Uit het VBK Archief: Het Zig-Syndroom – Alain Servaes
De Vereniging van Belgische Karpervissers vzw, kortweg VBK, is het Belgische equivalent van De KSN, zij het dat deze belangenbehartigers enkel in Vlaanderen actief zijn. In 1993 ontstond de VBK uit de assen van de ter ziele gegane BKSG (Belgische Karperstudiegroep) en van meet af aan was de bedoeling om een zo breed mogelijk op karper hengelend publiek te groeperen.
Samen sterk was de insteek, en in de beginjaren was het delen van alle mogelijke informatie het belangrijkste speerpunt. Ondertussen wordt de VBK gekenmerkt door een sterke structuur, waarbij belangenbehartiging, regiowerking, jeugdwerking, waterbeheer, SKP’s, het verstrekken van informatie en de druk bezochte landelijke meeting in december allen verankerd zijn.
In dit filmpje geeft het VBK een duidelijke uitleg!
Een belangrijk bindmiddel voor de plusminus 2000 leden die de VBK ondertussen telt, is steeds het VBK Magazine geweest. Onder redactie van niemand minder dan Alijn Danau is dit ledenblad uitgegroeid tot een karpertijdschrift wat gezien mag worden, en waarin luchtige en ernstige artikels en bijdragen elkaar vlot afwisselen.
Veel karpervissers zetten in het verleden hun eerste stappen wat betreft het schrijven van artikels in het VBK Magazine. Sommigen onder hen zijn heden ten dage graag geziene sprekers op meetings, of leveren al jaren bijdragen voor de diverse commerciële magazines. Het archief van de ondertussen 74 verschillende VBK Magazines is meer dan goed gestoffeerd, en bevat heel wat schrijfsels die jaren na publicatie nog erg actueel of nuttig zijn.
<– Klik hier om lid te worden voor slechts € 32,- per jaar!
KWO slaat de handen in elkaar met de VBK, om op regelmatige basis een artikel van onder het stof te halen. Laat jullie verrassen, en geniet mee van het rijke archief van de Vereniging van Belgische Karpervissers!
Het Zig-Syndroom – Alain Servaes
(uit VBK Magazine 58 – augustus 2010)
Het ‘zig-riggen’ is een heuse tak van sport binnen het karpervissen. In dit duidelijke (en leerzame) artikel doet Alain Servaes haarfijn uit de doeken hoe hij meerdere 40ers ving met deze methode.
Dagen-, weken-, maandenlang werd mijn geduld op de proef gesteld. Ik vond maar geen goed werkende zig-rig. Het probleem zat hem niet in het maken van de rig zelf, maar wel in het perfect functioneren ervan. De rig moest niet alleen een afstand van circa 100 m kunnen trotseren (zonder het gebruik van een tele/voerboot!) maar moest ook nog eens zijn kopje boven water komen steken vanuit een diepte van 10 à 12 meter! De vissers onder ons die dit al eens geprobeerd hebben, zullen alvast begrijpen wat ik bedoel.
Zigriggen, een heuse tak van sport binnen het karpervissen.
VBK-avond te Oostakker
Het hele verhaal begon allemaal op die bewuste VBK-avond in het Oost- Vlaamse Oostakker. Daar werd ons gevraagd (Niko Vervaet, Rik Den Boswachter, Wesley Lagaert en ikzelf) om een rig-avond te plannen. Mijn keuze viel al snel op de zig-rig. Andere rigs waren o.a. de choddy, rekker- en stiff-rig. Na de grondige uiteenzetting van deze rigs, was het mij vooral opgevallen dat enkelen veel interesse vertoonden voor mijn zigpresentatie. Echt verrast was ik niet, daar ik wist dat velen onder ons de rig wel kenden, maar hem zelden of nooit inzetten.
Het grote struikelblok van de oude methode was meestal de te lange onderlijnen die gebruikt werden, met als gevolg het moeilijk uitwerpen ervan. Daarom had ik mij ook een beetje gebaseerd op het gebruik van een markermontage. Met als verschil dat de marker vervangen werd door een buldo (forelvisserij) en deze verlengd door een fluocarbon onderlijntje. Het experimenteren kon beginnen. We trokken met volle moed naar een watertje in de buurt (3 m diepte) en lieten alles te water. Dat zag er goed uit en het prototype was klaar. Ik had tijdens de bewuste OVK-avond eenzelfde type zig voorgesteld. Niko en Rik, die trouwens ook een toppresentatie gebracht hadden, kwamen na afloop nog wat details van de rig bekijken en waren vastbesloten om er het komende voorjaar ook mee te vissen.
