Een jaar in de Alpen – Beer Keunen – Deel 4
Inmiddels is het alweer tijd voor het vierde deel van Beer Keunen’s Alpenavontuur. In het vorige deel lazen we hoe Beer en zijn vismaat Martijn flink wat vissen wisten te vangen op diverse Alpenwateren. Zou de succesvolle derde sessie een goed voorteken zijn voor de vierde? Lees nu hoe Beer samen met zijn vriendin Renee voor de vierde keer richting de Alpen trekt, op zoek naar (nog meer) dikke vissen!
Tijdens de vorige sessies kwamen er flink wat units op de kant!
Beer aan het woord:Het was begin oktober, wat inhield dat dit de laatste Alpentrip van het jaar zou zijn.Vol goede moed werd er weer koers gezet richting het zuiden, naar de voor ons nu erg bekende watertjes. Voor Renee was het een trip met een doel, namelijk haar target (de 25+ kilo zware grijze spiegel) vangen. Zou het haar lukken?
Voor Renee was het een trip met een doel.
Paniek
We besloten om geen camping plek te nemen maar direct naar het water te rijden. Eenmaal aangekomen bij het water begon het uitladen van de auto. Toen ik de boot wilde oppompen merkte ik dat ik de pomp en het bankje thuis was vergeten. In mijn hoofd zag ik de trip al in rook opgaan, want zonder boot wordt het hier erg lastig!
Een boot is voor Beer onmisbaar in zijn Alpenvisserij!
Na 15 minuten flippen ben ik als een gek naar de lokale hengelsportzaak gereden en gelukkig kon ik daar een pomp kopen. Eenmaal buiten en 80 euro lichter was ik eindelijk weer afgekoeld en kon ik terugrijden naar het water, waar Renee druk bezig was met koken.
Misschien niet de meest gezonde maaltijd, maar wel eenvoudig en snel!
Na deze ‘voedzame’ maaltijd werd de boot te water gelaten om op zoek te gaan naar stekken. Het vinden van stekken viel echter nog niet mee, want de hele bodem was begroeid met wier! We kozen er om die reden voor om twee hengels met chods te vissen.
Chods zijn perfect in te zetten bij een wierrijke bodem!
Toen we de avond in gingen was hetvertrouwen groot. ’s Nachts kreeg ik een volle fluiter op mijn middelste hengel en zo snel als ik kon schoot ik de boot in. Toen ik boven de vis kwam zag ik dat hij nog een lijn had opgepakt. Na 30 minuten in het pikkedonker te lopen klooien in de boot om de lijnen los te maken kon ik uiteindelijk deze mooie spiegel scheppen.
De eerste is binnen, en wat een plaatje!
Verder werd er niets meer bij gevangen die nacht, dus werd er besloten om te verkassen.
Nieuwe kansen
We besloten om naar het watertje te gaan waar de targetvis van Renee zwom. De hengels werden uitgevaren en niet veel later was het de beurt aan Renee. Haar linkerhengel schoot ervandoor! Na een stevige dril kon ze een mooie schubje scheppen.
Renee is ook van de nul af dankzij dit fraaie schubje!
De hengel werd weer uitgevaren en niet lang daarna was het mijn beurt. Na een gevecht van een uur kon ik uiteindelijk deze hardvechtende 20 kilo wegende schub scheppen. De eerste bak van de trip was binnen!
De eerste grote Alpenvis wordt niet lang na aankomst al gevangen!
Na de foto?s werd de hengel weer uitgevaren. De Ronnie-rig, gevist met een wit Citruz pop-upje, had weer prima gewerkt weer prima. Niet veel later schoot de hengel er wederom vandoor met een fraaie spiegel als resultaat. Die dag bleef het verder stil, tot er vroeg in de ochtend een hele speciale vis voor Renee langskwam…
Na de grote schub volgt er nog een gewichtig exemplaar!
De Ronnie rigs deden hun werk.
Target
Het was 04:45 op een regenachtige morgen toen de rechterhengel van Renee tot leven kwam. Er klonk n piepje en toen werd het weer stil. Er volgde nog een piepje, en nog n, tot de swinger strak tegen de hengel aan stond. Snel pakte ze de hengel op en ik vroeg hoe de vis aanvoelde. Met een zenuwachtig lachje zei ze dat hij zwaar voelde. “Zou dit hem dan zijn?” zei ik tegen haar.
Zou dit hem dan zijn?
Na een halfuur zagen we voor het eerst een flank van de vis. We konden meteen zien dat het de grijze bak was, de targetvis! Snel ging de slip iets losser, want verspelen was natuurlijk geen optie. Na nog eens een halfuur in spanning gezeten te hebben kon ze hem scheppen. Samen schreeuwde we het uit, de trip was alweer meer dan geslaagd met deze 25,5 kilo zware bak!
