Wissel van de wacht – Mark Hoedemakers

In dit korte blogje vertelt Mark een verhaal over vriendschap en een gezamenlijke passie! Zowel hij als Robby Swennen hebben zich actief ingezet voor het VBK. Nu is het tijd voor Robby om zijn focus te verleggen op het gezinsleven en zijn VBK werkzaamheden neer te leggen. Een mooi moment voor Mark om zijn kameraad met wat mooie woorden uit te luiden.

Robby Swennen, een man met een uiterst prettig karakter!

Tranen met tuiten hebben we samen gelachen, menig watertje doorzwommen. Niet zelden ons door hectoliters gerstenat gewrongen. Een bijna-dood-ervaring heb ik dan wel niet met eigen lijf en leden ervaren, het was me een waar genoegen om het hem te zien overkomen. Als alle gekheid op het spreekwoordelijke stokje zit, zal het vast wel niet zo erg zijn geweest, maar het klinkt zo lekker dramatisch. En dus laten we het zo in onze herinneringen en verhalen, want ook mannen houden van tijd tot tijd van een flinke portie dramatiek. Zeker als je visser bent. Aan oude koeien tornt men niet. Niet als visser, niet als man.

Dramatiek… het hoorde er allemaal bij als Robby in de buurt was!

Ik ontmoette Robby voor het eerst in het prille najaar van 2001, aan een stukje Limburgs kanaal dat ons beiden nauw aan het hart ligt. Hij zittend aan ‘het gat’, naast zijn hengels én zijn zwarte Volkswagen Golf. Ik had toen al een betere smaak, want mijn vismobiel was ferrarirood en voorzien van een langere motorkap.

Op weg naar Robby z’n stek om een foto te schieten… onderweg tikte ik alleen even het prikkeldraad aan..! Auw!

Ook later zou dat verschil in stijl en klasse zich doorzetten, toen hij er schaamteloos voor koos om de laatste jaren van een oude Citroën C15 drastisch te verkorten, en ik toch net dat ietsje meer de tijdgeest benaderde met m’n Berlingo. Niet dat ik mijn vehikel niet ontzag, verre van.  In de eerste maanden van 2008 kozen we zo noodgedwongen beiden voor een volledige make-over en sindsdien karren we rond in ’n zwarte Peugeot Partner en dito Citroën Berlingo. Het meest recente model, of wat had je gedacht?!

Doorheen de jaren bleek ook dat we een groot gemeenschappelijk raakpunt hadden in de beleving van het karpervissen. Het grote Genieten van de Passie. Beiden met hoofdletter, ook al is dat geen correct Nederlands, zo in het midden van een volzin. Als Robby geniet van het karpervissen, dan gebeurt zulks met passie, en dan acht ik het opportuun om er een tweetal hoofdletters tegenaan te gooien, taalkundig fout of niet. Dat voedt de lyriek, en ook daar houden mannen van tijd tot tijd van. Zeker als je visser bent.

Karpervissen is voor Robby zoveel meer dan enkel ‘karpers vangen’…

Passie is de grootste drijfveer van Robby’s drang naar de waterkant, oprechte bewondering voor karpers, groot en klein. Geen moeten, geen blind streven naar aantallen of records. Competitie is hem vreemd. Alleen maar willen, als het effe kan. Het willen wachten op die verlossende aanbeet, het willen horen tikken van de slip. Het met verwondering willen kijken naar dat gevinde zoetwaterbeest, voor even uitgeteld op de mat. Robby herkent in elke karper wel wat moois, en laat dat net de ware aard zijn van hij die zich visser mag noemen.

Wind op de kant… molens in de brand!

Mark Pansar had het goed gezien, dat Robby een teamspeler is in een sport die uitblinkt in individualisme. “Zo iemand kan de VBK gebruiken in onze Regio Limburg,” heeft hij vast gedacht. En zo geschiedde. Robby trok heel wat jaren mee de kar, zowel in de regiowerking als binnen het hoofdbestuur van VBK. Robby was spits noch doelman, maar voelde zich perfect in zijn sas als verdedigende middenvelder. Daar waar de metronomen lopen, daar waar er gewerkt wordt in het belang van de groep.

Onlangs, na al die jaren, gaf hij aan dat het tijd is voor een wissel van wacht. Vrije zaterdagen zijn soms schaars, soms heilig als je vader bent en ook nog andere verplichtingen hebt. En daar waar de werkers lopen, wordt dat tijdig kenbaar gemaakt, voor het het ploegbelang schaadt.

Een goede reden om het rustiger aan te doen!

Als kapitein en vriend wil ik hem met deze flard tekst bedanken, niet in het minst voor het gezelschap tijdens de vele ritten naar Sint-Niklaas, waar de VBK-bestuursvergaderingen doorgaan. Al gebiedt de eerlijkheid me te zeggen, dat in het C15-tijdperk mijn liefde voor muziek danig op de proef werd gesteld, wanneer al die schitterende platen van U2, Guns ‘n’ Roses en consorten keer op keer verneukt werden door een rampzalige combinatie van een bar slechte akoestiek, versleten boxen en rammelende banksticks. Citroën killed the radiostar…

Gelukkig vissen we veelal op dezelfde wateren. Missen zal ik hem dan ook niet!

Missen zal ik hem niet, want onze gezamenlijke passie loopt met regelmaat over dezelfde paden. Dus er zullen nog heel wat tranen met tuiten worden gelachen, nog heel wat watertjes worden doorzwommen. En ook met dat gerstenat komt het nog wel goed. In goed gezelschap, zoals steeds! Laat ons je opvolging maar vieren op de ‘Sessie zonder Hengels’, kan je Henk meteen trakteren. Want mannen houden van traktaties. Zeker als je visser bent!

Dankzij mannen als Robby kan het VBK jaarlijks goed werk doen en als lid heb je veel voordelen:

Mark Hoedemakers