Heel wat floaters passeren de revue.
Het voorjaar
Mijn vaste visbuddy (Wesley Lagaert) en ik hadden dit jaar onze pijlen gericht op Oasis, het VBK-water bij Oudenaarde. Uit eerdere bezoeken aan de waterkant waren we al snel te weten gekomen dat het zeker en vast geen makkelijke opdracht zou worden, daar menig karpervisser een hoog gemiddeld aantal visuren nodig had om het net eens nat te krijgen. Echter de vissen mochten wel gezien worden! Het bestand dat er op deze plas rondzwemt, zowel qua schoonheid en gewichten, is er één om u tegen te zeggen. Op basis hiervan wil ik de mensen van het bestuur van Oasis een dikke proficiat geven voor wat ze de afgelopen jaren gedaan hebben. Trouwens ook op gebied van waterbeleid, onderhoud, organiseren van fish-ins, tombola enz… Zonder deze mensen was Oasis niet wat het vandaag is! Jerry, Bartie en alle anderen: bedankt daarvoor.
Kapot gesprongen door de grote waterdruk!
Het grootste deel van de bewoners wordt steeds in de kant gevangen, daar Oasis een erg diepe kuil is met slechts enkele richels en onregelmatigheden in het bodemverloop. Kantjesvisserij dus. Het midden van het water meet een diepte van 12 tot 15 m en is bedekt met een dikke, vette modderlaag. Zowel de diepte en de modderlaag zullen het gebruik van de zig-rig beïnvloeden, daar er niet met voerboot mag gevist. Maar het is steeds boven deze dieptes en in het centraal gedeelte van het water dat de karpers dolfijnallures vertonen. Het zou niet makkelijk zijn om onze zig daar te krijgen en om ze ook nog eens perfect te presenteren!
Wesley en ik waren er vast van overtuigd, dat wij het verschil konden maken door net daar onze voedingswaren op hun bord te schotelen. Geen enkele andere visser had afgelopen tijd deze tactiek uitgeprobeerd, dus dachten we een stapje voor te zijn!
De mist in
Toen tijdens de eerste sessie ‘het zigsysteem’ over een afstand van 80 m uitgeworpen werd en dan ook nog eens uit een diepte van 12 m naar boven diende te komen was het bang afwachten of het zou lukken. Er kwam geen enkele beweging in de floater, alles bleef verankerd liggen op de bodem. Bij het indraaien van het ganse goedje was te zien dat de floater volledig met water was gevuld. Deze methode ging de mist in.
Benjamin op 17,4 kg, één van de eerste ‘zig slachtoffers’.
Eenmaal terug thuis zat ik me suf te piekeren en draaiden mijn hersenen op volle toeren. Ik deed wat opzoekwerk en al snel kwam ik te weten dat er 10 m onder water een druk heerst van minstens 1 bar. Niet min! Dat wil zeggen dat de gebruikte buldo te klein was, en evenmin luchtledig. De 2 rubberen dopjes die normaal gesproken de hoeveelheid water moeten regelen bij de oppervlaktevisserij laten via deze weg water binnen. Ik kroop snel achter het stuur van de auto en reed naar elke tackle shop in de buurt, op zoek naar de oplossing.
Eenmaal terug thuis werden de aankopen snel van de verpakking ontdaan en gemonteerd op de stokken. Grote floaters, ronde, langwerpige, alle modellen zijn er bij, maar geen enkele die volledig gesloten is. Dus er zat maar één ding op en dat is het siliconenpistool er bij halen en de rubberen dopjes dichtlijmen met sanitaire lijm. Even later ben ik klaar en met de glimlach op het gelaat bel ik m’n buddy Wesley. “Wes, ik denk dat ik de oplossing het gevonden, heb alles netjes dichtgelijmd, het water maakt geen schijn van kans. Volgend weekend gaan we scoren!”
Clo-vis, een zigdertiger!
Aangekomen aan de waterkant wordt alles keurig gemonteerd en richting centraal gedeelte geworpen. Shit, fuck, klote! Alle niet geregistreerde Dikke Van Daelewoorden gaan de ether in. Weer doet zich hetzelfde probleem voor. De floater komt niet naar boven. Het enig verschil is dat hij deze keer maar halfvol water is. Alle aangekochte modellen passeren de revue maar geen enkele heeft de neiging om opwaarts te gaan. Het probleem zit hem in het drijfvermogen.
