De strijd op openbaar water – Ton Overweg

In deze update volgen we Ton Overweg in zijn zoektocht naar succes op openbare Franse wateren. Samen met vismaat Rogier worden verschillende merenbevist. De sessie begint enorm moeizaam en na een aantal dagen blanken overwegen de mannen zelfs om naar huis te gaan. Echter wordt het harde werken aan het einde van de week beloond, en hoe!


Ton aan het woord:Na een drukke periode op zowel mijn werk als priv was het eindelijk weer zover: de lijnen mogen weer te water! Ik had met Rogier gepland om in de tweedeweek van de bouwvak naar een groot openbaar water te gaan. Doordat Rogier het ook vrij druk heeft zou hij een dag later naar Frankrijk komen. Dit gaf mij de gelegenheid om alvast een rondje omhet water te rijden en te checken welke stekken vrij waren.

Helaas was deze stek al bezet, maar dat is het risico van openbaar water.

Het is een bekend water voor mij dus ik wist waar ik graag wilde zitten. Helaas was deze stek al bezet, maar dat is het risico van openbaar water. Ik belde Rogier en na kort overleg besloten we om naar de overkant te varen en daar plaats te nemen.

Het water was bekend voor Ton en er was al eerder succes geboekt!

Ik legde mijn uitrusting snel in de boot en ik was klaar om over te varen. Althans, dat dacht ik, want mijn motor startte niet meer! Ik had inmiddels de blaren op m’n handen staan van het aantrekken maar het was toch echt 1-0 voor de benzinemotor.Gelukkig had ik ook mijn elektromotor nog bij me, maar de accu lag uiteraard ergens onderop! Eenmaal aan de overkant liet ik de rigs, voorzien van Red Liver boilies,snel te water. Vervolgens kon ik licht verbrand en hongerig bij mijn tentje plaatsnemen.

Ton had geen idee dat het nog wel even zou duren voordat de eerste vis zou worden geland.

Moeizamestart

De volgende dag wordik vroeg en visloos wakker. “Rogier zalnu wel in de buurt zijn” dachtik bij mezelf en een uur later help ik hem zijn spullen op te zetten. We praten met wat andere vissers en het water blijkt niet echt te lopen, op de stek die ik graag wilde bevissen na uiteraard! De twijfels slaat toe: blijven we zitten of gaan we toch naar een ander water toe? We besluiten om te blijven zitten maar helaas levert ook de tweedenacht geen vis op. We weten nog een aantal wateren ten zuiden van deze bestemming, dus de auto wordt weer gestart.Bij aankomst zien we dat er geen vissers zijn op deze wateren. Zou het dan toch nog mee gaan zitten?

Zou het dan toch nog mee gaan zitten?

Aangezien nachtvissen hier niet is toegestaan besluiten we omlicht bepakt te vissen zodat we mobiel blijven en snel kunnen verkassen. Inmiddels zijn er ook andere vissers aangekomen en ingoed overleg besluiten we allebei een kant van het water te vissen. Na een potje stevig voeren met de boiliesvan Baitworld varen we onze lijnen uit. In tegenstelling tot onze overburen blijft het bij ons stil. Wat we ook probeerden, het magniet baten! Snel voeren we nog een ander water aan en daarna strijkenwe neer op een kanaal in de buurt om te overnachten.

Zou het harde werken op dit water worden beloond?

Zowel Ton als Rogier hadden zo hun twijfels!

De volgende ochtend stonden we weer met goede moed aan hetzelfde water en doordat we inmiddels wisten wat we moesten doen lagen onze lijnen al snel weer te water. We hielden ditkeer ook rekening met de spronglaag vanwege de hitte en dat er hierdoor weinig zuurstof in het water zat. Ieder haakje was geslepen duswe zaten dus weer scherp te vissen. Helaasbleef het wederomstil.

Helaasbleef het wederom stil.

Eerste succes

We besloten om op het andere water te gaan kijken en je raad het al: stek bezet! Inmiddels namde frustratie bij ons beiden flink toe. Snel nog een nacht naar het kanaal en ’s ochtends weer terug naar het meer. Vandaag kwamen de Nederlandse boys van eerder in de week ook weer vissen en wederom vingen zij goed. Ik besloot om naar de overkant te varen en een praatje te maken. Na een tijdje met ze gepraat te hebben zag ik dat ze nagenoeg hetzelfde visten als wij. Waar lag het dan aan? Tja, misschien aast de vis gewoonniet in onze sector.

Het duurt even, maar uiteindelijk wordt de eerste vis geland!

Ik besloot om naar de auto te varen en ik nam afscheid van de Nederlandse mannen. Ik was mijn boot nog niet in of ik zag Rogier al met een kromme hengel staan. “YESSS!” Snel naar Rogier omhem helpen om een schub van een kilo of 11 te landen. Eindelijk, de kop was eraf en onze energie was ook ineens terug! In sneltreinvaart werd alles met uiterste precisie uitgevaren. De rest van de dag bleefhet stil. Gek werden we ervan en de andere dagbesluiten we een voor ons nieuw water aan te gaan pakken.

