Een succesvolle solo trip in Frankrijk – Allard de Vries
De meeste vissers onder ons zullen een buitenlandtrip wekenlang voorbereiden, zeker als er alleen wordt gevist. Soms krijg je daar echter de kans niet voor en moet alles op het laatste moment geregeld worden. Allard de Vries ervaarde dit en vertrok in z’n eentje naar het Franse land waar hij onder andere een put die aan een kanaal grenst beviste.Zou zijn korte, maar krachtige voorbereiding worden beloond?
Allard aan het woord:Normaal gesproken wordt een trip naar Frankrijk een aantal weken van tevoren gepland maar ditmaal was het anders. Een geplande vakantietrip kon helaas niet doorgaan en ik had de dagen al vrij genomen van mijn werk. Daarom besloot ik om de planning om te gooien en alleen naar Frankrijk te vertrekken.
Het beloofde een mooie trip te worden!
Hoog tempo
De laatste paar kilo?s tijgernoten die ik heb worden in de week gezet en in een snelle trip naar de viswinkel vul ik mijn vistas aan met de hoognodige spullen. Shiitttt, geen tijgernoten meer! Snel bel en app ik wat in het rond, nergens te krijgen natuurlijk! Eenmaal thuis kijk ik rond op het internet of er nog een winkel is die tijgernoten heeft liggen. Na een half uurtje rondsurfen heb ik eindelijk iets gevonden, helaas niet op de route naar het beloofde land. Dan maar op laten opsturen. Als het goed is wordt het zaterdagochtend bezorgd, dan moet het allemaal nt lukken.
Zonder een paar flinke emmers aas begin je natuurlijk niets in Frankrijk!
De volgende dag rijd ik naar Franeker om boilies op te halen. Eenmaal aangekomen bij de loods staat zoals altijd de koffie alweer klaar en word ik vriendelijk begroet door de mannen van Evolution Products. Niet veel later ligt er een behoorlijke lading zakken achter in mijn bestelauto. Zoals gewoonlijkeen combinatie van 18 en 24mm van zowel een vismeel als een zoete boilie, in dit geval de Krill Shrimp Trassie en de White Chocolate.
De boilies van Allard’s favoriete adres moesten het gaan doen in Frankrijk!
Dag van vertrek
Zaterdag is de dag van vertrek. Het isongeveer 10 uur, de geweekte hennep en tijgernoten zijn inmiddels afgekookt, de accu?s zijn opgeladen, de boodschappen zijn gehaald en alle vispullen liggen in de auto. Nu moet ik alleen nog wachten op mijn pakketje. Het wordt later en later, 12 uur, 1 uur, 2 uur. Eindelijk?. Om kwart voor 3 zijn mijn tijgernoten gearriveerd en kan ik vertrekken. Na iets meer dan vijf uur in de auto gezeten te hebben kom ik om half 9 aan bij de viswinkel waar de vergunning te koop is. Gesloten uiteraard! Dan maar 2 nachten zonder vergunning.
Gesloten uiteraard! Dan maar 2 nachten zonder vergunning.
Snel rijd ik richting het water. Omdat ik al een aantal keren in deze omgeving ben geweest, weet ik zonder problemen via de binnen weggetjes de route naar het water te vinden. In recordtijd heb ik alles klaar staan en liggen. Verdorie, mijn hoofdlamp heeft de geest gegeven. Dat zal een probleem worden als ik een aanbeet krijg komende nacht. Het blijft echter stil en ook de ochtenduren leveren helaas niets op.
De beetmelders zwijgen in alle talen…
Dit was het toch niet voor mij, waardoor ik besloten heb om alle spullen in mijn auto te gooien om te verkassen. Op het complex waar ik de afgelopen nacht gevist heb zijn een aantal leuke wateren. Op n van de kleinste wateren zet ik alles weer op. Normaal gesproken moet er op dit water wel een visje te vangen zijn.
