde en deze vangst gaf ons alle vier een voldaan gevoel. Het is fijn om elkaar wat te gunnen en te delen in het succes. Vlak voor middernacht besloten we dat het misschien toch verstandiger was om de kat niet op het spek te binden en haalden we de hengels op de kant. Met een high-five en een stevige handdruk namen we afscheid van Frank en Ivo maar wél met de afspraak om elkaar nog eens te ontmoeten in Nederland.
Hoe dat verliep lezen jullie volgende week. Dan schrijft Frank namelijk een bijdrage over hetgeen dat zich afspeelde tijdens een heerlijke sessie in juni op een water in de Zeeuwse polder…
Ook in Zeeland kwam er vis op de kant, maar dat lezen jullie half volgende week.
Stay tuned!