Ton en Rogier wisten nog niet wat ze de laatste twee dagen te wachten stond…

We hadden wat informatie verzameld en we wisten dat er op dit water ver uit de kant gevist moest worden. We aten voor de verandering ook een keer op een normale tijd, wat ons ook goed deed. De dag verliep weer zonder aanbeten en de moed zakte me nu toch echt tot onderin m’n schoenen. Ik had er genoeg van en wilde eigenlijk naar huis. Rogier beurde me op en zei dat het wel goed zoukomen, want het water waar we zaten zouniet heel moeilijk moeten zijn. En ja hoor, ein-de-lijk liep er een hengel af en wist ik mijn eerste vis te landen. Een mooi spiegeltje van een kilo of 13. Niet groot, maar vis is vis!

Eindelijk kwam ook Ton van de nul af!

Eindsprint

We besloten om de laatste twee dagen terug te gaan naar het water waar we heel de week al warengeweest maar dan in een nieuwe sector. Nog maar twee dagen… Nu moet het echt gaan gebeuren! Wederom werden er nieuwe onderlijnen gemaakt die weden voorzienvande zo vertrouwde Red Liver bol met daarop een pop-up.

De snowman bleek te werken en de karpers konden de verleiding niet weerstaan!

We besloten om dichterbij te vissen dande andere dagen en vol vertrouwen kon het wachtspelletje weer beginnen. Het duurde niet lang of Rogier pakte een mooie spiegel van 16 kilo. Zijn dril was nog maar net klaar toen mijn hengel afliep. Ik rende naar mijn hengel toe en maakte contact met de vis. “Deze voelt goed!” riep ik. De vis drilt zwaar en blijft dicht op de bodem zwemmen. De adrenaline gierde door mijn lijf, maar ik bleefgefocust want deze vis moest gevangen worden!

De adrenaline gierde door mijn lijf, maar ik bleefgefocust want deze vis moest gevangen worden!

Na een dril van een kwartier kwamer een grote rug boven en al snel gleed hij mijn schepnet in. Rogier keekme aan en de blik in zijn ogen zeigenoeg. “En?” vroegik vertwijfeld. Toenik naar voren liepzag ik, tot mijn grote geluk, een brute spiegel in het landingsnet liggen. De vis bleek23,6 kilo te wegen. Yes! Dit maakte heel veel goed! Snel zetten we beide vissen op de foto en worden de lijnen opnieuw uitgevaren.

Een duo fantastische exemplaren als deze maakt een hoop goed!

Het gaat los

Al snel is het weer prijs met wederom een mooie spiegel van 18 kilo voor Rogier. We zijn los! Het voelt heerlijk om na een week hard werken eindelijk goed te vangen. Ik hoef dan ook niet uit te leggen dat we met volle teugen genieten! Niet veel later loopt ook mijn hengel weer af met daaraan een kleinere spiegel. Tijdens het onthaken zie ik dat deze vis gitzwarte ogen heeft. Ik had nooit eerder van een zogenaamde ‘black eye’ gehoord maar ik zag op internet dat het blijkbaar wel vaker voorkomt.

Terwijl de kogelronde spiegel net zijn vrijheid terugkrijgt…

…loopt de hengel van Rogier alweer af!

Terwijl ik nog bezig ben met mijn hengel loopt Rogiers hengel wederom af en tijdens die dril loopt ook mijn hengel nogmaals af. Ik voel dat ik wederom een goede vis te pakken heb en na een stevigedril glijdt er nog een bak over mijn netkoord. Met 21.8 kilo schreeuw ik het uit van blijdschap. Het voelt ook zo verdiend na al dat harde werken. De rest van de dag worden er nog 12 vissen bijgevangen en mijn laatste aanbeet is wederom een zware spiegel van 21,6 kilo.

De laatste aanbeet van Ton levert opnieuw een 20 kilo + vis op!

De balans wordt opgemaakt

Van bijna een week blanken naar drie 20 kilo + vissen op n dag, ongelofelijk! Moe maar zeer voldaan verlaten we het water en rijden naar een restaurant om onszelf eens lekker te verwennen. De volgendedag wordt er nog nvis geland door mijn maatje en met een goed gevoel gaan we naar huis toe. Bij de grote gele M spreken we de sessie samen nog eens door. Wat kan n dag toch een enormverschil maken!

In slechts n dag veranderde de sessie van een ramp in een succesverhaal!

Velen zien vaak alleen het mooie van karpervissen: de grote vissen en het geromantiseerde beeld van ‘slachtsessies’. Echter hoort hard werken en niets vangen ook zeker bij onze hobby! Het geeft je wel extra voldoening als het dan uiteindelijk toch lukt. Daarom wil ik bij deze Rogier nogmaals bedanken voor zijn inzet en voor het opbeuren toen ik er doorheen zat.

Rogier, ik heb ervan genoten maat!

Ton Overweg

Bekijk ook