Verkassen
De volgende ochtend word ik wakker. Op een aantal zeelten na heb ik geen actie gehad. Een uurtje later maak ik nog een praatje met een bekende van mij die even verderop aan het vissen is. Om deze keer wel op tijd bij de viswinkel te zijn rij ik maar snel richtingeen andere plas, ongeveer 250km verder op.
Het wordt tijd voor dit soort taferelen!
Na een erg saaie rit van dik twee uur kom ik aan bij de viswinkel. Even een hoofdlamp en een vergunning scoren. Dit blijkt lastiger dan gedacht, want ik spreeknauwelijksFrans en de meneer achter de kassa spreekt geen woord Engels. Gelukkig kan ik met mijn handen en voeten uitleggen wat ik graag wil en wordt het geregeld.
Altijd fijn om de stek die je in gedachten had leeg aan te treffen!
Eenmaal aangekomen is de beoogde stek gelukkig vrij. Voor de derde keer moet ik mijn boot opblazen, paraplu opzetten, nieuwe rigs knopen et cetera. Als ik alles klaar heb zet ik mijn dieptemeter aan en ga ik met de boot het water op. Wat mij direct opvalt is dat er verschrikkelijk veel wier staat, veel meer dan ikhad verwacht. Normaal gesproken vind ik dat geen enkel probleem. Door gangen in het wier te zoeken die de vissen maken kun je redelijk snel super goede stekken vinden.
Door gangen in het wier te zoeken die de vissen maken kun je redelijk snel super goede stekken vinden.
Dit keer zijn er alleen praktisch geen gangen in het wier, noch schone stukken. Na een aantal uren dobberen, kijken met mijn polaroid bril, rondpeilen met een stuk lood en te prikken met de oude vertrouwde prikstok weet ik twee schone stekken te vinden. De rigs wordenop hun plek gelegden het wachten kan beginnen.
Wiervissen is niet voor iedereen weggelegd, en kan soms lastiger zijn dan gedacht!
Trage start
De volgende ochtend word ik wakker met helaas alleen een heel klein schubje. Ik zet mijn percolator op het gasstel en na een paar minuten komt er een heerlijke koffiegeur uit. Ik schenk mijn mok vol en tuur aandachtig over het water. Nog geen tien minuten later vertrekt mijn rechterhengel voor de tweede keer, en dit keer voelt het een stuk beter! Snel vaar ik met de boot ernaartoe om de vis te halen. Zonder problemen weet ik een mooie spiegel van net boven de 16 kilo te scheppen. In de ochtendzon maak ik foto?s met de zelfontspanner. Omdat ik de vis even heb weggehangen is de vis erg wild op de mat. Gelukkig lukt het om redelijke foto?s te maken.
Deze prachtige spiegel maakte de ochtend helemaal goed!
De rest van de dag vang ik nog twee kleinere vissen. Nadat ik mijn avondetenop heb heb leg ik mijn lijnen er opnieuw in. Dit keer leg ik er een derde hengel bij, op een schoon stukje van nog geen halve vierkante meter. Omdat ik inmiddels vier aanbeten heb gehad voer ik stevig bij. Bijna een halve emmer tijgernoten en hennep mix en zeker 2,5kg boilies verdwijnen per hengel in het water.
Na een paar vangsten besluit Allard om de hoeveelheid voer flink op te schalen!
Gas erop
Ronddrie uur ’s nachts loopt mijn rechterhengel wederom af. De drilverloopt voorspoedig. Ik zit al snel boven de vis en niet veel later kan ik een hele mooie spiegel scheppen. Zoals altijd probeer ik de de vis in het water te onthaken, maar dit keer lukt dat niet zo snel. Ik til de vis in de boot om het daar nogmaals te proberen. Plotseling begint de vis vreselijk te klapperen om de haak vervolgens in het AirDeck achter te laten.Shit, dat was niet de bedoeling!
Shit, dat was niet de bedoeling!
