Weinig vistijd, goede resultaten – Jeroen Waardenburg
Het liefst vissen we allemaal meermaals per week. Echter, de realiteit is dat veel karpervissers het moeten doen met 1 of 2 sessies per maand. Jeroen Waardenburg moest in 2015 een stap terugzetten in zijn visserij maar tch mocht hij nog enkele (hele) mooie momenten beleven. In deze blog neemt hij ons mee naar de mooiste avonturen uit 2015.
Jeroen aan het woord: Door een nieuwe studie zag ik vorig jaar een deel van mijn kostbare vistijd in rook opgaan. Mijn o zo geliefde brolly werd ingeruild voor een bureau met stapels boeken. De visserij in Nederland stond hierdoor op een laag peil, slechts her en der viste ik een los nachtje. In vogelvlucht ga ik jullie in dit artikel meenemen naar de vismomenten van het afgelopen jaar, een jaar dat al vroeg begon, namelijk in februari.
Ijsvissen in Noord Frankrijk
In de tweede maand van 2015 besloot ik om samen met mijn maatje Seb af te reizen naar het ijzige Franse land voor een korte sessie van drie dagen. Het water in kwestie hebben wij de afgelopen jaren meermaals bezocht en niet zonder succes. Het water heeft een mooi diepteverloop tot 7 meter en bevat enkele mooie taluds. Daarnaast betreft het een grindafgraving met nauwelijks wier en/of plantengroei. De laatste jaren heb ik in mijn wintervisserij gemerkt dat deze relatief ?kale? grindafgravingen behoorlijk productief kunnen zijn.
Uit het verleden wist ik dat grindgaten en de winter prima samen kunnen gaan.
In het donker bereikten we de plek van bestemming en we kozen voor een centraal gelegen stek zodat we meerdere hotspots konden bevissen. Nadat we alles genstalleerd hadden en de boten hadden opgepompt was het tijd om het water te gaan verkennen. We waren echter n ding vergeten, het was in de regio al een aantal dagen flink aan het vriezen. Samen met Seb tilde ik de boot richting het water en tijdens het neerleggen bemerkte we pas dat het meer voor de helft was dichtgevroren. Na een aantal niet nader te noemen vloeken besloten we om ons kampement aan de overkant van het meer op te bouwen. Moe van de reis besloten we om de volgende dag pas te gaan vissen. We deden ons tegoed aan enkele Vino?s en zochten onze stretchers op.
We mochten enkele mooie dertigers bijschrijven.
De daaropvolgende dag vingen we op 1 hengel een achttal vissen tot in de dertig pond. Tijdens het vallen van de avond was het gedaan met de pret, het gehele meer was bevroren en tijdens een laatste run baande ik mij met de boot een weg door het ijs naar de vis. Het was mooi geweest, en met enkele vissen op de mat konden we ondanks de tegenslag terugkijken op een goed resultaat.
Koud!
Hl koud!
De Yonne en het kanaal in maart
In Maart wist ik een aantal dagen vrij te krijgen en besloot ik samen met een maatje af te reizen naar een relatief makkelijk kanaal in het midden van Frankrijk. Enkele stuwstukken werden aangevoerd en we bevisten iedere dag twee stekken. De voerhoeveelheden werden afgestemd op basis van de watertemperatuur die op dat moment slechts zes graden bedroeg. We voerden een mix van grondvoer, hennep, zoete mais en licht verteerbare bollen in kleine hoeveelheden. Binnen het uur was het al raak en konden we een prachtige geblokte schub landen. De daaropvolgende dagen volgden de runs elkaar in snel tempo op en stond de teller na twee dagen al op 16 vissen.
Heerlijk om zo vroeg in het jaar al meerdere runs te krijgen.
Niet slecht gezien de koude omstandigheden en de lage watertemperatuur. Thuis had ik op Google Earth een zwaaikom van de Yonne ontdekt die zich op slecht enkele kilometers van het kanaal bevond. Het was een zonnige middag en ik besloot om een aantal uurtjes alleen op pad te gaan om te kijken of dit eventueel iets zou zijn voor een volgende sessie. Bij aankomst viel mijn plan in duigen, het bleek om een groot natuurgebied te gaan en vissen was er ten strengste verboden. Enfin, daar ik niet vies ben van een paar ?kleine? overtredingen besloot ik om toch een rondje om de zwaaikom te maken.
Na een wandeling van ca. 30 minuten bevond ik mij op een schitterend schiereiland omgeven door omgevallen bomen en overhangende takken. ?Hier moet de vis in het voorjaar wel gaan paaien? dacht ik. Toen ik aan het einde van het schiereiland kwam kon ik mijn ogen niet geloven. Er lag een grote boom in het water met daaromheen enkele schimmen.
De kwaliteit van de foto is wat matig, maar dat er bakken zwemmen… dt is wel duidelijk.
