The Fishing Daddy – Deel 2 – De juiste balans

Nieuw op KWO als vaste ‘blogger’ is de Brabantse Niels Kunzel. In zijn eerste blogstelde hij zichzelf al uitgebreid voor en namen we een kijkje in zijn visserij. In dit nieuwe deel vertelt deze vissende vader alles over de juiste balans tussen vissen en zijn gezin. Daarnaast blikt hij terug op een geslaagde seizoensstart! We laten Niels aan het woord?

Honger

Niels vertelt: Mogelijk ken jij ze ook: periodes waarin je continu honger hebt, je meer gaat eten, maar je deze honger niet gestild krijgt… In zo?n periode zit ik op dit moment ook in mijn visserij. Want ondanks dat het nog vroeg in het jaar is en ik mijn vissen wel aardig weet te vangen, blijft die honger maar aanwezig. Normaal gesproken is die honger na een succesvolle sessie wel gestild, maar op dit moment is dat dus niet het geval en zelf weet ik ook niet waar het aan ligt.

" Normaal gesproken is die honger na een succesvolle sessie wel gestild… "

Wat ik wl weet is dat in deze honger een gevaar schuilt, namelijk het verliezen van mijn ‘balans’. Want als vissende vader draait namelijk alles om dejuiste balans tussen vissen en mijn gezin. Je eigen gezin is iets wat voor elke vader het belangrijkste zou moeten zijn, maar te vaak heb ik in ons wereldje gezien dat een relatie kapot ging door het verliezen van dezebalans. Door hier bewust mee om te gaan hoop ik dan ook nooit in diezelfde valkuil zal trappen, maar dit vraagt om aanpassingen in mijn visserij!

De juiste balans vinden… Het allerbelangrijkste voor een vissende vader!

En van de dingen die ik daarop aangepast heb is mijn voertactiek. Op dit moment voer ik dagelijks en dat is iets waar veel tijd in gaat zitten. Voorheen voerde ik vaak direct na het avondeten. Ik deed dan mijn ronde, maakte een praatje met vissers en observeerde het water. Dit alles koste al gauw 1 tot 1,5 uur per dag.

Tegenwoordig gaat dat anders: Na het avondeten speel ik eerst met de meiden en daarna leggen mijn vrouw en ik ze gezamenlijk op bed. Vervolgens is er tijd gereserveerd voor het huishouden, sporten of wat quality time met de vrouw. Uiteindelijk ga ik dan na al deze activiteiten, voor het slapen gaan, nog even voeren. Hiervoor heb ik een gemiddeld tijdstip uitgerekend en op dat tijdstip voer ik nu trouw mijn stekken aan. Een groot bijkomend voordeel is dat ik de vissen nu voer op een tijdstip waarop ik uiteindelijk ook altijd aanwezig zal zijn als ik ga vissen. Of dat deze tactiek werkt zal de tijd leren, maar eerlijk gezegd denk ik van wel! De eerste signalen zijn in ieder geval goed, want terwijl er nog weinig mensen aan het vissen waren ving ik in mijn eerstenacht van dit jaar gelijk een van mijn ‘eigen’ (lees vorige deel) SKP-spiegelsterug en ook tijdens de tweedesessie werd er gevangen. De derdenacht werd mijn tactiek zelfs bekroond met een dubbelrun op het tijdstip dat ik daar dagelijks voerde! 🙂

Ondanks het conflict met de zelfontspanner was ik enorm blij met de vangst van n van mijn eigen SKP’ers!

Het vertrouwen in het voeren was daardoor torenhoog en ik besloot daarom ook om na een, door ons georganiseerde, karperavond niet de kroeg in te duiken, maar gelijk door te rijden naar de waterkant. Het liep goed en daarvan wilde ik ook nu weer profiteren! Door de bevlogen presentatie van Nick Beuvink vloog de tijd werkelijk voorbij en uiteindelijk zat ik rond middernacht langs de waterkant.

Eindbaas Nick Beuvink met een prachtige schub, n van de hoogtepunten uit zijn presentatie. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn een lezing van Nick bij te wonen: zeker doen!

