Vergeten parkjes in het vroege voorjaar – Dan Stacey

KWO Redactie 27 maart, 2017 om 08:00

Het is inmiddels welbekend dat de parkvijvers en slotenstelsels vlakbij huis vaak een aardig bestand aan karper bevatten. Echter is het bijna verbazingwekkend dat er maar heel weinig mensen daadwerkelijk gaan vissen.Dan Stacey vist in het vroege voorjaar echter juist op deze wateren en in dit artikel deelt hij zijn eerste ‘parksessie’ van het jaar met ons, waarbij hij extra aandacht heeft voor de gebruikte tactieken!

Duistere parkjes

Dan vertelt:Eerlijk gezegd hebben parkwateren mij lange tijd niet getrokken. Simpelweg omdat de grote wateren met dito karpers mij jaren in hun greep hielden. Na een kort gesprek met n van mijn vrienden veranderde dit echter en was ik eigenlijk al snel getriggerd om zelf eens te ondervinden wat er zoal in de lokale parkjes en slotenstelsels te vangen was. De volgende dag stond ikvroeg naast m’n bed en zette ik koers richting een kleine, lokale parkvijver. Ik arriveerde bij zonsopgang en de stralende zon deed alle moeite om de wolken aan het hemeldek te verdrijven. Dit moest wel een mooie dag worden!

" Eerlijk gezegd hebben parkwateren mij lange tijd niet getrokken. "

Omdat ik toch nog moest wachten op mijn fotograafAlex besloot ik om een kort rondje te maken door het park. Dit deed me beslissen om de stek in te nemen bij het grootste eiland. Dit eiland ligt in de luwte van de koude, snijdende oostenwind. Mijn plan was om mobiel te blijven met mijn barrowals grootste troef. Niet te veel laden en alleen het hoognodige meenemen: dat was het plan voor deze visdag. Mocht ik dan plots activiteit zien, dan ben ik in staat om snel en makkelijk te verkassen.

Door mobiel te vissen kan ik inspelen op mogelijke signalen van actieve vis.

Volgens de locals zwemt er in ieder geval karper en ook een aantal hele fraaie exemplaren!Enkel al omdat ik wist dat de vissen nooit ver weg zouden zijn, zat ik met het volste vertrouwen achter de hengels. Het waseen compleet ander scenario waarin ik me bevond dan mijn normale vishabitat. Toch voelde ik me in mijn element zo aan de zijkant van het dorp genesteld en omgeven door huizen en overhangende bomen. Dankzij het verharde pad was het een waar gemak om met de kar rond te lopen, ware het niet dat mijn band wat lek was na mijn vorig ‘grootwater uitje’… 😉

Vissen maar!

Het was verdomd moeilijk te aanvaarden hoe ondiep het water wel niet was. Soms voelde ik mijn lood gewoon niet neerkomen op de bodem en daarom koos ik voor een lichter lood. Hierdoor duurt het iets langer voordat de bodem werd bereikt en kon ik zo wel een beter beeld van de bodem vormen. Het werd me ook meteen duidelijk dat het gros van de bodem uit zachte slib bestond. De opeenvolgende tien minuten werden besteed aan werpen, werpen en nog eens werpen. Dit in de hoop een iets dieper en harder stukje te vinden.

Door met een lood wat rond te gooien kwam ik er al snel achter dat de bodem vrij zacht was.

Pas toenik een geschikte zone gevonden had begon ik mijn hengels op te tuigen. Ik monteerdevrij lange, soepele onderlijnen en leadclips om zo het probleem van de zachteslib te vermijden. Aan het uiteinde van die lange onderlijnen kwam een erg traag zinkende snowman rig te zitten, met bovenop een kleine en opvallende pop up. Voor extra zekerheid schoof ik ook nog eens een klein PVA-stickje over de onderlijn om de haak te beschermen. Door op deze manier te vissen wistik zeker dat er geen dode bladeren of andere rommel op de haakpunt zou komen te zitten.

Door te vissen met een vrij lange onderlijn en een leadclip montage voorkom ik dat het geheel wegzakt in de zachte bodem.

Toen de hengels op hun plek lagen begon ik onder het genot van een kop thee het water verder te inspecteren.Na een half uur zag ik ergens op een open water een paar lichte belletjes.Snel draaide ik n van mijn hengels in en gooide hem precies op de plek van de actieve vis. Niet veel later kreeg ik een telefoontje van Alex die er bijna was en terwijl we aan de telefoon hingen kwam er leven in de brouwerij. Meteen een aanbeet op die hengel, wat een gevoel! Niet wetende wat er aan de andere kant van de lijn hing voelde ik m’n hart kloppen in m’n keel. De dril verliep soepel en al vrij snel ging de vis het net in. Nadat ik mijn eerste parkvis ooit uit het water gelift had bleek dat het om een mooie ‘ghost’ ging.Niet veel later arriveerde Alex en konden de foto?s voor dit stukje genomen worden.

