Strijden tussen de muggen – Mandy Zupansic
Mandy vertrok enkele weken geleden samen met vismaat DJ naar Frankrijk. Het was #BIKKELEN voor een vis en na een week van muggeninvasies, hoge temperaturen en andere tegenslagen waren ze aardig NDK. Toch werd het een geslaagde week. Hoe? Dat vertelt Mandy hieronder.
Mandy aan het woord: Een nieuwe sessie begint met het internet afstruinen, het ene boek na het andere boek door bladeren op zoek naar informatie over openbare wateren en op Google Maps stekken zoeken die bereikbaar zijn met de auto. Er worden diverse wateren op papier gezet waarvan we weten dat nachtvissen is toegestaan.
Voordat we vertrekken worden eerst de te bezoeken wateren in kaart gebracht.
Een camping als basiskamp
Als ik bij DJ op de camping aan kom blijkt al snel dat er een misverstand is ontstaan. Ik dacht dat hij zijn rubberboot mee zou nemen en hij dacht dat ik mijn boot zou meenemen. Nondeju! Zonder boot naar Frankrijk dan maar. Als we na een kwartiertje bij een tankstation stoppen, zie ik dat DJ zijn boek op de aanhanger heeft laten liggen. En dan breekt er plots paniek uit. Want op dat boek lag dus ook zijn telefoon.
Het warme weer begint langzaam zijn tol te eisen en de natuur lijdt eronder.
Snel rijden we de hele route weer terug, maar we zien niets liggen. Dan maar de aanhanger afkoppelen op de camping en wederom de route terug rijden. Nadat we vier keer heen en weer zijn gereden zien we de telefoon eindelijk langs de kant van de weg liggen! Pfieeeeuw. Na heel wat uurtjes rijden en zoeken komen we al snel aan op het Franse kanaal. Als we wat rond rijden zien we enkele mooie gewichtige exemplaren dood aan de oppervlakte drijven. Het warme weer begint langzaam zijn tol te eisen en de natuur lijdt eronder. We besluiten om maar uit te pakken op een anders sluisstuk en zijn blij als alles eindelijk staat. Door de droogte zijn de muggen erg agressief en worden we al gauw lek gestoken en zitten we vol met bulten.
Na een moeizame heenreis, liggen nu eindelijk de hengels in.
De eerste blank
?s Nachts moet ik enkele keren op staan om mijn lijnen te controleren op drijfvuil en dood wier. Op een enkele brasem na blijft het die nacht stil en staan we op tijd op om naar de volgende stek te verkassen. Dit keer staat er een rivier op de planning. Volgens Google Maps zou er een weg naar de Marne moeten lopen, maar hoe we ook rijden, de weg is gewoon niet te vinden. Als we even stil staan langs de kant van de weg komt er een oud vrouwtje van in de 70 aangelopen en vraagt ons wat wij aan het zoeken zijn. Na een aantal minuten zegt het vrouwtje dat we achter haar aan moeten rijden want zij weet de weg. Even kijken wij elkaar stom verbaasd aan en vragen wij ons af hoe zij de weg naar een goed verborgen stek in the middle of nowhere kan weten. Stiekem glimlachen wij en DJ zegt:
Ook zij is jong geweest en heeft vast een paar wilde jaren gehad.
We volgen het vrouwtje over hobbelpaden, door het veld, langs huizen en komen uiteindelijk aan midden in het bos op de stek die wij in gedachten hadden. De volgende trip leg ik standaard een doos Merci in m’n auto; voor diegene die ons naar de stek brengt. Alhoewel, met deze temperaturen was daar weinig van overgebleven 🙂 We bedanken haar en pakken snel onze spullen uit. We hebben immers 7 uur lang rond gereden op zoek naar stekken.
Zeven uur rondzoeken naar stekken en niets kunnen vinden.. Gelukkig zijn locals soms de sleutel tot succes.
