Recht uit het hart – Rinze Beverwijk
In deze rake blog reflecteert Rinze op het hedendaagse karpervissen. Waarom zoveel afgunst en jaloezie? Rinze gaat terug naar zijn gevoel en tovert een ode aan zijn vismaten uit zijn hoed!
Beursbezoekjes, een rondje langs alle mooie watertjes, visvakanties en nog maar eens een bakkie… Je kent het wel; de bijkomstigheden die onze visserij zo leuk maken. Gezelligheid in overvloed, maar ook de tegenslagen worden nog maar eens doorgenomen met de vismaten. De plannen voor een nieuw seizoen worden besproken, waarbij de laptop niet van Google Maps af te krijgen is.
De Senseo machine moet ons wakker moet houden en draait overuren. “Wat heb jij ook weer in de koffie?” Inmiddels komen er zo veel verschillende karpervissers over de vloer, dat de verwarring regelmatig toeslaat bij mijn zoontje “pappa, zijn dat allemaal visvriendjes?”.
In deze blog zal ik een paar, voor mij, bijzondere mensen uitlichten. Want wat is er nou leuker, dan de avonduurtjes op te vullen met ‘carp-talk’? Terwijl de televisie rond acht uur op GTST pruttelt, zit ik vrijwel dagelijks aan de keukentafel met mede-karpervissers.
Onze ‘huisvriend’ Ronald van Bruggen
Het ‘keukentafel-tafareel’ heb ik in het bijzonder met Ronald van Bruggen, die inmiddels aan de inboedellijst is toegevoegd. Ondanks ons leeftijdsverschil, is er een speciale band ontstaan. De drive naar continue verbeteren, hoe te handelen in bepaalde situaties en het doorspitten van belangrijke karpersites, is veelal een avondvullend progamma.
We hebben natuurlijk ook al één en ander meegemaakt samen in verschillende tripjes en maakt daardoor een hechte band. We weten wat we aan elkaar hebben en wat we kunnen verwachten. Niet iets wat je met Jan en alleman doet. Nooit gezeik bij een tegenslag en in tijden van glorie, elkaar een warm hart toedragen. De gunfactor is wederom het sleutelwoord in onze visserij. We zijn allebei zeer fanatieke vissers en ondanks dat, gunnen wij elkaar de vissen. We vissen veelal alleen op onze eigen voerstek.
Ronald met een heerlijke MEGA BAK uit een gezamenlijke sessie waarin we run om run visten.
Zowel Ronald als ik, gaan meestal individueel op pad om onze gevinde vrienden te belagen op verschillende watertjes. Stekkenpezerij komt bij ons niet voor. Stiekem gedoe allerminst. We spelen open kaart en weten altijd van elkaar waar we de stekken aan het bevoeren zijn. We maken voor elkaar de foto’s als er ruimte voor is. Dit klinkt voor velen heel bekend, maar om ons heen zien we het veel te weinig! We hebben geleerd om niet te veel om ons heen te kijken en lekker ons eigen ding blijven doen. Wij genieten ervan en wat een ander doet? Moeten ze zelf maar weten!
Ruud ‘Opa’ Thiemann
Behalve de woensdagavond, want dan ben ik zelf op bezoek bij een ‘oude rot’. Stipt vijf voor acht stap ik in mijn auto en zet koers richting Ruud Thiemann. Als ik iets later ben, moet ik een appje doen, want acht uur is de koffie volledig door het filter gelopen.
Ruud is inmiddels een zestiger en vist tot op heden nog steeds op karper. Uiteraard niet meer zoveel als ‘vrogguh’, maar het is en blijft een visser in hart en nieren. Wat de man de laatste jaren allemaal niet verzameld heeft aan uitrusting?
Je kan er een museum mee vullen. Elke woensdagavond nemen we de belevenissen van de afgelopen week door en wat er komende weekend aan zit te komen. We gooien er nog maar eens een karperfilmpje in van vroeger, waarbij je goed moet kijken wat er gebeurd. Hoger dan een 16-bits camera was er toen die tijd niet, dus je begrijpt hoe dat er uitziet. Als de temperaturen dan weer aangenaam zijn, ben ik in staat om hem genoeg te prikkelen, zodat hij weer een nachtje mee gaat. Ruud doet het denkwerk en ik breng het uit in de praktijk.
Een voorbeeld van teamwork: bedacht door Ruud, in elkaar geflanst door Rinze.
Genieten ten top natuurlijk, wanneer de oude rot alles in positie heeft gelegd en de oogjes even dicht doet in zijn comfortabele, volledig verstelbare chair. Ik hoop hier nog jaren van te mogen genieten!