Ik hang de vis in de bewaarzak omdat het te mistig is om foto te maken. Een paar uur later maak ik in de optrekkende mist foto?s van de vis. Tijdens het terug zetten zie ik dat mijnAirDeck helaas overleden is. Natuurlijk heb ik geen plaksetje bij me en moet ik de rest van de sessie met een veel minder stabiele boot vissen.
De ‘sloper’ die het AirDeck van Allard NDK hielp!
Bij de volgende aanbeet kom ik er achter hoe instabiel de boot is. Na het oppakken van de hengel wil ik in de boot stappen, maar ik val er bijna net zo snel aan de andere kant weer uit. Dat is echt even wennen!Rustig wakker worden zit er vandaag niet in. Na een korte dril komt er een karpertje boven die net groter is dan mijn hand. Ik onthaak de vis en zet hem direct terug. Gelukkig heb ik een haken slijpertje in de boot liggen, waardoor ik de vlijmscherpe rig snel terug kan leggen. Ik strooi nog wat voer op de stek en vaar terug richting mijn paraplu.
Geen gek idee om een hakenslijpertje in de boot te leggen!
Het gaat los
De volgende dagen krijg ik ongeveer 25 runs. Jammer genoeg weet ik er slechts 12 te landen waarvan zeker acht stuks devijf kilo niet halen. Dit moet anders! Omdat ik vlakbij een groot lelieveld vis, waar de bodem redelijk zacht is en volstaat metwier, vis ik met een maat 4 klauwhaak en een onderlijn van ongeveer 25 centimeter. De vissen die iktot nu toe gevangen heb hebben een redelijk zachte bek. De vissenzitten ookredelijkvoorin de bek gehaakt. Ik besluit om met een kortere onderlijn (circa 15 centimeter) met een sneller prikkende haaken een rechte punt te gaan vissen. Om de kleinere vissente vermijdenvoer ik geen hennep en tijgernoten meer bij, maarschaal ik de hoeveelheid boilies op. Na elke aanbeet wordt minimaal vijf kilo gevoerd.
Ondanks dat er veel vissen worden verspeeld…
…worden er ook de nodige gevangen!
Helaas begint het weekeinde te naderen en wordt het drukker en drukker aande waterkant. Inmiddels heb ik een vierde stek erbij gevonden. Om de lijndruk zo laag mogelijk te houden vis ik overdagmaar met n hengel, om vervolgens de andere stekken aan te voeren en met rust te laten. Dit doe ik ook met de stek waar ik overdag op vis. Die stek voer ik ’s avonds aan en pas de volgende ochtend plaats ik er een rig op.
Door de rust op zijn stekken te bewaren, weet Allard continu te blijven vangen.
Eenden verraden de vis
In de periodes dat ik geen aanbeten krijg zie ik vaak een aantal eenden op de stek duiken. Als ik met een vriend aan het bellen ben zeg ik tijdens het gesprek dat de eendjes vertrekken van mijn stek en ik waarschijnlijk snel een aanbeet zal krijgen. Het duurt nog geentien minutenof de beetmelder begint het uit te schreeuwen. Ik gooi mijn telefoon op mijn stretcher en grijp mijn hengel van de rodpod af.
De eenden verraden de aanwezigheid van de karpers!
Op de automatische piloot stuur ik mijn boot richting de stek. Als ik boven devis ben komt er een mooie spiegel omhoog waar ik snel mijn net onder schuif. De veranderingen die ik gemaakt heb beginnenhun vruchten af te werpen!
De veranderingen die ik gemaakt heb beginnenhunvruchten af te werpen!
De vis zit perfect gehaakt en weegt meer dan de voorgaande drie vissen bij elkaar opgeteld.De rest van de dag vang ik nog een aantal vissen van ditzelfde formaat. De dag sluit zich af met een prachtige zonsondergang en mooi avondrood aan de horizon.
Het gemiddelde gewicht lijkt te groeien!