On The Move
Wederom blijft het op een enkele brasem na stil en verkassen we in de ochtend opnieuw. Maar wat we die dag meemaken stelt onze gemoedstoestand flink op de proef. Vele stekken aan de Marne zijn onbereikbaar gemaakt door er betonnen blokken of slagbomen te plaatsen zodat je niet meer kunt door rijden tot aan de stek. We laten de rivier maar voor wat het is en besluiten door te rijden richting het Zuidoosten van Frankrijk om een openbaar water te bevissen.
Op het eerste water zijn recentelijk nieuwe borden geplaatst met ?Peche Interdite? erop. Op het tweede water zijn zelfs honden verboden en is er rattengif gestrooid. Op het derde water mag je niet verder dan 100m uit de kant vissen en liggen er wederom zware betonblokken op de weg. Inmiddels rijden we al uren lang rond en is water na water niet meer te bereiken.
De moed begint ons nu langzaam in de schoenen te zakken.
Als we naar de Mac Donalds willen zie ik toevallig een heel groot water op Google Maps verschijnen en gaan we uiteraard een kijkje nemen. Het water is afgesloten met een hekwerk. Als we bij het watersport bedrijf gaan vragen, wil hij ons niet door laten. Alleen Fransen mogen erdoor! We doen nog n laatste poging om aan het water te geraken, anders weten wij het ook even niet meer. We parkeren de auto en gaan een klein stukje te voet. Er is een mooie open stek centraal op het water, maar er is n probleem. De boer heeft een greppel gegraven waar je niet doorheen komt met een volgeladen auto en aanhanger!
De beruchte greppel.
Creatief doen met boomstammen blijkt de oplossing te zijn.
Gelukkig vinden we een aantal dikke boomstronken en leggen we deze in de greppel. Met wat stuur- en vliegwerk weten we door de greppel te komen en slaan we de handen in elkaar! Yes!! We zijn de enige aan de waterkant en hebben dik 200ha water voor ons alleen.
Aan de slag!
Er staat redelijk veel wier in het water en de diepte is 3 4 meter. Om de vissen geen kans te geven om de lijn te zien of te voelen gebruik ik de Slackliner Fluoro Carbon Hybrid in 0.35mm. De bodem is zeer modderachtig en her en der zijn er wat open plekken. Na wat peilwerk kunnen we al snel enkele open plekjes vinden. Door de modderige bodem verwacht ik dat de bollen snel zullen gaan stinken.
De bollen raken zo volledig verzadigd en nemen geen vocht meer op.
Een goed moment dus om de bollen te voorzien van Dip & Soak. Dit laat ik de hele dag in trekken. Iedere keer als de bollen droog zijn giet ik er nieuwe Dip & Soak overheen. De bollen raken zo volledig verzadigd en nemen geen vocht meer op. De moddergeur kan er zo niet meer intrekken en mijn aas blijft dus veel langer opvallen en aantrekkelijk. Ook mijn haakaas is een gesoakte bol in combinatie met een SAGA 12mm Squid Addict pop-upje. Net voor het donker, werpen we ieder twee rigs op de plekken. Vol vertrouwen gaan we slapen. Het wachten kan beginnen?
Mandy heeft het volste vertrouwen in de SAGA aas range van Strategy.
In de vroege ochtend krijgt DJ de eerste verlossende aanbeet van deze sessie en staan we beiden met een smile op ons gezicht. Maar al snel zwemt de vis zich muurvast in het wier. Ik twijfel geen moment en ga met een schepnet te water om de vis te bevrijden. Met wat gestuntel kan ik de vis netten en slaken we een vreugde kreet! De eerste vis is binnen. In de middag rijd ik naar een speelgoedwinkel om een opblaasboot te kopen en rijd ik uiteindelijk met een ?knalrote?s gummiboot? terug naar de stek. Het is 37 graden en we gebruiken de boot in eerste instantie als zwembadje.
De eerste vis van de sessie is een feit.