Nadat Beer deze grote spiegel al eerder wist te vangen…
…was Renee bij deze trip aan de beurt!
Na een aantal foto’s mocht de vis weer zwemmen en werd de hengel weer uitgevaren. We vingen die dag nog een aantal vissen, waaronder een mooi spiegeltje voor Renee. Kort nadat we deze serie vissen vingen besloten we om weer te verkassen.
Na de bak van Renee volgde er nog een serie vissen.
Na het vangen van deze schub was het tijd om weer te verkassen!
Autopech
Tijdens het verkassen reden we over de met gaten gevulde Franse bospaadjes en toen gebeurde het onvermijdelijke: een lekke bank in Niemandsland! Na het raadplegen van Google over hoe ik een band moest verwisselen zette ik als een ware Google held de krik onder de auto. Toen de krik goed omhoog stond pakte ik de sleutel om de bouten van de band los te draaien. En wat denk je? Hij paste niet! Na vijf keer proberen kwamen we tot de conclusie dat hij echt niet paste. WTF! De moed zakte ons diep in de schoenen, maar je zal niet geloven wie er toen langskwam… Dezelfde Franse local die in het eerste verhaal ons de sleutel van het hek had geleend!
Dit is wel het laatste wat je wil meemaken in de middle of nowhere!
De Fransman was zo vriendelijk om mij naar een Franse Gamma te rijden om daar de benodigde spullen te halen. Na drie keer heen en weer rijden kwamen we tot de conclusie dat de sierdoppen op de bouten meedraaiden, waardoor we de band niet los konden krijgen. Tijd voor grof geweld! Met een hamer, steen, bijtel en een snoektang werd er 2,5 uur over gedaan om vijf bouten los te krijgen. Wat waren we blij toen de nieuwe band er weer op zat! Inmiddels was het al avond en nadat we snel een burger naar binnen hadden gewerkt werd er koers gezet naar het water. We spraken de volgende dag af om samen met onze Franse vriend te vissen.
Na 2,5 uur was het klusje geklaard en konden Beer en Renee weer verder rijden.
Social
De volgende dag wachtte we onze Franse vriend op bij het water en toen hij gearriveerd was spraken we af wie waar zou gaan vissen. Door de vele omgevallen bomen besloten we wat uit elkaar te gaan zitten en met totaal vier hengels te vissen. Omdat ik strak tegen de obstakels aan vis maakte ik gebruik van de super sterke en scherpe Claw haken. En niet zonder resultaat!
De sterke Clawhaken deden hun werk!
Al snel kon ik na een harde dril een mooi gekleurde spiegel uit de takken weg houden en niet lang daarna kwam zijn broertje op bezoek.
Al snel wist Beer deze spiegel bij de takken vandaag te peuteren…
…en niet veel later volgde zijn (iets kleinere) broertje!
Mijn Franse vriend had nog niets gevangen, maar ’s avonds kreeg hij uiteindelijk toch nog een run. Snel ging hij de boot in maar de vis zat al vast in de takken. Na tien minuten kwam hij teug met zijn montage, maar helaas zonder vis. We hoorde een goede Franse scheldpartij, maar al snel trok hij weer bij. De nacht verliep stilletjes maar ’s ochtends kwamen de hengels weer tot leven met deze oude strijder als resultaat. De bek van deze vis verraadde dat er flink wat mossels op de bodem moesten liggen.
Ook deze oude strijder kon de verleiding van Beer’s aas niet weerstaan.
De bek van de vis verraad dat er mosselen op de bodem liggen.
Na de oude strijder liep er nog een hengel af waarna ik een spiegel kon scheppen. Na een kusje mocht hij weer zwemmen! Mijn maat had nog steeds niets gevangen, dus besloten we om naar een ander watertje te gaan.
Na een kusje kreeg deze vis haar vrijheid weer terug en was het tijd om te verkassen.
Boze locals
Mijn Franse vriend wist nog wel een watertje met een mooi bestand. Hij had alleen wel gehoord dat de locals het niet op prijs stelden als er door anderen gevist zou worden. We besloten het er toch op te wagen en er naartoe te rijden. Eenmaal aangekomen bij het water zagen we dat er een auto stond geparkeerd. We baalden flink, want dit was de enige stek op het water. Mijn vriend maakte een praatje met de twee mannen die aan het vissen waren. Renee en ik verstonden er niets van, maar we lachten gewoon mee. Mijn maat vertelde even later dat het de beheerder van het water was die zat te vissen, en dat we er mochten vissen zodra zij vertrokken waren. Goed nieuws dus!