Pasen en het ei van Columbus?
Na het bezoeken van de tackle shops, was ik ook langsgegaan bij de hobbywinkel waar ik isomo-paaseieren (piepschuim ballen) gekocht had. Men bekeek me wat raar, begrijpelijk want het was zeker nog geen Pasen! Deze konden wel eens voor de oplossing van het drijfvermogen zorgen. De floater werd vervangen door het isomo-paasei. Richting centraal gaat alles de diepte in en na enkele seconden loopt de braid van de spoel als een nooit tervoren! Daar is hij dan netjes aan de oppervlakte, bij het strak trekken van de lijn merk ik dat het ei van Colombus zich geen centimeter onder het wateroppervlak wil begeven, maar wel dat het lood op de bodem zich verplaatst. Nu hadden we te kampen met een te groot drijfvermogen.
Na het verkleinen van het ei blijkt dit ook niet te werken daar alles in de war komt na het uitwerpen. De niet geregistreerde Van Daelewoorden worden weer in alle talen vertaald! Terug thuis laat de zig me maar niet los, ik moet en zou de oplossing vinden. Alle floaters, buldo’s, en markers worden opnieuw grondig onderzocht en ik maak van twee floaters één stuk. De langwerpige en de zonder-rubberen-dopjes-floater worden één en bij het aanschouwen ervan ontstaat er spontaan een glimlach op mijn gezicht… Door de floater langwerpig te maken, kan het lood perfect vast getapet (pva) worden en is het in de war gooien van het systeem bijna onmogelijk. Éénmaal alles vastgetapet is, kan de haakpunt in de tape vast geprikt worden. Om alles nog beter te maken wordt er een stukje siliconentube van een 25-tal cm over de braid geschoven. Deze zorgt ervoor dat de hoofdlijn steeds de vrije loop heeft door het oog van de sleeppen. Deze floater en montage worden de uiteindelijke oplossing en maakt een einde aan het lange lijden.
Wesley met Croky, 19,1 kg op de zig!
Over onze eerste resultaten kunnen we alvast niet ontevreden zijn, ondanks dat we maar een korte periode aan de oever vertoefden, vielen twee topvissen en een zeldzame oeverbezoeker voor onze manier van vissen!
Dressuurwater en beste periode
De laatste tijd wordt er in magazines en onder de vissers veel aandacht besteed aan deze manier van vissen, en terecht. Ik durf zelf te zeggen dat het ziggen één van de beste manieren is om een dressuurwater aan te pakken!
Als karpervisser spenderen we vele uren achter de hengels met netjes gepresenteerde aassoorten op de bodem, terwijl onze vriend de karper er vaak net boven vertoeft en totaal geen interesse heeft in dat bodemaas!
Ron, een van de 4 Oasisveertigers die in de zigval trapten.
Als ik dan toch een betere periode moet aanduiden om deze manier van vissen in te zetten, dan kort na de winter wanneer de eerste zonnestralen het wateroppervlak raken!
Nog enkele tips
Mijn favoriete zigonderlijn bestaat uit een 90 cm lange fluorocarbon van Ultima (zig-rig), met in een D-rig geknoopte Solar X wide gape serie 8 er aan. Als aas kies ik voor felle kleuren bij somber weer (fluo geel,wit juicy pineapple/diary cream Solar) en bij zonnig weer voor donkere kleuren donkerrood en zwart (red plum/tigernut hi visual Mainline).
Alains zig-rig.
ACE
In het voorjaar van 2009 werden Wesley en ik de vraag gesteld of we niet deel wilden uitmaken van het ACE-Team. Uiteraard wilden we dit en zo leerden we niemand minder dan eigenaar en oprichter Max Cottis beter kennen. Na het bekijken van de zig-rig geloofde Max in de gemaakte zig en werd deze onder een professionele loep genomen. Weldra zal er in de tackle shop een kant-en-klaar zig-rigpakket (ACE ZIG-RIG) te vinden zijn.
En zoals ik altijd zeg of schrijf: vissen in de schemering, is het beste kalmeermiddel voor een vermoeide geest!
Al het zigmateriaal wat je nodig hebt.
Zig ze en tot aan de waterkant!