Gelukkig is DJ een goede imitator van MacGyver en weten we de dieptemeter aan de opblaasboot te bevestigen. Als ik op de dieptemeter kijk, krijg ik de schrik van mijn leven want de watertemperatuur is al 26,7 graden. Ondanks deze hoge watertemperatuur vissen we vol goede moed door. Tegen de avond gaan de rigs weer op de wiervrije spots en voeren we ongeveer twee kilo gesoakte Saga Squid Addict 15mm bolletjes bij. En rig ligt al de hele dag in de Squid Addict Dip & Soak en ik hoop dat de attractie zijn werk gaat doen.
De Saga dip & soak werd volop gebruikt om de boilies te verzadigen.
De Saga Squid Addict werd zeer attractief ingezet.
Muggeninvasie
In de avond uren wordt ons het leven zuur gemaakt door dikke tijgermuggen die zeer agressief zijn en ons steken waar ze kunnen. Zelfs door de kleding heen! Ook Kyra is niet veilig en wil al snel de tent in om te vluchten van deze vliegende gevaartes. Als ik net in slaap doezel weerklinkt er een luide knal en het hele meer wordt verlicht. Ik val zowat van mijn stretcher van schrik! Het is 00.00 uur en het vuurwerk schiet de lucht in. Het is vandaag een officile feestdag (wapenstilstand) in Frankrijk en dit wordt luidruchtig gevierd.
Als het is afgelopen kruip ik opnieuw mijn slaapzak in en tref een ware hel aan in mijn tent! Toen ik naar buiten ben gestormd, ben ik vergeten om de tent dicht te ritsen en Kyra ligt te piepen achter mijn stretcher. Als ik het licht aan doe weet ik niet wat ik mee maak! Ik lieg niet als ik zeg dat er zeker 50 tijgermuggen door mijn tent zoemen. Even de Citronella spray erdoorheen en de muggen maken dat ze wegkomen!
Zelfs met afleidingen zoals de tijgermuggen moet er scherp gevist blijven worden.
Rond half 7 in de ochtend krijg ik een volle fluiter en sta ik binnen enkele minuten met een hoepelkromme hengel in mijn handen. Maar plots komt de vis op een afstandje boven met een behoorlijke kluit wier. Is dit nou een brasem? De vis laat zich aan de oppervlakte mee slepen en duikt plots onder om er volgas vandoor te gaan. Hoppa het is dus een karper! Na een zenuwslopende dril weet DJ een dikke spekrug te scheppen en de tweede vis van de sessie is een feit.
Yesss! Er komt toch nog…
…een bak van een spiegel voorbij!
Als we de vis aan de weegschaal hangen worden onze smiles alleen maar groter, want de naald gaat ver over de 40 pond. Net als we klaar zijn met foto?s maken knalt mijn linker hengel ervandoor en is DJ weer aan zet. Een schubje van de kleinere generatie laat zich voor even zien en mag daarna gelijk zijn weg weer vervolgen.
Afzien tijdens het restant van de sessie
In de dagen die volgen, loopt de watertemperatuur op tot 27,5 graden en zijn de vissen verdwenen. We vangen alleen nog wat brasems in de ochtend uurtjes en voor de rest blijft het muisstil. Er is bijna geen schaduw op de stek en beiden zijn we de hitte meer dan zat. We zijn opgegeten door de muggen en besluiten om te verkassen. Maar als we weg willen komen we erachter dat de boer de greppel twee keer zo diep heeft gegraven en een sproei installatie tussen het mais heeft gezet.
Ook de tweemaal zo diepe greppel hield Mandy en DJ niet tegen.
De weg is nu een modderboel geworden en de greppel is net een moeras. Gelukkig heeft DJ een schop mee en gooien we de greppel dicht. We komen maar net op het nippertje weg en verlaten het prachtige water. Na een lekker broodje stemmen we er beide mee in om naar huis te gaan. De temperatuur is 38 graden, de luchtdruk is hoog en we zijn de warmte helemaal beu, maar we mogen beiden terug kijken op een zeer gezellige en geslaagde week!
Op naar het volgende avontuur!