Met horten en stoten beklom ik langzaam de boom zodat ik goed zicht had op de vissen die zich er schuil hielden. Ik telde een dertigtal karpers met enkele uitschieters die de 15 kg grens makkelijk zouden passeren. Terug op de stek vertelde ik mijn bevindingen aan mijn maatje en met nog tweetal nachten te gaan waren de nieuwe plannen snel gemaakt.
Een sluw plan
Met slechts twee hengels begaven we ons midden in de nacht naar het afgelegen natuurgebied, de auto werd geparkeerd in een woonwijk en na een flinke wandeling kwamen we aan op de plaats van bestemming. Hier moest het gaan gebeuren!
De twee hengels werden vakkundig langs de boom geplaatst, de slip potdicht gezet en met de top in het licht van de maan was het wachten op de eerste aanbeet. Het duurde slechts 5 minuten voor de eerste karper zich melde. Na een log gevecht lag de eerste mooie spiegel op de mat. Die nacht vingen we enkele schitterende exemplaren, echter de toppers bleven uit. Een ding wisten we zeker: hier komen we terug! We vingen nog enkele vissen op het kanaal en keerden voldaan huiswaarts.
Helaas bleven de chte toppers uit.
Terug naar de Yonne!
Begin mei besloten we om terug te gaan naar de stek met de omgevallen boom. De watertemperatuur was inmiddels dik in orde en de vis moest wel massaal in de zwaaikom liggen. Met slechts twee nachten was het eigenlijk waanzin, maar goed je bent jong en je wilt wat! Met slechts het minimale aan spullen begaven we ons richting de ?verboden zone?. Het plan was om in de nachtelijke uren te gaan vissen en overdag te voeren en te slapen in het bos.
Een basiskampje. Vanuit hier worden de ‘operaties’ ingepland.
De twee nachten werden een ware uitputtingsslag. We moesten echt door de kleine vis heen vissen en uiteindelijk belanden er slechts twee exemplaren van formaat op de mat. Leuk, maar zelf hadden we er meer van verwacht. Wellicht dat we dit jaar terug gaan om enkele andere interessante stukken te bevissen dus hopelijk volgt er dit jaar meer!
Walking on my own, Zuid Frankrijk in Juni?
Eindelijk was het zover, na een sociale vakantie was het tijd om mij twee weken lang volledig te focussen op het vissen. Geen maatje deze keer, nee ik besloot om in mijn eentje af te reizen naar het beloofde land. Mijn doel was om twee openbare wateren te bevissen die ik afgelopen jaren meermaals beviste. Daar er een nachtvisverbod gold op beide wateren besloot ik mij voornamelijk te richten op het dagvissen.
De stek op water 1 die ik voor ogen had was bezet door Nederlanders en ik was genoodzaakt om aan de andere kant van het water plaatst te nemen. Niet een ideale stek daar ik ?locked-up? moest vissen en de gehele dag met een waadpak aan moest lopen. Geen ideale omstandigheden met 35 graden kan ik jullie vertellen. Ik viste een tweetal illegale nachtjes en met enkel mooie vissen hield ik het voor gezien, op naar water 2. Bij aankomst trof ik de ideale omstandigheden, zuidwestenwind, springende vis en het belangrijkste geen enkele visser! Ik voerde een behoorlijk aantal kilo?s tijgernoten en bollen om er de daaropvolgende dag te gaan vissen. Diezelfde avond had ik een social met de Nederlandse jongens. Prima gasten, ze zaten lekker te vangen en we dronken enkele Kronenbourgs alvorens de stretchter op te zoeken.
Voor dit soort vissen ga ik maar wat graag alleen op pad.
Om vier uur in de ochtend liep de wekker af, niet wetende dat dit de start zou zijn van een memorabele sessie. Die dag ving ik 27 vissen tot hoog in de veertig ponds categorie. Ik kon het zelf nog nauwelijks bevatten en om acht uur gooide ik de handdoek in de ring. Wederom besloot ik om een behoorlijk aantal kilo?s te voeren, ditmaal niet op 1 stek maar op drie verschillende stekken. De daaropvolgende dagen werden een ware uitputtingsslag, iedere vier uur verkaste ik een honderdtal meter verder en de runs bleven zich in hoog tempo opvolgen.
De Nederlandse jongens gingen hun laatste nacht in en ik besloot de avond met hun door te brengen, we dronken tot laat in de avond Kronenbourg en namen afscheid van elkaar. Zij hadden een heerlijke sessie gedraaid en enkele prachtige vissen gevangen. Good job Rene en Bas, well meet again!
Het goede leven!
Een eind verderop lag nog een water, een meer dat al langere tijd door mijn hoofd spookte. Ik voerde ook hier een drietal stekken aan om deze vervolgens later in de week af te romen.