De eerste ‘parkvis’ is een feit!

Met het overgrote deel van mijn materiaal nog op de kar geladen kon ik meteen verkassen naar een andere stek van het water waar ik (volgens mijn gevoel) de zone beter kon bevissen waar ik zojuist beet had. Dit park in kwestie is redelijk overgroeid en de aanwezigebomen en struiken bepalen vanaf welke stek je ‘moet’ vissen. Zo verkaste ik dus naar de iets meer open stekken die toegang gaven tot de van de wind afgeschermde oever.

Omdat het meeste materiaal nog op de kar lag, kon ik snel verkassen naar een beter gedeelte van het water.

Bij aankomst op de nieuwe stek pakte ik meteen dehengels en tacklebox van de kar en knoopte ik een paar verse Pacific Tuna PVA-stickjes. Net zoals daarnet gaf ik het water voor me de nodige inspectie. Nieuw in deze zone was dat ik een uitstekend bosje obstakels tegen een eiland rechts van mij aan had. “Dit kan dus zeker een potentile hotspot zijn”, dacht ik bij mijzelf.Mijn linkerhengel kwam in dezelfde zone als daarnet te liggen, in de luwte van het grootste eiland. Omdat het water vrij troebel, koosik opnieuw voor een klein opvallend haakaas. Dit imiteert een beetje defelle kleur van afgezonken brood, want dat is wat de vissen hier tenslotte wel vaker tegen komen.

Klein en fel haakaas wordt ingezet met de gedachtegang dat deze mogelijk een gezonken stukje brood imiteren.

Tijd voor actie!

Na een praatje in het zonnetje met wat hondenbaasjes besefte ik me dat het akelig stil was.Gelukkig werd deze gedachte snel ontdaan, want enkele seconden later liet de linkerhengel in open water al van zich horen. Na een korte dril lag er een klein, maar mooi spiegeltje in het net.Ik was meer dan tevreden om al een tweede exemplaar op de kant te hebben. De vis werd snel onthaakt en de hengel werd opnieuw in gereedheid gebracht zodat ik zo snel mogelijk weer aan het vissen was.

Parkvissen kan best leuk zijn, zeker vroeg in het jaar!

Terwijl de vis nog in hetnet lag ging de zojuist ingeworpenhengel er opnieuw vandoor. Dit bewijst maar weer dat het snel terugplaatsen van de hengel op de stek zeker een aantal bonusvissen kan opleveren. Bij het begeleiden van de vis naar het net bleek het opnieuw om een ‘ghosty’ te gaan. Een leuke verrassing tijdens zo?n korte dagsessie!

Ghosty nummer 2! En dat tijdens een korte sessie in een druk, lokaal parkje.

Na deze vlaag van actie bleef de steek helaas stil. Opzoek naar nieuwe stekken dus! Na een kort rondje door het park besloot ik om uit te pakken in een zone vlakbijeen ponton dat door de parkbezoekers gebruikt wordt om vogels te voederen. Zeker weten dat karpers er zich maar al te vaak goed doenaan het overgebleven, zinkende ‘lekkers’. Opnieuw gingen er twee stinkende stickjes naar de veelbelovende plek des onheils. Het was er duidelijk iets dieper en harder.

Rigs voorzien van attractieve PVA-sticks…

…werden vlak voor het ponton te water gelaten.

Binnen 10 minuten liep mijn hengel bij het ponton al strak!Ik giste de hengel vlug uit de steunen en voelde een blok weerstand aan de andere kant van de lijn. “Dit moest wel een betere vis zijn, hopelijk n van de echte pareltjes” dacht ik bij mijzelf. Een hevig gevecht volgde, maar uiteindelijk gaf de vis zich gewonnen. Bij nadere inspectie in het net bleek het om een schitterende rijenkarper te gaan! Een heuse karaktervis waarmee ik door het dolle heen was!

Een heuse karaktervis uit een druk parkwater!

Na deze vis werden de spullen ingepakt en werd de relatief korte wandeling terug naar huis ingezet. Al met al kan ik terugkijken op een geslaagde dagje parkvissen en heb ik erg genoten! En ding is zeker, dit jaar zullen er 100% zeker ng meer parkavontuurtjes volgen… 😉