Sterker door ziekte – Vismaten voor het leven!
Vaakvinden we het maar ‘normaal’dat we gezond zijn. Pas wanneer je ziek wordt zie je in hoe goed het ‘gewone’ leven eigenlijk is.Het overkwam karpervisser Pim Waijenberg: door een verschrikkelijke ziekte stond Pim’s leven compleet op zijn kop. In dit artikeldeelt hij zijn verhaal, en vertelthij over een vismaat dieabsoluutgoud waard was (en is)!
Pim Waijenberg aan het woord:Het karpervissen is al 28 jaar een verslaving van mij. Ieder uurtje wat ik kon vissen werd er gevist. De laatste tien jaar is het wel wat minder dan eerst, maar dat zal voor velen van jullie niet vreemd zijn. Met een vrouw die vaak in het weekend moet werken en een werkweek van 60 uurblijft er immers weinig vrije tijd over. Maar als er dan vrije tijd kwam, ongeveer twee nachtjes in drie weken tijd, dan zat ik ook aan de waterkant!
Als Pim de mogelijkheid had, dan zat hij aan de waterkant!
Dit hield ik vol tot ik twee jaargeleden plotselingziek werd. Door de pijn waarmee mijn ziekte gepaard ging kon ik niet liggen en lopen. Daarnaast moest ik de hele dag overgeven en sliep ik wel 20 uur op een dag! Het duurde drie maanden en een flinke berg onderzoeken voor de specialisten in het ziekenhuis er achter kwamen wat ik had. Mijn ziekte droeg de naam ‘Sarcodose’. SarcoiWAT?! Bij Sarcodose krijg je ontstekingen in je organen en in je weefsel, dus eigenlijk in je hele lichaam. Helaas zijn er geen medicijnen voor en moet het na ongeveer twee jaar vanzelf uit je lichaam vloeien. “Nou, daar zijn we mooi klaar mee!” dacht ik bij mezelf.
Er zat niets anders op dan met de pijn te leren leven.
Door de medicijnen die ik voor de pijn kreeg voelde ik me nog beroerder dan zonder, dus er zat niets anders op dan met de pijn te leren leven.
Vismaat Erik
Mijn vismaat en zeer goede vriend Erik, die ik al 25 jaar ken, hing bijna elke dag aan de telefoon of appte hoe het was. Ook kwam hij af en toe langs om een lekker kopje koffie te drinken. Het vissen kwam echt op een dikke nul te staan, dat kon ik echt niet volhouden! Ook een tripje naar Frankrijk,wat ik normaal gesproken twee keer per jaar deed, was echt geen optie. Zelfs een enkel nachtje lukte me niet! Als ik de eerste spullen van zolder had gehaald kreeg ik meer pijn en was ik gewoon helemaal naar de klote.
Zomaar een nachtje gaan vissen was er helaas niet meer bij… Foto: Rik van de Warrenburg.
Dit bleef zo tot mijn vrouw wat met Erik afsprak. Daar stond Erik ineens op een dag. Hij haalde al mijn spullen van zolder, pakte alles uit op de waterkant en maaktemijn hengels en rigsvoor me klaar. Ook de tent,het eten en de biertjes werden door hem gefixed!Alles deed hij voor me! Ook toen we naar huis gingen zorgde hij ervoor dat alles weer netjes op zolder kwam te staan. Dit deed Erik niet n keer, maar iedere keer dat er een goede dag was; dan werd er gevist! Het enige grote nadeel was dat ik telkens naar de klote was na een dag vissen. Maar vissen kon ik!
Iedere karpervisser zou een vismaat als Erik moeten hebben!
Dit deed Erik niet n keer, maar iedere keer dat er een goede dag was; dan werd er gevist!
Voorzichtig tripje naar La France
Toen er toch voorzichtig weer een tripje na Frankrijk werd geboekt, steeg de spanning bij mij. “Wat ga ik doen als ik meer pijn krijg daar?” Nou, daar kom je maar op n manier achter en dat is gewoon gaan! De week verliep jammer genoeg niet zoals gehoopt. Niet door mijn ziekte, maar door het weer en de slechte vangsten. Temperaturen van acht graden onder de nul, sneeuw en hagel zijn immers niet de meest ideale omstandigheden om te vissen. Toch voelde ik me beter worden tijdens die week. Zo goed zelfs dat ik na een maand weer langzaam begon met werken!
Na een maand begon ik langzaam aan weer met werken!
Langzaam maar zeker konden er weer plannen worden gemaakt voor het vissen. Zodra het werk en mijn gezin, die mij in de afgelopen tijd nog dierbaarder zijn geworden, het toelaten, gaan we vissen. Ik ben super trots op ze, want ook voor hun was het beslist geen makkelijke tijd. En wat betreft mijn vismaat Erik: daar ben ik echt verschrikkelijk blij mee. Dag en nacht staan we voor elkaar klaar, en dat al 25 jaar lang!
Hopelijk komen er weer betere tijden aan voor Pim!
Hopelijk hebben jullie ook zo’n vismaat als Erik. Een vismaat die voor je klaarstaat als je ziek wordt, al is het nog zo’n grote opgave. En zorg ook dat jijzelf voor hem klaarstaat als het hem mocht overkomen. Een goede vismaat is je beste vriend, zeker in zwaardere tijden!
Tight lines!