Het resultaat: een keiharde blank! Net als wat Nick de avond ervoor meermaals in zijn presentatie deed, evalueerde ik ’s ochtends in mijn eigen visserij. Wat ging er goed en wat ging er niet goed? Opvallend genoeg wist ik meerdere dingen te noemen die fout gingen of niet ideaal waren…

" Wat ging er goed en wat ging er niet goed? "

Zo was voor mijn gevoel de harde wind uit het noordoosten niet gunstig, had ik mijn vertrouwde Dark Tuna pellets niet bij en was de luchtdruk ook nog eens te hoog.Tot slot was ik ook nog eens te laat aan het vissen. Tenminste, later dan mijn dagelijkse voerbeurten. Wat ging er eigenlijk wel goed? Ik genoot in volle teugen van mijn visserij, mijn gezin had er geen last van en bovendien had ikgeen kater van de drank! 😉

Een vangst uit een voorgaande sessie.

Enigszins vertwijfeld ging ik zonder aanpassing door op door mij aangevoerde stek en gelukkig ving ik de eerstvolgende nacht dan ook weer ‘gewoon’ karper. Mijn tactiek bleek nog steeds te werken, maarde zon begon overdag weer flink te schijnen en de nachten werden warmer. Helaas kwam ik hierdoor steeds vaker andere vissers tegen in het gebied waar ik mijn voerstekken had opgebouwd. Toen ik de avond voor mijn geplande visnacht wederom een visser aantrof op mijn aangevoerde stek, besloot ik om last-minute een andere, totaal onbekende stek te gaan bevissen. Dit was dan ook alles behalve een succes. De twijfel was weer terug, want moest ik terug naar de succesformule of door naar plan B?

Tijd voor een plan B?

" Moest ik terug naar de succesformule of door naar plan B? "

In dezelfde week kreeg ik tot overmaat van ramp ook nog eens een melding van een tweetal dode SKP’ers die op de bodem zouden liggen van het door mij beviste water. Gelijk staakte ik al mijn voeractiviteiten en besloot ik even af te wachten wat het ging doen. De week erop kwam er helaas wederom een melding, want ditmaal dreven er twee dode SKP’ersin het water. Hierop besloot ik om samen met Mr. Bobble Hat het water nogmaals helemaal na te lopen. Het eerste wat opviel wasdat het water inmiddels zo helder was geworden dat je tot op een paar meter uit de kant zo op de bodem kon kijken. En dit terwijl het een paar weken hiervoor nog zo troebel was dat je de bodem niet eens kon zien.

Karpers uitzetten… Een hobby binnen een hobby!

Mr. Bobble Hat en ik speurden geduldig de bodem af, maar op de plaatsen waar de karpers op de bodem lagen kwamen we ze niet meer tegen. Wel vonden wij in de buurt twee drijvende, dode karpers en onze voorzichtige conclusie was dan ook dat dit dezelfde vissen warenals die voorheen op de bodem lagen. Deze vissen waren duidelijk te herkennen als de zwaarder beschubde vissen van onze laatste uitzetting. Mede doordat deze vissen bij aanlevering er niet heel goed uit zagen, vermoedden wij dat dit hoogstwaarschijnlijk twee karpers zijn geweest die ten tijde van de uitzet verzwakt warenen de winter daardoor niet hebben overleefd. Ondanks deze voorlopige conclusie besloot ik om mijn visserij de komende tijd op dat water even te staken en af te wachten wat de visstand deze komende periode gaat doen.

Vermoedelijk waren de overleden SKP-spiegels verzwakt tijdens het transport en daardoor hebben ze de winter niet overleefd.

Tijd dus om over te schakelen naar een plan B, maar dan niet het plan B datik van te voren had bedacht. Het werd plan B met de B van Balans. Mijn familie heeft nu wegens vervelende tegenslagen extra aandacht nodig en dat ga ik dan ook uiteraard doen. Familie is uiteindelijk vl belangrijker dan die enorme, bijna ontembare passie die karpervissen heet…

Tot de volgende blog!

Niels Kunzel, A.K.A. The Fishing Daddy