Van ’t padje af: het jaagpadenprobleem

Kanaalvissers in België opgelet! Na diverse jaren van overlast wordt de controle op het onrechtmatig gebruik van de jaagpaden flink verhoogd. De praktijk wordt: pak uw trolley óf uw portemonnee!

Mark-Hoedemakers-jaagpad-1

Het is zover: NV De Scheepvaart heeft besloten de komende tijd opnieuw een nul-tolerantie toe te passen inzake gemotoriseerd verkeer op de jaagpaden. Diverse politie korpsen zijn, afhankelijk van de overlast, op de hoogte gebracht en gevraagd om mee de controles op te schroeven.

Hoe heeft het zover kunnen komen?

Simpel: omdat de kruik zolang te water gaat tot ze barst. Lees: zowel vissers als niet-vissers die de regels buigen en rekken tot er sprake is van overlast. Het kaf sleurt zoals zo vaak het koren mee de dieperik in!

Voor de duidelijkheid: jaagpaden zijn private wegen van NV De Scheepvaart en behoren niet tot het stelsel van openbare wegen. Vanuit de georganiseerde hengelsport, alsook vanuit verschillende pvc’s, is al ’tig keer’ de vraag gesteld om een officiële toelating te verlenen aan vissers, desnoods tegen betaling. Dit is elke keer geweigerd.

Er is in België echter iets waar wij heel goed in zijn: gedoogbeleid!

In het verleden konden vissers die tegen 30 km/u gebruik maken van jaagpaden, die tijdig opzij gaan, rekening houden met het feit dat ze er eigenlijk niet met de wagen mogen komen, de auto op ruime afstand van het pad stallen, … vaak rekenen op de goodwill van dijk- en sluiswachters, en de mensen van NV De Scheepvaart. Helaas zijn er de laatste jaren tal van feiten voorgevallen die deze goodwill hebben aangetast, tot er nu (noodgedwongen?) is gekozen voor nultolerantie.

Een korte bloemlezing. Asociale zakken die fietsers van het pad rijden, tegen 90 km/u bezoekjes brengen aan hun vriendjes, niet-vissers die deze wegen gebruiken als sluipweg, enz. Het trieste dieptepunt was een zwaar ongeval van zo’n jaagpadracer afgelopen zomer…

ongeluk

Klik op de afbeelding om naar het artikel te gaan.

Op 10 september heb ik de problematiek aangekaart op de Provinciale Visserijcommissie Limburg. Er is helaas op dit moment maar 1 iets wat we met z’n allen kunnen doen: wachten tot de strenge aanpak z’n vruchten heeft afgeworpen en de situatie terug normaal is. Pas dan kan er hopelijk weer een oogje worden toegeknepen voor de échte sportvisser, diegene met besef van normen en waarden. Tot die tijd is het back to basics. Trolley uit de auto en stappen tot op de stek…

Jaagpad probleem 2

Stilleven: jaagpad met welgevormde jogster en een auto die onder gedoogbeleid viel.

Het is doodzonde dat zoveel kilometer perfect bevisbare oever plots zo onbereikbaar is. Zeker als je weet dat er enorm veel inspanningen zijn en worden geleverd om de vispopulaties van onze kanalen aantrekkelijk te maken en te houden. Het private statuut van de jaagpaden is een doorn in ons oog, maar een gegeven waar we tot op heden rekening mee moeten houden, hoe erg dat ook is. We blijven als federatie lobbyen voor een gulden middenweg, maar makkelijk is dat niet. Ook wij kunnen voorlopig, net als alle serieuze hengelaars, enkel maar zeggen: bedankt, beste cowboys! Dat hebben jullie weer mooi om zeep geholpen…

jaagpad probleem

Uit een zorgeloos najaar aan het kanaal: Vlekschub!

Ik herinner me nog de periode 2001-2005, toen ik met de regelmaat van de klok een stuk van de Zuid-Willemsvaart beviste. Even stiekem, stapvoets met de auto tot aan de stek nabij de zwaaikom in de nabijheid van de sluis. Wanneer alle spullen in de berm lagen parkeerde ik de auto braafjes langs de garage van de dijkwachter, wiens woonst een prachtig uitzicht gaf op het sas en de karakteristieke ophaalbrug.

Tot op een avond de goede man in het schemerdonker aan m’n bivvy stond. “Dat ik de auto beter gewoon bij me op de stek zette,” sprak hij me goedgeluimd toe. Dat was toch veel makkelijker. “Als je uitkijkt met de fietsers, moeten we elkaar toch helpen waar we kunnen zeker?!” Een wederzijds respect was het logische gevolg en gaandeweg leerde ik ook de sluiswachters kennen. Zorgeloze jaren! Of wacht even, toch niet helemaal. Ook toen al had je lui die met niets of niemand rekening hielden. Alleen viel het nog niet zo op…

Mark Hoedemakers

Bekijk ook