Kampen-united met Remond van Dijk
Mijn geluk kan niet op, wanneer ik in contact kom met grote plons visser en master fotograaf Remond Van Dijk. Een jongen die al jaren succesvol is in zijn visserij en fotografie. Regelmatig een artikel komt van zijn hand in diverse magazines. Met enige regelmaat zitten we aan zijn vijver, onder het genot van een sigaartje en een rosé. Een nieuwe vriendschap is geboren. Samen maken we inmiddels deel uit van VIP Media in de vorm van Pro Staffers. Samen op pad voor een evenementje of een meeting. Ook visten we mee in de Top Competitie Karpervissen met vooral teleurstellingen.
Echter de vriendschap leidt hier totaal niet onder en ondanks mindere resultaten is de sfeer en beleving op en top! Als klap op de vuurpijl beleven we in 2013 een super tripje in Oostenrijk, waarbij de band alleen maar hechter wordt. We vangen allebei leuke en unieke vissen en wederom de gunfactor viert hoogtij! Hoeveel vissen we nou exact gevangen hebben is bij ons onbekend, maar dat we allebei een bak van een vis hebben mogen verwelkomen zegt al wel genoeg. Nadat ik eerst een bijzonder groot exemplaar heb mogen haken, is de beurt aan Remond. Als er dan eerst acht knollen door hem gevangen mogen worden, voordat die ene bak komt, zal mij een zorg zijn. Allebei een bak, dat is het doel en die gaat kostte wat kost volbracht worden.
Er wordt ook terug gedacht aan die heerlijke Oostenrijkse sessie van afgelopen najaar…
Wat kan ik dan genieten als dan uiteindelijk die bak in het net zit. Remond in opperbeste stemming, zoals ik dat niks liever zie! We nemen er een flinke borrel op en de missie is volbracht! We hebben elkaar goed leren kennen en ik weet zeker dat wij nog mooie tijden gaan meemaken!
Afgunst, gunning en de hedendaagse mentaliteit
Vriendschap in de karpervisserij. Iets wat niet vanzelfsprekend is. Echter de laatste jaren zie ik de sfeer op sommige wateren, steeds grimmiger worden. Lek gestoken banden, bedreigingen op diverse media en soms zelfs fysiek geweld. Waar gaat het over.. We komen allemaal met het zelfde doel naar het water. Lekker vissen wordt nog wel eens vergeten? Deze sfeer is nou eenmaal zo gegroeid en zal denk ik ook niet snel meer veranderen. Een wereldje vol afgunst en jaloezie is het geworden. Een wereldje vol egoïsten, waarbij de gunfactor 0 is. Het is natuurlijk ook hoe je jezelf opstelt en hoe je ermee omgaat. Voor mij wel de druppel geweest om alleen op pad te gaan in de hoop dat ik een mooie vis kan verschalken.
Een mooie vis waar zowel ik als mijn vismaat dolblij mee was!
Vis ik altijd dan alleen of..? Nee, de laatste jaren heb ik met steeds meer mensen een band opgebouwd, waardoor ik ook elders in Nederland de hengeltjes af en toe op de steuntjes heb liggen. Een andere omgeving, andere cultuur en al helemaal andere mentaliteit. Het is bijna bizar te noemen, maar hoe verschillend het op enkele kilometers van huis al kan zijn in cultuur en mentaliteit? Zo kwam ik in provincies, waarbij je een plek op een bepaald water moest ‘verdienen’. Is al iets, wat hier nauwelijks voorkomt. Een plek waar ik niet mocht vissen, anders zou mijn auto de volgende morgen op 4 lege kratjes bier staan. Wat ben ik blij dat wij hier in Kampen niet zo’n cultuur hebben. Hier in het ‘ons kent ons’, kent iedereen elkaar en weten we van de meesten wel, waar ze serieus aan de gang zijn. Een uitzondering daar gelaten natuurlijk. Het zal ook vast niet in heel Nederland bar en boos zijn mag ik hopen. Natuurlijk zijn er meer mekka’s waar je nog met plezier kan vissen, zonder angst te hebben, dat je iets vervelends zal overkomen. Gelukkig maar!
Ga vissen om te genieten, kijk niet teveel naar anderen. Kijk naar het water 😉
Ik ben een blij mens, wat mede mogelijk gemaakt wordt door vrienden. Vrienden waar je wat aan hebt en die voor jou door het vuur gaan. Andersom zal ik het ook niet nalaten om te helpen in welke vorm dan ook. Of het nou een om een verbouwing gaat of even een avondje andermans voerstek aanvoeren, omdat diegene andere verplichtingen heeft. Zoiets doe je voor elkaar! We gunnen elkaar het allerbeste en misschien is dat wel de sleutel naar ongekende successen!