Tijdens het wachten werd er nog even een lekkere vakantiepic geschoten 😉
Tijdens het wachten stopte er aan de andere kant van het water een auto met Belgisch kenteken en een boot op het dak. De beheerder stond meteen op en plankte zijn auto over het hobbelpad. De Belgen werden weggestuurd en hij vertelde tegen mijn maat dat we hem moesten bellen als we andere vissers zouden zien. Na twee uurtjes wachten mochten wij beginnen met uitpakken. Uiteraard wilde we op dezelfde plek vissen, dus steen-papier-schaar moest uitkomt brengen. Ik had het geluk aan mijn zijde en besloot om naar links te vissen. De Fransman zou het aan de rechterkant proberen.
Ook op de nieuwe stek wist Beer al snel succes te boeken!
Mijn hengels werden tegen een stel overhangende bomen aan gevist en al snel meldde de eerste vis zich. Ik ging snel de boot in en na een harde dril kon ik een leder scheppen. Die avond en ochtend bleef het akelig stil, maar we besloten om het nog een extra nacht te geven. De volgende ochtend kreeg ik een stevige run op de hengel die tegen de bomen aan gevist werd, met de onderstaande schub als resultaat!
Deze fraaie schub werd ’s ochtends tussen de takken uit geplukt.
Na deze vis was het mooi geweest en besloten we om een ander water te bevissen. We namen afscheid van onze Franse vriend en gingen naar een voor ons onbekend watertje.
On the move
Eenmaal aangekomen bij het nieuwe water hadden we meteen een goed gevoel. In een uithoek van het water zagen we al een vis springen, dus we besloten om hier uit te pakken. De hengels werden uitgevaren tegen een obstakel en de slip werd redelijk dicht gezet. Tegen de avond was het de beurt aan Renee om de eerste vis van dit nieuwe water te vangen.
Op het nieuwe water mocht Renee de eerste vis verwelkomen in het net.
Het was tegen de avond toen we besloten om een filmpje te kijken. Na een halfuurtje kreeg ik een paar piepen op de verste hengel. Ik schoot mijn slaapzak uit en toen ik bij de hengel aankwam zag ik alleen een losse steun met beetverklikker staan. Met mijn hoofdlampje scheen ik op het water en tot mijn verbazing zag ik de hengel nog door het water schieten! Ik twijfelde geen moment en dook met al mijn kleren het water in. Als een verzopen kat kwam ik weer boven, alleen zonder hengel. Verderop in de tent hoorde ik Renee hard lachen. En terecht, ik zag er niet uit! De volgende dag had ik de hengel na vijf minuten alweer gevonden. Geluk bij een ongeluk!
Deze puntgave rijen die ’s ochtends werd gevangen compenseerde voor het natte pak van de dag ervoor.
Die ochtend ving ik nog een mooie rijen waarna het water overdag helemaal stil viel. We moesten het hier echt hebben van de avond tot de ochtend. Ik heb het overdag nog met zigs geprobeerd, maar ook dit leverde niets op.
Overdag bleef het stil. De avond en vroege ochtend bleken de aastijden te zijn!
De volgend ochtend kwam er nog wel een mooie spiegel langs, die wederom voor een stevige dril vanuit de boot zorgde. Niet lang daarna was het weer de beurt aan Renee.
Deze breedgeschouderde spiegel zorgde voor een flinke dril!
Niet veel later was Renee weer aan de beurt.
De volgende dag zouden we weer naar huis rijden, dus we hadden nog n nachtje om te knallen. Die laatste nacht verliep stil, maar ’s ochtends kwam er nog een klein spiegeltje langs.
Kort voor vertrek kwam dit spiegeltje nog langs. Zou dit de laatste vis zijn?
Tijdens het opruimen kreeg ik een aantal piepen op mijn linkerhengel. Ik pakte de hengel op en het gevecht kon beginnen. Al snel zat ik in de boot om de vis bij de obstakels weg te houden en niet veel later kon ik de laatste vis van de trip scheppen.
De sessie werd geheel in stijl afgesloten met deze last-minute spiegel! #sessiegeslaagd
Tot slot
Het was weer een super trip met als hoogtepunt de target vis van Renee. We hebben de tien weken die we in totaal in Frankrijk hebben gezeten als super ervaren, al ging het met vallen en opstaan. Dat maakt het wel een echt avontuur! De volgende roadtrip van drie tot vier weken waarbij we door vijf landen heen zullen trekken staat inmiddels al gepland, maar daarover meer in een volgend verhaal.
Al met al gaven de vistrips van 2017 veel vermaak n leverde het mooie vangsten op. We kijken uit naar de belevenissen van 2018!
Beer Keunen
Wil je meer weten over de avonturen van Beer en Renee? Check dan hun Instagram:
Beer @thesurgeforcarp
Renee @anglernextlake