Het einde komt in zicht
Het is inmiddels al zondag. De afgelopen nacht heb ik nog een schub gevangenvan net onder de tien kilo. Het is nog redelijk donker als ik mijn hengels binnen draai. En hengel wordt opnieuw uitgevaren en daarna vul ik mijn mok met koffie. Rond half 9 worden de eerste Franse tentenkampen gelukkig afgebroken, eindelijk iets meer rust aan het water! Ineens hoor ik een dikke plons.
Ineens hoor ik een dikke plons.
Ik kijk naar mijn stek en de kringen op het water vertellen mij dat het een groot exemplaar geweest moet zijn. Niet veel later schrikken de eenden weg. Ik kijk op mijn telefoon hoe laat het is, kwart over 9. Het kan niet lang meer duren!
Zouden de eenden opnieuw de aanwezigheid van vis aangeven?
Na enige tijd kijk ik weer op mijn telefoon, half 10. Ik had inmiddels al wel een aanbeet verwacht. De zin is mijn gedachte nog niet uit of ik krijg een trage oploper.De hengel wordt uit de steun gepakt, ik draai de slip dicht en voel meteen dat het een goed exemplaar is. Ik draai de vis een paar slagen naar mij toe wat aardig log aanvoelt. Ikweet de vis nog iets verder naar mij toe te draaien voordat hij zich vastzwemt in een dik wierbed. Ik spring de boot in, maak het touw los, draai mijn elektromotor naar standje vijf en stuur richting de vis.
Zal het water nog een cht grote vis op gaan leveren?
Eindigen met een climax
Eenmaal boven de vis voel ik niks meer. Langzaam maar zeker voer ik de druk op.Mijn 10ft hengel staat inmiddels krom tot in het handvat! Ik zet nog een heel klein beetjeextra druk en tot mijn verbazing komt er beweging in. Beetje bij beetje komt de vis naar boven! Ineens zie ik een mega bol met wier naar de oppervlakte komen, met een enorme spiegel er midden in. Ik bedenk me geen moment en schuif mijn net onder de vis, die is binnen!
Ik bedenk me geen moment en schuif mijn net onder de vis, die is binnen!
Vervolgens pluk ik het wierrondomde vis vandaan. YEEESSS wat een rug, niet normaal! Ik onthaak de vis naast de boot en vaar naar de kant, waar ik de weighsling onder de vis manoeuvreer.
De eenvoudige maar effectieve rig heeft zijn werk goed gedaan!
Op het moment dat ik de vis uit het water wil tillen verbaas ik me over het gewicht van de vis. Met veel moeite sjouw ik de vis naar de onthaakmat en haal ik het net onder de vis vandaan.Met een uiterste krachtinspanning hang hem aan mijn weegschaal, die voor elke sessie uiteraard netjes op 0 wordt gedraaid met mijn natte weighsling eraan. In dit geval heb ik de weegschaal in de boom gehangen met een touw. De naaldvliegtvoorbij de 15kg en de 20kg en stopt net voor de 22kg, wat een bak!
De eerste 20 kilo + vis is binnen! Ook deze plaat werd geschoten met de zelfontspanner, knap werk!
Een paar foto’s later mag deze prachtige vis weer zwemmen.Later die dag vang ik nog twee knappe dertigers en ?s nachts loopt mijn hengel nog een keer af en volgt een derde dertiger. De volgende ochtend word ik iets later wakker dan normaal, maar wat maakt het ook uit! In minder dantien minuten verleg ik mijn hengel ik besluit om n hengel van de nacht te laten liggen.Even laterwordt deze actie beloond met nog twee vissen waarvan eentje net de 20 kilo niet aantikt!
Enkele gewichtige rakkers volgen, waardoor de sessie in stijl wordt afgesloten!
Helaas komt overal een einde aan. Bijna al mijn voer is op, de vergunning is verlopen en de accu?s zijn leeg. Na die heerlijke week vissen verdwijnen de spullen weer in de auto. Nog een aantal uurtjes rijden en ik ben weer thuis.
Tot de volgende keer!