Wat ik ook deed in die twee weken, alles lukt! Meer dan 5 uur per nacht slaap zat er niet in en in deze sessie ben ik misschien wel veertig keer verkast en heb ik kilometers geroeid. De koek was op, het was mooi geweest, ik was versleten en besloot om de laatste avond na een welverdiende sigaar en champagne mijn stretcher op te zoeken. Meer dan honderd vissen bezochten die 2 weken mijn mat, een avontuur rijker en tevens een SD-kaartje met prachtige platen!
Een flink aantal vissen van het kaliber ‘BAK’ kwam op de mat.
September to remember
Pas in september kon ik weer gaan vissen. Ik was er aan toe en ging terug naar het Franse land, ditmaal samen met een maatje voor een sessie van vijf dagen. We besloten een kraakhelder water te bevissen in het Zuiden van Frankrijk. Op het water in kwestie mag niet worden genachtvist en de controle is scherp.
Tijdens diverse trips stond ik aan de oevers van dit water, maar nooit zat het eens mee.
Toch houd dit water mij al een jaar of twee in bedwang. Het lijkt soms wel of er een vloek op dit water heerst. Tijdens een van mijn eerste sessies op dit water werden mijn autoruiten ingeslagen waardoor ik noodgedwongen de sessie moest beindigen. De tweede maal werden we binnen luttele uren weggestuurd door de plaatselijke gendarmerie na een voercampagne van drie dagen, zuur!
Nu zou het echter moeten gebeuren. Al waren de omstandigheden niet ideaal: bloedheet, geen zuchtige wind en een overstroming in het voorjaar door de naastgelegen rivier hadden het water geen goed gedaan. Twee dagen lang bleef het stil totdat de verlossende fluiter zich aandeed. Een bak van een spiegel was voor even de mijne! ?Is dit dan het startsein?? vroegen we onszelf af?
Kort daarop volgde mijn gevreesde nachtmerrie zaklampen, boze gezichten en harde Franse chansons. Met een waarschuwing op zak konden we midden in het donker vertrekken en begon de erbarmelijke toch van ca. 1,5 km met de trolleys. We bevisten de laatste dagen nog een ander relatief onbekend water in de buurt en vingen nog enkele prachtige vissen. Mijn gedachten waren echter afgedwaald dromend naar succes op het water met die o zo verdomde vloek. I?ll be back!
Ooit zal ik hier succesvol zijn…
Een Rotterdams geheim
Dat er in Rotterdam en omstreken mooie vissen zwemmen is de karpermenigte niet ontgaan. De wateren worden drukker en het eens zo rustige bestaan langs de Rotterdamse wateren lijkt te zijn verdwenen. Tijdens een fietstocht langs een drukke stadse singel valt mijn oog op een donkere schim. Na enkele minuten observeren blijkt het om een hooggebouwde spiegel te gaan.
De afgelopen jaren beviste ik de singel veelvuldig met de brokken, maar deze vis was voor mij (en veel anderen) geheel onbekend. Daar de single op de route naar school lag besloot ik deze iedere ochtend te voorzien van wat voer. Na een week ging ik er een ochtend vissen. Ik ving in enkele uren een aantal kleine schubkarpers, maar van de spiegel was geen spoor te bekennen.
Ik besloot een rondje om de singel te lopen en uiteindelijk vond ik de spiegel in een uithoek van het water. Ik plaatste mijn rig met enkele korrels mais onder een wilg een tiental meters van de karper verwijderd. Ik voerde wat grondvoer en het wachten kon beginnen. Na zo?n twintig minuten verschenen de eerste bellen rondom de wilg, zou dit haar zijn?! Het water in kwestie is maar 80 centimeter diep en binnen luttele seconden kwam heel het water onder de wilg tot leven. Niet veel later volgde een boeggolf en een strakke lijn. Na een korte dril schoof er werkelijk een juweel van een spiegel mijn net binnen. Een echte Rotterdamse parel en dat midden in de stad!
Yesss! Een rasechte Rotterdamse mastodont.
Vooruitkijken
Ondanks dat mijn vistijd afgelopen jaar behoorlijk ingedampt was kan ik terugkijken op een fantastisch seizoen. Ik heb een aantal fijne mensen ontmoet langs de waterkant met wie ik nog regelmatig contact heb. Zo ontmoette ik in Zuid Frankrijk een aantal Italianen die me hebben uitgenodigd voor een avontuur op de rivier de Po.
Laat het nieuwe seizoen maar komen. Ik ben wel toe aan een uitzicht als dit…
Daarnaast hoop ik nog een social te vissen met Rene en Bas in het oosten van het land. Ook ga ik dit jaar weer met Seb op avontuur richting het Zuiden. Daarnaast gaat 2016 het jaar van de ontdekkingsreizen worden. Via een Fransman strandde ik afgelopen jaar op een relatief onbekend openbaar stuwmeer met machtige exemplaren. Ongerept en volgens zijn zeggen een van de best bewaarde geheimen van Frankrijk!
Ik wens jullie via deze weg een gezond en vangrijk 2016!
To be continued?!
