Terug de groene brij in – Rolf Bouman
Veel wateren in ons kikkerlandje hebben te kampen met een (ernstig) waterplanten probleem. Het water wordt steeds helderder en daar profiteren lelies, wierveldenen ander ‘groen gespuis’natuurlijk optimaal van. Ook Rolf Bouman viste vroeger veel op een water dat door de tijd heen compleet dichtgroeide. Toch kon hij het niet laten om na al die jaren weer eens te gaan kijken en dat bleek een gouden zet…
Onbevisbaarheid
Rolf vertelt:Je kent het vast wel: visplekken die plots veranderen en daardoor onbevisbaar of onbereikbaar worden. De nationale volkssport nummer n in Nederland lijkt wel ?hekje plaatsen? de laatste jaren. Heb je eindelijk een mooi plekje waar je ongestoord je ding kan doen, is er n of andere overenthousiaste ambtenaar of, erger nog, natuurbeschermer, die er een hek laat plaatsen. Om het af te maken pleuren we er wat Schotse Hooglanders in, noemen het Free Nature (Google dat maar eens) en wordt er zonder blikken of blozen een 461-bordje opgehangen. Nederland krijgt steeds meer natuur, die bijna overal ontoegankelijk is of zr beperkt te betreden valt. Onbereikbaarheid heet dat, dit artikel gaat over de tweede categorie: Onbevisbaarheid…
Oefff… Dit soort bordjes komen we helaas steeds vaker tegen…
Een jaar of 10 geleden nam ik met weemoed afscheid van een prachtig stuk water waar ik steevast in mei de paairijpe vissen opving. Op een verdwaalde penvisser na had ik geen competitie en kon ik altijd rustig mijn gang gaan. Ieder jaar groeide het water verder en verder dicht met lelies. Nu ben ik niet bang voor wat plantjes, maar toen de schaarse gaatjes tussen de gele plompen ook nog eens dichtgroeiden met een soort van minilelietjes, was het tijd om de handdoek in de ring te gooien. Een paar weken geleden besloot ik toch weer eens te gaan kijken.
" Een paar weken geleden besloot ik toch weer eens te gaan kijken. "
Iets dat glinstert
In n oogopslag weet ik het eigenlijk al. Het water ligt van kant tot kant dicht en vissen is echt onmogelijk. Juist als ik mij wil omdraaien en het water voor altijd achter mij zal laten, zie ik vanuit mijn ooghoek iets glinsteren in de verte. Wat is dat dan?
Het complete water ziet er ongeveer zo uit. Niet echt waar je als visser op zit te wachten…
Na een kwartiertje ploegen door bramen, brandnetels en ander stekend groengespuis, duw ik het riet aan de kant en maakt mijn hart een sprongetje, water! Open water! Nou ja, een beetje open dan; links een gaatje van 4 vierkante meter, rechts iets groter zelfs! Ik juich een juichje en vervloek mezelf direct, want waarom heb ik nou niet even een kilootje ballen meegenomen uit de auto?
Ik worstel terug en een half uur later ben ik hevig zwetend en onder de krassen weer ter plaatse. Ongeveer 100 boilies vinden hun weg naar de schone bodem en dit ritueel herhaal ik gedurende 3 dagen. De vierde dagkom ik met twee korte hengeltjes terug om oude tijden te laten herleven. Of niet natuurlijk?
3 Dagen lang voer ik een kilo gesoakte Monster Crab & Aminol boilies op de twee open plekken tussen de plompen.
Plantenbrij
Dat er vis aanwezig is, is wel duidelijk. Ik zie plompen bewegen terwijl het windstil is, maar van azen is geen sprake. Na twee uur druip ik teleurgesteld af, maar niet na nog een kilootje gedumpt te hebben. De tweede sessie levert een leuk schubje op, die zaten er vroeger ook al. Waar ik op hoop is n van de schaarse spiegels die vanaf het grote water hier naartoe is komen zwemmen om kuit te schieten. Ik vraag me echter ernstig af of ze de tocht door kilometers plantenbrij berhaupt wel hebben gemaakt?
De tweede sessie leverde een klein, maar puntgaaf schubje op.
Een toffe rijen
Bij de derde sessie, een paar dagen later, neem ik visvriend Tsak mee. Voor de gezelligheid. Het maximumaantal hengels is 2, verder is er geen ruimte. Daar zit je dan, allebei een derde hengelvergunning en allebei slechts 1 hengel. Maar waarom ook niet, less=more in dit geval en dat blijkt als de zon onder gaat. Tsak pakt uit het niks een prachtig oud spiegeltje. Het beste moet echter nog komen, want een half uur voor de geplande eindtijd is het mijn beurt. Het voelt goed en ik hang vol in de stok en prik deze onderwater om de vis te kantelen, het wordt een gevecht op de vierkante meter. Het pleit wordt in mijn voordeel beslecht en een ontzettend toffe rijen is voor even de mijne!
Tsak ving dit prachtige, oude spiegeltjetoen het net donker werd.
Een dag later ?moet? ik op vakantie. Als ik een dikke week later terugkeer zijn ?mijn? gaten dichtgegroeid. Ik heb er vrede mee. Eventjes mocht ik terug naar toen en het is nu de hoogste tijd om weer nieuwe plannen te bedenken en uit te vouwen. Het is niet uitgesloten dat ik daarbij af en toe een hekje overklim en een bordje negeer, dat moet dan maar… 😉
" Het is nu de hoogste tijd om weer nieuwe plannen te bedenken. "
Deze brute rijenkarper zorgde ervoor dat ik mijn vakantie enigszins ‘relaxt’ in ging.
Rolf Bouman
Rolf Bouman is vast auteur voor de KWO Community. In het dagelijks leven is hij onder meer als ZZP-er werkzaam bij Martin SB. Het spreekt dus voor zich dat de vissen in dit artikel gevangen zijn op de boilies van deze Nederlandse aasfirma. In dit geval de Monster Crab & Aminol, gesoakt in CPSP & Robin Red. Voor meer info check je: www.martinsb.com
